Psalmen 90

Heer, u bood ons beschutting

van geslacht op geslacht.

₂Voor de bergen ontstonden,

voor u de aarde schiep,

was u al God.

U bent God,

alle eeuwen door.

₃Als u zegt:

‘Word weer stof, jullie zwakke mensen,’

dan worden zij weer stof.

₄Want voor u zijn duizend jaar

niet meer dan een dag,

niet meer dan het laatste uur van de nacht:

in een oogwenk voorbij!

₅U vaagt ons mensen weg,

als de ochtend de dromen.

We zijn niet meer dan gras:

zo schiet het op, zo verwelkt het,

₆’s morgens bloeit het,

tegen de avond is het dor en droog.

₇Uw woede teistert ons,

we gaan eraan ten onder.

₈U brengt onze fouten aan het licht;

wat we in het geheim misdeden,

maakt u openbaar.

₉Door uw woede loopt ons leven ten einde,

vergaan onze dagen als een zucht.

₁₀Misschien worden we zeventig,

misschien tachtig als we sterk zijn.

En waarvoor alle gezwoeg en ellende?

Het leven vliegt voorbij,

opeens is het afgelopen.

₁₁Wie beseft hoe verschrikkelijk uw woede is,

wie is er voldoende van doordrongen?

₁₂Verdiep ons inzicht,

leer ons dat onze dagen zijn geteld.

₁₃Heer, laat uw woede varen.

Hoelang nog moeten we wachten?

Heb medelijden met ons, uw dienaars!

₁₄Overlaad ons met uw liefde,

iedere morgen opnieuw;

dan kunnen we juichen en blij zijn,

iedere dag opnieuw.

₁₅Hoelang hebt u ons niet gepijnigd?

Geef ons nu een lange tijd van vreugde.

Vergoed ons al die ellendige jaren!

₁₆Laat ons, uw dienaars, uw grootse daden zien

en laat ook onze kinderen uw grootheid ervaren.

₁₇Heer, onze God, toon ons genegenheid,

dan zal het goed zijn wat we doen,

dan zal het standhouden.