1 Para Ratu 1

₁Daved wis tuwa, wis okèh umuré lan senajan dikemuli, nanging piyambaké tetep krasa adem. ₂Para abdiné terus pada ngomong marang piyambaké: “Apiké bendara ratu kula digolèkké botyah wadon prawan sing ngladèni lan njaga marang ratu supaya dadi anget.” ₃Mulané terus pada nggolèki wadon sing ayu ing sak kabèhé Israèl, terus ketemu Abisag, prawan ing Sunem; kuwi terus diterké ing ngarepé ratu. ₄Prawan kuwi pantyèn ayu banget lan terus njaga lan ngladèni ratu, nanging ora dituroni karo piyambaké.

₅Kadung Adonia, anaké Hagit, awit sangka kepénginané terus ngomong: “Aku arep dadi ratu.” Terus nganakké tumpakané kréta lan suradadu jaran uga wong sèket sing pada mlayu ing ngarepé. ₆Sakjeké uripé Adonia kuwi durung tau dinesoni karo bapaké, karo diomongi: “Kenèng apa kowé kok nandangi mengkono?” Dèkné kuwi ngganteng rupané tur anak nomer loro, ya kuwi sakwisé Absalom. ₇Dèkné terus rembukan karo Yoab anaké Seruya lan karo imam Abyatar, kuwi terus pada ngetutké lan ngréwangi Adonia. ₈Nanging imam Sadok lan Benaya anaké Yoyada lan nabi Natan lan Simèi lan Rei uga para suradadu abdiné Daved ora pada ngguyupi Adonia.

₉Sakwisé mengkono Adonia terus masrahaké wedus gèmbèl, sapi lan kéwan lemu kanggo kurban ing sak tyedaké watu Sohélet sing pernahé ing sandingé En-Rogèl, terus ngulemi kabèh seduluré, para anaké ratu lan kabèh wong Yéhuda, pegawéné ratu, ₁₀nanging nabi Natan lan Benaya lan para penggedéné suradadu lan Salomo, adiké ora diulemi.

₁₁Nabi Natan terus ngomong marang Bètsyéba, ibuné Salomo: “Apa sampéyan ora krungu, yèn Adonia, anaké Hagit wis dadi ratu, nanging bendara ratu kula Daved ora ngerti? ₁₂Awit sangka kuwi lilanana kula ngomongi rembuk, supaya sampéyan bisa nylametaké nyawa sampéyan lan nyawané anakmu Salomo. ₁₃Sampéyan kula njaluk teka ing ngarepé Daved lan kula njaluk ngomong marang piyambaké mengkéné: Duh ratu kula, sampéyan apa ora wis ngomong marang kula karo sumpah: Anakmu Salomo sing bakal ngadek dadi ratu ing sakwisé sampéyan lan dèwèké sing bakal nglungguhi dampar sampéyan? Kepriyé nanging saiki Adonia kok dadi ratu? ₁₄Sak terusé njeruhné sampéyan ngomong ing ngarepé ratu, kula uga terus bakal mlebu lan ngréwangi enggèn sampéyan ngomong kuwi.” ₁₅Mulané Bètsyéba terus mlebu nemoni menyang ing ngarepé ratu ing njeruh sentong. Waktu kuwi ratu wis tuwa banget lan Abisag, prawan sangka Sunem, sing ngladèni piyambaké. ₁₆Bètsyéba terus sendeku sujut lan nyembah ing ngarepé ratu. Ratu takon: “Apa sing kok karepaké?” ₁₇Bètsyéba terus ngomong marang ratu: “Bendara ratu kula wis sumpah déwé kanggo GUSTI, Gusti Allah sampéyan, marang kula: Anakmu Salomo bakal dadi ratu ing sakwisé sampéyan lan dèwèké bakal lungguh ing dampar sampéyan. ₁₈Nanging saiki, Adonia wis dadi ratu, nanging bendara ratu kula déwé ora weruh. ₁₉Adonia wis mbelèh sapi okèh, kéwan lemu lan wedus gèmbèl, lan wis ngulemi kabèh anak sampéyan lan imam Abyatar lan Yoab, nanging abdimu Salomo ora diulemi. ₂₀Nanging kabèh wong Israèl, duh bendara ratu kula, pada mandeng marang sampéyan, supaya sampéyan ngekèki ngerti, sapa sing bakal nglungguhi dampar sampéyan, sakwisé sampéyan. ₂₁Yèn ora mengkéné, mbésuk yèn bendara ratu kula wis dililani ngasuh bareng karo para leluhuré sampéyan, kula lan anak sampéyan Salomo mesti terus bakal didakwa kesalahan.”

