Pawelingé Daved sing pungkasan
1Kadung waktu matiné Daved wis tyedak, dèkné ngekèki paweling marang Salomo, anaké: 2“Aku iki bakal lunga ngliwati dalané samubarang kabèh sing ora langgeng, mulané atimu sing kuwat lan tumindaka kaya wong lanang. 3Nglakonana kuwajipanmu karo setia marang GUSTI, Gusti Allahmu; karo menèh mlakumu metua ing dalan sing diduduhké Gusti lan tetepana enggonmu manut marang sak kabèhé katetepan, préntah, pernatan sing ditemtokké, kaya sing ketulis ing angger-anggeré Moses, supaya samubarang kabèh sing kok lakoni lan kabèh karepmu bisa olèh nggawé, 4lan supaya GUSTI gelem netepi janji sing diomongké kanggo aku, ya kuwi: Yèn anak-anakmu lanang mlakuné tetep ing ngarep-Ku karo setia, karo sak kabèhé ati lan karo sak kabèhé nyawané, turun-turunanmu ora bakal ana pedoté enggoné nglungguhi damparé kraton Israèl.
5Kowé uga weruh apa sing ditindakké marang aku karo Yoab anaké Seruya, apa sing ditindakké marang penggedéné Israèl loro, ya kuwi Abnèr anaké Nèr lan Amasa anaké Yètèr, Yoab matèni loro-loroné kuwi lan ngutahké getih ing jaman tentrem, kaya ijik ana perang, terus sabuké bangkèkané lan sepatuné sikilé dlèwèran getih. 6Mulané tumindaka karo kawityaksanan lan aja nganti ngejarké sing uwanen kuwi mudun ing ndonyané wong mati karo slamet.
7Nanging marang anak-anaké Barsilai, wong Giléad kaé, kowé nindakké kawelasané atimu. Kuwi bèn klebu ing golongan sing olèh pangan sangka méjamu, awit kuwi pada ngétokké kasetiané, ya kuwi pada nampani aku waktu aku mblayu sangka ngarepé kakangmu Absalom. 8Sak terusé ing pangwasamu ijik ana Simèi anaké Géra, wong Bényamin sangka Bahurim. Kuwi sing nyepatani aku karo bebendu sing nandes waktu aku menyang Mahanaim, nanging dèkné terus metuk aku ing pinggiré laut Yordan lan aku wis sumpah marang dèwèké kanggo GUSTI: Kowé ora bakal tak patèni karo pedang! 9Saiki kuwi aja kok luwari sangka ukuman; kowé kuwi wong sing wityaksana mesti ya weruh apa sing bakal kok tindakké marang kuwi, supaya enggoné mudun ing ndonyané wong mati karo dlèwèran getih.”
10Sakwisé mengkono Daved terus ngasuh nunggal karo para leluhuré, terus dikubur ing kutané Daved.
11Nanging Daved enggoné ngratoni Israèl suwéné patang puluh taun; ing Hébron enggoné dadi ratu pitung taun lan ing Yérusalèm, dadi ratu telung puluh telu taun. 12Salomo terus nggantèni nglungguhi damparé Daved, bapaké, kratoné kuwat banget.
Salomo nguwatké damparé
13Ing sakwijiné dina Adonia anaké Hagit ngadep marang Bètsyéba ibuné Salomo. Bètsyéba takon mengkéné: “Apa tekamu kuwi karo kekarepan apik?”
