Ezechiël 35

_1-2De Heer richtte zich tot mij: ‘Mensenkind, keer je naar de bergen van Edom en klaag de inwoners van Edom aan. ₃Dit zeg ik, God, de Heer: Bergen van Edom, ik keer mij tegen jullie. Ik zal jullie straffen. Ik maak een dor en doods land van je, Edom. ₄Van je steden maak ik ruïnes. Niets blijft er over dan een woestenij. Dan zul je erkennen dat ik de Heer ben.

₅Inwoners van Edom, vanouds zijn jullie vijanden van Israël. In die rampzalige tijd toen de Israëlieten voor hun misdadige gedrag werden gestraft, hebben jullie hen overgeleverd aan oorlogsgeweld. ₆Daarom wacht jullie de dood. Zo waar als ik, de Heer, de levende God ben, zul je de dood niet ontlopen. Het bloed dat jullie hebben vergoten, zullen jullie met je eigen bloed betalen. ₇Edoms gebergte maak ik tot een dor en doods gebied; ieder die er doorheentrekt, zal ik doden. ₈De bergen zullen er bedekt zijn met lijken; overal liggen de slachtoffers van de oorlog: op de heuvels, in de dalen, in de beekbeddingen. ₉Ik maak je voor altijd tot een woestenij, Edom. Je steden worden niet meer bewoond. Dan zullen jullie inzien dat ik de Heer ben.

₁₀Jullie zeiden: Het land van die twee volken, Juda en Israël, komt ons toe, wij nemen het in bezit. Het land waar ik, de Heer, gewoond heb! ₁₁Jullie hebben je woede en haat op hen gericht. Maar zo waar als ik, de Heer, de levende God ben, ik zal jullie met gelijke munt betalen. Als ik jullie straf, zul je merken wie ik ben. ₁₂Je zult inzien dat ik de Heer ben. Ik hoorde jullie honende woorden wel: De bergen van Israël zijn verwoest, die zijn nu van ons. Wij kunnen het land nu plunderen. ₁₃Ik heb die beledigingen wel gehoord, die brutale woorden van jullie. ₁₄Dit heb ik, God, de Heer, je te zeggen, Edom: Wanneer ik een woestenij van je maak, zal de hele wereld leedvermaak hebben, ₁₅zoals jij had toen het land van mijn volk Israël werd verwoest. Eén woestenij word je, Edom, je bergen, je hele land. Men zal erkennen dat ik de Heer ben.’