₂₂Sakuntara Bètsyéba ngomong ing ngarepé ratu kuwi, nabi Natan mlebu nemoni. ₂₃Ratu diomongi: “Iki nabi Natan nemoni.” Bareng wis mlebu lan ing ngarepé ratu, nabi Natan nyembah lan sendeku, sujut nganti tekan ing lemah, ₂₄terus ngomong: “Duh bendara ratu kula kaya-kaya ratu déwé sing wis ngomong: Sakwisé sampéyan Adonia bakal dadi ratu lan nglungguhi dampar sampéyan! ₂₅Awit ing dina iki wis mbelèh sapi okèh, kéwan lemu lan wedus gèmbèl, para anak sampéyan kabèh, para penggedéné suradadu lan imam Abyatar pada diulemi, saiki ijik pada mangan lan ngombé ing ngarepé karo surak: Slamet kanggo Adonia! ₂₆Nanging abdimu, imam Sadok lan Benaya anaké Yoyada lan abdimu Salomo ora pada diulemi. ₂₇Menawa bab kuwi kedadian awit wis dikarepké karo ratu, sampéyan kok ora ngekèki ngerti marang para abdimu iki, sapa sing bakal nglungguhi damparé bendara ratu kula, sakwisé bendara ratu kula.”

₂₈Daved terus semaur, tembungé: “Bètsyéba tyeluken.” Terus mlebu nemoni lan ngadek ing ngarepé ratu. ₂₉Ratu terus sumpah tembungé: “Kanggo GUSTI sing urip, sing wis ngluwari nyawaku sangka kabèh kangèlan, ₃₀ing dina iki aku bakal nindakké apa sing wis tak janjèkké marang kowé kanggo GUSTI, Gusti Allahé Israèl, karo sumpah mengkéné: Anakmu Salomo bakal dadi ratu sakwisé aku, lan ya dèwèké sing bakal nglungguhi damparku, nggentèni aku.” ₃₁Bètsyéba terus nyembah karo sendeku sujut nganti tekan ing lemah, lan sujut nyembah marang ratu lan ngomong: “Bendara ratu kula Daved muga slamet kanggo ing sak lawasé!”

₃₂Daved ngomong menèh: “Tyeluken imam Sadok, nabi Natan lan Benaya anaké Yoyada.” Kuwi pada mlebu nemoni ing ngarepé ratu, ₃₃terus pada diomongi mengkéné: “Para abdiné bendaramu pada gawanen, anakku Salomo tunggangna ing jaran tumpakanku déwé, terus gawanen menyang ing Gihon. ₃₄Imam Sadok lan nabi Natan terus nglengani dèwèké ing kana, didadèkké ratu ing Israèl; sakwisé mengkono, kowé pada ngunèkna trompèt karo pada surak-suraka: Slamet kanggo Salomo! ₃₅Yèn wis mengkono, terus pada balia karo ngetutké dèwèké; dèwèké terus mlebua lan lungguha ing damparku, awit dèwèké kuwi sing kudu lungguh ing dampar nggentèni aku lan ya dèwèké sing tak pilih supaya dadi ratu ing Israèl lan Yéhuda.” ₃₆Benaya anaké Yoyada terus ngomong marang ratu: “Amin! Ya mengkono préntahé GUSTI Allahé bendara ratu kula. ₃₇Kedadiané anggèné GUSTI nunggal karo bendara ratu kula, mengkéné uga Panjenengané ya nunggal karo Salomo; muga Panjenengané gelem nggawé damparé Salomo ngungkuli gedéné tenimbangané damparé Daved.”

