1Daved teka ing Nob nemoni imam Akimèlèk. Imam kuwi metuk Daved karo kagèt, tembungé marang Daved: “Kenèng apa teka sampéyan kok dèwèkan lan ora ana sing ngetutké?” 2Semauré Daved marang imam Akimèlèk: “Kula dikèki penggawéan karo ratu karo diweling: Sapa-sapa ora kena weruh perkara sing dadi perluné kowé tak utus lan sing tak préntahké marang kowé kuwi. Mulané wong-wong kula pada kula kongkon menyang ing salah sijiné panggonan. 3Nanging saiki sampéyan nduwé apa? Kula sampéyan sangoni roti lima iji utawa apa waé sing ana.” 4Semauré imam Akimèlèk marang Daved: “Kula ora nduwé roti lumrah, sing ana mung roti sutyi; anggeré wong-wong sampéyan pada njaga ora nggepok wong wadon.”
5Semauré Daved marang imam kuwi: “Pantyèn kula pada ora kenèng ngumpuli wong wadon kaya waktu mbiyèn-mbiyèné, yèn kula pada maju perang. Awaké wong kula pada sutyi, senajan mung lelungan lumrah, luwih menèh ing dina iki. Siji-sijiné pada sutyi awaké.” 6Imam Akimèlèk terus ngekèkké roti sutyi, awit ing kono ora ana roti liyané kejaba roti kurban; roti kuwi adaté dilorot sangka ngarepé GUSTI, supaya ing dina kuwi diganti roti anyar menèh.
7Ing dina kuwi uga ing kono ana sakwijiné pegawéné Saul, sing dipiji ngladèni GUSTI, jenengé Doèg, wong Edom, pimpinané para pangoné Saul. 8Daved ngomong marang imam Akimèlèk: “Ing kéné sampéyan apa ora nduwé tumbak utawa pedang? Awit pedang utawa gaman kula ora kula gawa, awit préntahé ratu dadakan.” 9Tembungé imam mau: “Pedangé Goliat wong Filistèn sing sampéyan patèni ing legokan wit Terbantin kuwi ing kéné, dibuntel karo mori, ing sak mburiné éfod kuwi. Yèn bakal sampéyan jikuk, kono sampéyan njupuk; liyané ora ana, mung kuwi.” Tembungé Daved: “Ora ana sing madani kuwi, sampéyan kèkké marang kula.”
10Daved terus tata-tata lan budal ing dina kuwi uga mblayu sangka ngarepé Saul; mlakuné wis teka ing pangwasané Akis, ratu-kuta ing Gat. 11Para pegawéné Akis ngomong marang ratu: “Apa kuwi duduk Daved ratuné negara kuwi? Apa ora kuwi wongé sing kanggo menyanyi saur-sauran karo jejogètan mengkéné:
Saul ngalahké mungsuh éwon-éwon,
nanging Daved nganti puluhan éwon-éwon?”
12Daved nggatèkké marang tembung kuwi, nganti dèkné wedi banget marang Akis, ratu-kuta ing Gat kuwi. 13Mulané terus étok-étok dadi wong sing édan sangka ngarepé wong-wong kuwi lan étok-étok édan ing sak tyedaké wong-wong kuwi; dèkné nggrawuti lawangé gapura lan ileré diumbar dlèwèran ing jénggoté. 14Akis terus ngomong marang para pegawéné: “Apa kowé pada ora weruh, yèn kuwi wong édan? Apa perluné wong kuwi kok gawa mréné? 15Apa aku kekurangan wong édan, nganti wong iki kok adepké marang ing ngarepku, apa supaya mamèrké édané marang aku? Apa pantes wong sing kaya mengkono mlebu ing kratonku?”
