1 Para Ratu 18

₁Sakwisé tyukup suwé, ing taun sing kaping telu ana tembungé GUSTI marang Elia mengkéné: “Kowé lungaa, ngétokké awakmu marang Akab, awit Aku bakal ngekèki udan ing bumi.” ₂Elia terus lunga ngétokké piyambaké marang Akab. Nanging pailan sing ditibakké marang Samaria kuwi abot banget. ₃Awit sangka kuwi Akab wis nyeluk Obaja sing dadi penggedéné kraton. Obaja kuwi wong sing temen tenan enggoné ngabekti marang GUSTI. ₄Awit waktu Isebèl ngentèkké para nabiné GUSTI, Obaja njupuk 100 terus didelikké sak grombolan sèket-sèket ing sak njeruhné guwa, lan ya ngrumati karo pangan lan ngombéné. ₅Tembungé Akab marang Obaja: “Negara iki dlajahana lan sakkèhé sumber lan kabèh kali paranana, menawa kita ijik olèh suket kanggo nguripi jaran lan kimar lan ora usah matèni kéwan kuwi siji-sijia.” ₆Terus pada ngedum panggonan sing bakal pada dileboni, Akab terus lunga dèwèkan ndlajahi panggonan sing siji, nanging Obaja ndlajahi panggonan sijiné.

₇Ing dalan Obaja kepetuk Elia. Bareng wis ora pangling marang piyambaké, Obaja terus sujut lan ngomong: “Apa sampéyan kuwi bendara kula Elia?” ₈Semauré Elia: “Ya bener! Lungaa, ngomonga marang bendaramu: Iki Elia ana.” ₉Nanging tembungé Obaja: “Kula nandangi dosa apa ta, nganti sampéyan bakal ngekèkké abdi iki marang Akab, supaya kula dipatèni? ₁₀Kanggo GUSTI, Gusti Allah sampéyan, sing urip, sakjané ora ana bangsa utawa kraton, sing ora ditekani kongkonané bendara kula Akab perlu nggolèki sampéyan. Lan yèn ana wong sing ngomong: Sampéyan ora ing kéné, ratu terus ngongkon marang kraton utawa bangsa kuwi supaya sumpah, yèn sampéyan ora ditemokké ing kono. ₁₁Nanging saiki sampéyan kok ngongkon: Lungaa, ngomonga marang bendaramu: Elia kuwi ana. ₁₂Menawa bisa klakon, yèn kula wis lunga sangka ngarepé sampéyan, Rohé GUSTI terus ngangkat sampéyan marang panggonan sing kula durung ngerti. Yèn kula nganti nemoni ing ngarepé Akab lan ngomongi bab sampéyan, lan sampéyan ora ana, kula mesti bakal dipatèni, nanging abdimu iki wiwit tyilik ngabekti marang GUSTI. ₁₃Apa bendara kula ora diomongi bab apa sing kula lakoni waktu Isebèl matèni para nabiné GUSTI, yèn kula ndelikké nabi-nabiné GUSTI 100 ing njeruhné guwa, saben sak grombolané sèket, lan ngrumati uga marang pangan lan ngombéné? ₁₄Mila saiki, apa sebabé, nganti sampéyan kuwi ngongkon: Lungaa, ngomonga marang bendaramu: Kuwi Elia ana! Kula mesti dipatèni karo ratu.” ₁₅Semauré Elia: “Kanggo GUSTI sing ngwasani langit sing urip, sing tak ladèni, ing dina iki uga aku bakal ngétok marang dèkné.”

₁₆Obaja terus budal nemoni ing ngarepé Akab lan ngekèki weruh bab kuwi. Akab terus lunga nemoni Elia. ₁₇Bareng Akab ngerti Elia, terus ngomong marang piyambaké: “Kowé kuwi, hé! wong sing nggawé tyilakané Israèl!” ₁₈Elia nyauri tembungé: “Duduk kula sing nggawé tyilakané Israèl, nanging sampéyan kuwi lan brayaté sampéyan, awit sampéyan wis pada ninggalké tembung-tembungé GUSTI lan sampéyan kuwi wis ngetutké para Baal. ₁₉Awit sangka kuwi sampéyan supaya gelem nglumpukké wong Israèl kabèh ing gunung Karmèl, uga para nabiné Baal sing tyatyahé 450 kuwi lan para nabiné Asyèra sing tyatyahé 400 kuwi, sing pada dikèki pangan sangka méjané kratoné Isebèl.”

₂₀Akab terus kongkonan menyang ing sak kabèhé Israèl dikongkon nglumpukké nabi-nabi kuwi menyang ing gunung Karmèl. ₂₁Elia terus nyedekki rayat kabèh lan ngomong: “Ijik sepira suwéné enggonmu pada mlaku pintyang lan ngepang atimu kuwi? Yèn GUSTI kuwi Gusti Allah, tutna Panjenengané, nanging yèn Baal kuwi gusti, kuwi tutna mburi.” Nanging rayat ora nyauri senajan mung sak ketyap waé. ₂₂Elia terus ngomong marang rayat kuwi: “Mung kèri aku déwé sing dadi nabiné GUSTI, nanging nabiné Baal kuwi tyatyahé 450. ₂₃Nanging, tyoba aku pada wènèhana sapi lanang loro; nabi-nabi kuwi bèn milih siji, supaya dibelèh lan ditumpangké ing kayuné, nanging aja dibakar. Aku ya bakal nyawiské sapi sijiné lan terus tak tumpangké ing kayuné lan uga ora tak genèni. ₂₄Sakwisé mengkono kowé pada nyeluka jenengé allahmu, nanging aku uga bakal nyebut asmané GUSTI. Nanging allah sing nyauri karo geni, ya kuwi sing Gusti Allah!” Rayat kabèh pada nyauri, tembungé: “Ya apik mengkono!”

