1 Korintus 11

₁Pada nuladanana marang aku, kaya aku ya nuladani marang Kristus.

₂Aku ngelem kowé, awit ing samubarang perkara kowé pada tetep éling marang aku lan pada ngantepi pernatan tyara sing tak wulangké marang kowé. ₃Nanging karepku, kowé pada ngertènana bab iki, ya kuwi sesirahé saben wong lanang kuwi Kristus, nanging sesirahé wong wadon kuwi sing lanang, lan sesirahé Kristus kuwi Gusti Allah. ₄Saben wong lanang sing ndedonga utawa nubuat karo sirah kudungan, kuwi ngrèmèhké sirahé déwé. ₅Nanging saben wong wadon sing ndedonga utawa nubuat, sirahé tanpa kudungé, kuwi ngrèmèhké sirahé déwé, awit pada waé karo wong wadon sing nggunduli sirahé. ₆Awit wong wadon yèn ora gelem kudungan, kuwi aluwung tyukuran pisan. Nanging yèn tyukuran kuwi njalari wong wadon kuwi ora pantes, betyiké ya pada nganggoa kudung. ₇Nanging wong lanang kuwi ora perlu nganggo kudung, awit wong lanang kuwi nylorotké gambar lan kamulyané Gusti Allah. Nanging wong wadon kuwi nylorotké kamulyané wong lanang. ₈Awit wong lanang kuwi asalé ora sangka wong wadon, nanging wong wadon sing asalé sangka wong lanang. ₉Lan wong lanang kuwi enggoné digawé ora sangka wong wadon, nanging wong wadon digawé sangka wong lanang. ₁₀Mulané wong wadon kuwi nganggo tanda wibawané ing sirahé, awit sangka para mulékat. ₁₁Nanging, ing Gusti ora ana wong wadon tanpa wong lanang, lan ora ana wong lanang tanpa wong wadon. ₁₂Awit kayadéné anané wong wadon kuwi sangka wong lanang, mengkono uga anané wong lanang kuwi lantaran wong wadon; lan samubarang kabèh kuwi tekané sangka Gusti Allah.

₁₃Pada timbang-timbangen déwé: Apa pantes wong wadon ndedonga marang Gusti Allah, sirahé kok ora kudungan? ₁₄Sangka kodraté déwé apa ora wis ketara kanggo kowé, yèn asor kanggo wong lanang, yèn rambuté diingu dawa? ₁₅Nanging kanggo wong wadon ngingu rambut kuwi dadi kamulyané. Awit rambut kuwi dikèkké kanggo kudungé.

₁₆Nanging yèn ana wong ngèyèl, aku utawa pasamuan-pasamuané Gusti Allah pada ora nduwé pakulinan sing kaya mengkono kuwi.

₁₇Ing sak njeruhné aku ngekèki pituduh-pituduh iki aku ora bisa ngelem kowé, awit enggonmu pada kumpulan kuwi ora ndadèkké mundak betyik, nanging malah mundak ala. ₁₈Awit, ndisiké aku krungu, yèn kowé pada kumpulan, ing tengahmu ana tukaran sing njalari pisahan, nanging setitiké aku ya ngandel. ₁₉Awit ing tengahmu pantyèn kudu ana golongan-golongan, supaya mengko kétok sapa sangka tengahmu sing pada tahan uji. ₂₀Yèn kowé pada kumpulan kuwi apa ora arep kembulan bujanané Gusti. ₂₁Awit nalikané pada kembulan mangan kuwi, saben wong ndisiki njupuk pangané déwé, terus sing siji kaliren, sijiné mendem. ₂₂Apa kowé ora nduwé omah déwé sing kena kok enggo mangan lan ngombé? Apa kowé pada arep ngrèmèhké pasamuané Gusti Allah, lan ngisinké wong sing pada ora nduwé? Apa ta sing kudu tak omongké marang kowé? Apa aku kudu ngelem kowé? Kanggo perkara iki, aku ora ngelem.

₂₃Awit apa sing wis tak tampa sangka Gusti kuwi, ya wis tak teruské marang kowé, ya kuwi, yèn Gusti Yésus, ing wantyi mbengi nalika Panjenengané tyedak dielungké, njupuk roti, ₂₄lan sakwisé ndonga maturkesuwun, terus nyuwil-nyuwil rotiné lan ngomong: “Iki badan-Ku, sing dipasrahké kanggo kowé; iki pada tindakna kanggo pengéling-éling marang Aku!” ₂₅Mengkono uga tuwungé, sakwisé mangan, tembungé: “Tuwung iki perjanjian anyar sing dityap karo getihku. Saben-saben kowé pada ngombé, kuwi pada tindakna kanggo pengéling-éling marang Aku!” ₂₆Awit saben-saben kowé pada mangan roti iki lan ngombé sangka tuwung iki, kuwi tegesé kowé pada ngabaraké patiné Gusti nganti tekan ing teka-Né. ₂₇Dadi sapa sing karo sembrana enggoné mangan roti lan ngombé tuwungé Gusti, kuwi dosa marang uripé lan getihé Gusti. ₂₈Mulané saben wong métani awaké déwé, lan sakwisé mengkono banjur mangan roti lan ngombé tuwung kuwi. ₂₉Awit sapa sing mangan lan ngombé ora karo ngakoni bab badané Gusti, kuwi bakal nekakké paukuman marang awaké déwé. ₃₀Mulané okèh ing tengahmu sing pada ringkih lan lara-laranen, lan ora setitik sing pada nemoni pati. ₃₁Nanging yèn kita pada métani ndisik awak kita déwé, kita ora bakal nampa paukuman. ₃₂Nanging yèn kita pada nampa paukuman sangka Gusti, kuwi kita pada diajar, supaya kita aja nganti diukum bebarengan karo jagat.

₃₃Mulané para sedulurku, yèn kowé pada kembulan mangan, pada entèn-entènana. ₃₄Nanging yèn ana wong sing ngelih, betyiké mangan ndisik ing omahé, supaya enggonmu pada kembulan mangan kuwi aja nganti nekakké paukuman. Kanggo bab liyané bakal tak tata mbésuk sak tekané aku.