Semauré: “Ya apik.” 14Sak terusé tembungé mengkéné: “Ana bab sing bakal kula omongké karo sampéyan.” Tembungé Bètsyéba: “Ngomonga!” 15Terus ngomong: “Sampéyan déwé ngerti, yèn sing pantes dadi ratu kuwi kula, lan wong Israèl kabèh ngarep-arep supaya kula dadi ratu; nanging entèk-entèkké jagongané ratu tiba ing adikku, awit kuwi ditampa sangka GUSTI. 16Saiki, penjaluk kula siji waé sing kula omongké ing ngarepé sampéyan, mila aja nganti ora dituruti penjaluk kula kuwi.” Semauré Bètsyéba: “Ngomonga!” 17Semauré Adonia: “Bab kuwi muga sampéyan gelem ngomong marang Salomo, awit ratu mesti ora bakal nampik penjaluké sampéyan. Ya kuwi supaya Abisag, botyah wadon sangka Sunem kuwi dikèkké marang kula, dadi bojo kula.” 18Bètsyéba nyauri, tembungé: “Ya apik, bab iki bakal tak rembuk karo ratu.”
19Bètsyéba terus mlebu menyang ing ngarepé Salomo perlu ngrembuk penjaluké Adonia. Ratu terus metuk ibuné lan terus mbungkuk nyembah, terus njagong ing dampar. Ratu terus ngongkon njupuk kursi kanggo njagong Ibuné, ibuné terus njagong ing sak tengené ratu. 20Bètsyéba terus ngomong: “Aku arep ngomongké penjaluk sing ora sak piraa marang sliramu, aja nganti sliramu nampik penjalukku kuwi.” Semauré ratu: “Hayuk, ibu, awit kula ora bakal nampik penjaluké ibu.” 21Bètsyéba ngomong: “Abisag, botyah wadon Sunem kuwi mbok dikèkké marang kakangmu Adonia, dadi bojoné.” 22Nanging Salomo terus ngomong marang ibuné: “Kenèng apa, ibu mung njaluk Abisag, botyah wadon Sunem kuwi, kanggo Adonia? Mbok ya njaluk jagongané ratu pisan kanggo dèwèké! Kuwi apa ora sedulur kula sing luwih tuwa, tur sing ngréwangi dèwèké imam Abyatar lan Yoab, anak Seruya?” 23Salomo terus sumpah kanggo GUSTI: “Gusti Allah muga gelem nindakké marang kula mengkéné, malah ngungkuli kuwi, yèn Adonia ora mbayar karo nyawané kanggo penjaluk kuwi! 24Awit sangka kuwi, kanggo GUSTI sing urip, sing jejekké kula lan sing njagongké kula ing damparé ratu Daved, bapak kula, lan sing ngekèki kula brayat kaya sing dijanjèkké: ing dina kuwi uga Adonia kudu dipatèni.” 25Salomo terus masrahaké kuwi marang Benaya anaké Yoyada, sing ya terus nyerang marang Adonia dadi lan matiné.
26Nanging imam Abyatar dipréntahké karo ratu mengkéné: “Kowé menyanga nang tanah Anatot, ing tanah duwèkmu, awit senajan kowé kuwi wis sak pantesé nampa ukuman, nanging ing dina iki aku ora bakal matèni kowé awit kowé wis ngusung petiné GUSTI Allah ing ngarepé bapakku, Daved, lan kowé wis mèlu ngalami kangèlan ing sak njeruhné kasangsarané bapakku.” 27Imam Abyatar terus dipetyat karo Salomo sangka lungguhané enggoné dadi imamé GUSTI, terus kaleksanan tembungé GUSTI, sing dipréntahké kanggo turunané imam Eli ing Silo.