₂₅Elia terus ngomong marang para nabiné Baal: “Pada miliha sapi siji lan pada tata-tataa ndisik, awit tyatyahmu iki okèh. Sakwisé mengkono terus pada nyeluka jenengé allahmu, nanging kowé ora kena ndèkèki geni.” ₂₆Wong-wong mau terus njupuk sapi sing diwènèhké lan pada tata-tata lan terus nyebut jenengé Baal wiwit ésuk tekan wayah tengah awan, tembungé: “Duh Baal, muga gelem nyauri marang kita!” Nanging ora ana swara, ora ana sing nyauri. Ing kono para nabiné Baal mau terus pada jingklak-jingklak ngubengi mesbèh sing digawé karo wong-wong mau. ₂₇Bareng wayah tengah awan Elia wiwit moyoki wong-wong kuwi, tembungé: “Enggonmu nyebut sing banter, kuwi allah ta? Menawa ijik nglamun, menawa ijik ana urusan liya, menawa ijik lelungan; menawa ijik turu, durung tangi.” ₂₈Mulané wong-wong mau mundak banter enggoné pada nyebut lan pada natoni awaké karo pedang lan tumbak kaya sing wis dadi adaté, terus getihé dlèwèran sangka awaké. ₂₉Bareng wis kliwat wayah tengah awan, ngarepké wayahé masrahaké kurban soré, tingkahé kaya wong sing pada kesurupan, nanging ora ana swara, ora ana sing nyauri, ora ana tanda yèn digatèkké.

₃₀Elia terus ngomong marang rayat kabèh: “Pada nyedaka aku mréné!” Rayat kabèh terus pada nyedaki dèkné. Elia terus mbenakké mesbèhé GUSTI sing wis dibubrah. ₃₁Sakwisé kuwi terus njupuk watu rolas, miturut tyatyahé taler tyedak turuné Yakub.— Yakub kuwi wis dikèki tembungé karo GUSTI: “Kowé bakal dijenengké Israèl.”— ₃₂Watu-watu mau digawé mesbèh kanggo asmané GUSTI, ing sak ubengé mesbèh dikèki kalèné sing kena diisèni wiji rong tumpukan. ₃₃Elia terus numpuk kayuné, sapiné diketok-ketok lan ketokané ditumpangké ing kayu mau. ₃₄Sakwisé kuwi terus ngomong: “Njupuka banyu patang kendi, esokna ing kurban obongan lan ing kayuné kuwi!” terus ngomong menèh: “Balènana menèh!” Terus ya dipindoni. Terus ngomong menèh: “Kaping telu!” Terus dikaping teluni, ₃₅nganti banyuné mili ing sak ubengé mesbèh, malah kalèné nganti kebak banyu.

₃₆Bareng wis waktuné masrahaké kurban soré, Elia terus maju lan ngomong: “Duh GUSTI, Gusti Allahé Abraham, Isak lan Israèl, ing dina iki muga dingertèni karo wong, yèn Panjenengan kuwi Gusti Allah ing sak tengahé Israèl lan yèn kula kuwi abdi Panjenengan lan uga yèn enggèn kula nindakké perkara kuwi kabèh iki awit sangka tembungé Panjenengan. ₃₇Panjenengan muga gelem nyauri marang kula, duh GUSTI, supaya gelem nyauri marang kula, supaya bangsa iki bisa weruh, yèn Panjenengan kuwi Gusti Allah, duh GUSTI, lan yèn Panjenengan sing nggawé mertobaté atiné.” ₃₈Ing kono geniné GUSTI terus mudun lan nyamber kurban obongan, kayuné, watu lan lemahé nganti entèk resik, malah banyu ing kalèné uga asat didilat karo geni mau. ₃₉Waktu rayat kabèh weruh kedadian kuwi, terus pada sujut lan ngomong: “GUSTI, Panjenengané kuwi Gusti Allah! GUSTI, Panjenengané kuwi Gusti Allah!” ₄₀Elia terus ngomong marang wong kabèh: “Tyekelen nabi-nabi Baal kuwi, siji waé aja nganti ana sing bisa utyul.” Bareng wis pada dityekel, terus digawa karo Elia menyang ing kali Kison lan dibelèh ing kono.

₄₁Sakwisé mengkono Elia terus ngomong marang Akab: “Kula njaluk lungaa, mangan lan ngombé, awit swarané udan wis krungu.” ₄₂Akab terus lunga lan mangan lan ngombé. Nanging Elia munggah ing putyuké gunung Karmèl, terus nyembah ing lemah, praupané diapit ing dengkulé. ₄₃Sakwisé kuwi terus ngomong marang abdiné: “Munggaha, delengen ing segara.” Abdiné terus munggah, nginguk terus ngomong: “Ora ana apa-apa.” Tembungé Elia: “Lungaa menèh.” Mengkono nganti dibalèni kaping pitu. ₄₄Bareng kaping pituné, abdiné ngomong: “Ana mendung tyilik, gedéné sak èpèk-èpèk, sing metu sangka segara.” Elia terus ngomong: “Lungaa, ngomonga marang Akab: Sampéyan supaya ngrakit kréta tumpakané lan kula njaluk lunga medun, supaya aja nganti dialang-alangi karo udan.” ₄₅Karo sak kedèpé mripat langit terus dadi peteng awit sangka mendung karo lésus, terus udan deres. Akab terus numpak kréta lan lunga menyang Yisreèl. ₄₆Nanging Elia dikwasani ing pangwasané GUSTI. Dèkné ngentyengké sabuké terus mblayu ndisiki Akab nganti tekan ing dalan sing menyang ing Yisreèl.