₃₈Terus pada budalan, ya kuwi imam Sadok, nabi Natan lan Benaya anaké Yoyada, karo ditutké karo wong-wong Krèti lan Plèti. Salomo ditumpakké jaran tumpakané Daved lan diarak menyang ing Gihon.

₃₉Imam Sadok wis nggawa sungu isi lenga sangka tarup, Salomo terus dijebatani. Sakwisé mengkono trompèt terus diunèkké lan rayat pada surak: “Slamet kanggo Salomo!” ₄₀Salomo terus ditutké karo rayat kabèh, karo pada ngunèkké sulingan karo pada seneng-seneng ramé, swarané nganti kaya metyah bumi.

₄₁Nanging bab kuwi krungu karo Adonia lan sakkèhé para uleman sing pada mèlu, waktu ijik waé rampung enggoné pada manganan. Bareng Yoab krungu uniné trompèt, terus mikir: “Ana apa ta nanging kuta kok ramé temen?”

₄₂Waktu ijik mikir kuwi, Yonatan anaké imam Abyatar teka. Adonia terus ngomong: “Mlebua, awit kowé kuwi satria lan mesti nggawa kabar apik.” ₄₃Nanging Yonatan ngomong marang Adonia: “Ora! Bendara ratu kita Daved wis ngangkat Salomo dadi ratu. ₄₄Ratu wis ngongkon, supaya imam Sadok, nabi Natan lan Benaya anaké Yoyada, lan suradadu Krèti lan Plèti pada ngetutké Salomo, ditumpakké jarané ratu. ₄₅Imam Sadok lan nabi Natan pada nglengani Salomo ing Gihon didadèkké ratu; sangka kana terus pada mulih karo bungah-bungah, terus kuta terus ramé banget. Kuwi swara sing kok rungokké kuwi. ₄₆Salomo saiki njagong ing dampar kraton; ₄₇para pegawéné ratu uga wis pada nemoni Daved pada mbagèkké slamet, karo ngomong: Muga Gusti Allahé bendara ratu kula gelem nggawé luhuré asmané Salomo ngliwati asma sampéyan lan damparé muga ngliwati gedéné dampar sampéyan. Sak terusé ratu ya wis sendeku sujut ing ambèné lan ngomong mengkéné: ₄₈Pinujia asmané GUSTI, Gusti Allahé Israèl, ing dina iki wis ngekèki wong sing lungguh ing damparku, nanging aku déwé ijik dililani weruh.” ₄₉Ing kono sakkèhé ulemané Adonia pada kagèt, terus pada ngadek lan lunga pisah-pisahan.

₅₀Adonia wedi marang Salomo, mulané terus gelis-gelis lunga lan nyekel sungu-sunguné mesbèh. ₅₁Salomo terus dikabari bab kuwi: “Nyatané Adonia wedi marang Salomo lan terus nyekel sungu-sunguné mesbèh karo ngomong: Salomo bèn sumpah ndisik ing bab aku, yèn ora bakal matèni abdiné iki karo pedang.” ₅₂Salomo terus ngomong: “Yèn tumindaké netepi perjanjian, rambuté sakeler waé ora bakal ana sing gogrok ing bumi, nanging yèn konangan nduwé kekarepan ala, mesti dipatèni.” ₅₃Salomo terus kongkonan metuki ing mesbèh. Bareng Adonia nemoni terus sujut lan nyembah ing ngarepé Salomo; Salomo terus ngomong marang Adonia: “Wis muliha.”