28Bareng Yoab krungu kabar mau - Yoab kuwi pantyèn ngetutké Adonia, senajan ora ngetutké Absalom - dadiné Yoab terus mlayu menyang ing tarupé GUSTI lan nyekel sunguné mesbèh. 29Salomo terus nampa kabar, yèn Yoab wis nylametké menyang tarupé GUSTI lan wis ing sandingé mesbèh. Salomo terus ngongkon Benaya anaké Yoyada: “Lungaa, patènana wong kuwi.” 30Benaya terus mlebu ing tarupé GUSTI lan ngomong marang Yoab: “Préntahé ratu: Kowé metua.” Tembungé Yoab: “Ora, awit kula arep mati ing kéné.” Benaya terus ngomongké semaur kuwi marang ratu, tembungé: “Mengkéné omongané Yoab lan mengkéné semauré marang kula.” 31Tembungé ratu: “Tandangi kaya sing diutyapké. Patènana wong kuwi lan terus kuburen; karo mengkono kowé ngedohké sangka aku lan brayatku kesalahan ing bab getih sing diutahké karo Yoab tanpa sebab. 32Dadiné GUSTI mbayar utangé getih marang awaké déwé, awit wong kuwi wis matèni wong loro sing luwih bener lan luwih apik tenimbangané dèwèké, ya kuwi enggoné matèni wong loro mau karo pedang tanpa dingertèni karo bapakku Daved, ya kuwi Abnèr anaké Nèr, penggedéné suradadu Israèl lan Amasa anaké Yètèr, penggedéné suradadu Yéhuda. 33Mulané getihé wong loro kuwi bakal ditibakké marang Yoab lan turun-turuné ing sak lawas-lawasé, nanging Bapakku Daved lan para turun-turuné lan brayaté uga damparé bakal diganjar slamet karo GUSTI nganti ing sak lawas-lawasé.” 34Benaya anaké Yoyada terus lunga, Yoab disurung menyang ngisor lan dipatèni. Sakwisé mengkono terus dikubur ing omahé déwé ing ara-ara samun. 35Ratu terus netepaké Benaya anaké Yoyada dadi gantiné Yoab, dadi penggedéné suradadu; lan imam Sadok diangkat karo ratu dadi gantiné imam Abyatar.
36Sakwisé mengkono ratu terus ngongkon nyeluk Simèi lan diomongi mengkéné: “Kana ngedekna omah kanggo kowé ing Yérusalèm terus enggonana lan kowé aja metu sangka kono arepa menyang ngendi waé. 37Awit ngertia, yèn kowé metu lan nyabrang kali Kidron, kowé mesti bakal dipatèni lan getihmu bakal ditibakké marang kowé déwé.” 38Simèi terus ngomong marang ratu: “Ya, kula bakal nandangi préntahé ratu iki.” Simèi terus manggon ing Yérusalèm nganti suwé.
39Nanging sakwisé telung taun terus kelakon ana baturé Simèi loro sing minggat menyang ing ngarepé ratu Akis anaké Maaka, ratu ing Gat; Simèi terus dikabari: “Yèn, abdi sampéyan loro ing Gat.” 40Simèi terus gelis-gelis nglapaki kimaré terus budal menyang Gat, ing pangwasané Akis, nggolèki baturé mau. Sakwisé mengkono terus mulih karo nggawa batur-baturé mau sangka Gat. 41Bareng Salomo dikabari, yèn Simèi mentas lunga sangka Yérusalèm menyang Gat lan saiki wis mulih, 42ratu terus kongkonan nyeluk Simèi terus diomongi mengkéné: “Kowé apa ora wis tak omongi sumpah kanggo GUSTI lan wis Tak wènèhi paweling mengkéné: Iki ngertènana sing tenan, ya kuwi yèn kowé metu lan lunga menyanga ngendi waé, kowé mesti bakal dipatèni. Lan kowé wis ngomong: Ya, kula bakal nandangi préntahé ratu. 43Kenèng apa nanging kowé kok ora netepi sumpahmu kanggo GUSTI kuwi lan uga préntah sing tak wènèhké marang kowé?” 44Sak terusé ratu ngomong marang Simèi mengkéné: “Kowé déwé weruh ing sak njeruhné atimu marang kabèh sing ala sing kowé tindakké marang Daved, bapakku, mulané GUSTI wis mbayar penggawé alamu kuwi marang kowé déwé. 45Nanging Salomo supaya diberkahi lan supaya damparé Daved kuwat ing ngarepé GUSTI nganti ing sak lawas-lawasé.” 46Ratu terus ngekèki préntah marang Benaya anaké Yoyada; Benaya terus metu, Simèi diketok guluné nganti mati. Kaya mengkono kraton kuwi dadi kuwat ing tangané Salomo.
