Nahum 1

₂God duldt geen goden naast zich,

hij wreekt zich, de Heer,

vol woede neemt hij wraak

op zijn vijanden, zijn tegenstanders.

₃De Heer is geduldig,

maar laat niet met zich spotten:

het kwaad straft hij af.

Het stormt waar hij gaat,

de wind wervelt waar hij komt

en de wolken zijn het stof aan zijn voeten.

₄Als hij het wil,

valt de zee droog,

lopen rivieren leeg,

verdorren de weiden van Basan,

de bossen op de Karmel,

de ceders op de Libanon.

₅Bergen beven voor hem,

heuvels wankelen.

Als de Heer verschijnt,

rijst de aarde omhoog,

heel de wereld,

al haar bewoners.

₆Als de Heer in woede ontbrandt,

wie houdt zich dan nog staande,

wie kan zich dan verzetten?

Zijn woede is een laaiend vuur,

dat zelfs rotsen doet springen.

₇De Heer is goed,

altijd een toevlucht

in dagen van ellende.

Hij draagt zorg

voor wie bij hem komt schuilen,

₈als vijanden het land overspoelen.

Zijn tegenstanders vernietigt hij,

hij jaagt hen de dood, de duisternis in.

₉Die Assyriërs, dat volk van Nineve,

wat zij ook tegen de Heer ondernemen:

vernietiging is hun deel!

Zij zullen zijn volk niet nog eens verdrukken.

₁₀Al zijn ze ondoordringbaar als doornstruiken,

onuitroeibaar als woekerplanten,

de woede van de Heer zal hen verteren,

zoals vuur het droge stro.

₁₁Want uit hen kwam een leider voort,

opstandig tegen de Heer,

vol duivelse plannen!

₁₂De Heer zegt tegen zijn volk:

‘Al zijn die Assyriërs sterk,

al zijn ze nog zo talrijk,

toch worden ze neergemaaid,

onder de voet gelopen.

Ik heb je vernederd, Israël,

ik zal dat niet nog eens doen.

₁₃Assur heeft je een juk opgelegd,

maar ik zal het breken;

je boeien trek ik aan stukken.’

₁₄Maar tegen de koning van Assur

zegt de Heer:

‘Uw naam zal niet voortleven

en de goden in uw tempel

sla ik aan stukken.

Ikzelf zal uw graf delven,

u bent het leven niet waard.’