1Daved terus lunga sangka kono, terus manggon ing bèntèng-bèntèng watu gunung, ing En-Gedi. 2Waktu Saul mulih sakwisé ngoyak-oyak wong Filistèn, dikèki kabar mengkéné: “Yèn, Daved ing ara-ara samun En-Gedi.” 3Saul terus nglumpukké wong pilihan sangka kabèh wong Israèl tyatyahé 3000, terus lunga nguber Daved lan balané ing gunung watu Wedus Alasan. 4Dèkné teka ing kandang-kandang wedus ing pinggir dalan. Ing kono ana guwané lan Saul mlebu ing kono arep bobotan, nanging Daved njagong karo balané ing sak njeruhné guwa, ing sisih mburiné. 5Para balané Daved terus ngomong marang dèkné: “Dina sing diomongké karo GUSTI wis teka: Aku masrahaké mungsuhmu ing tanganmu, tandangi apa sing kok anggep apik.” Daved terus ngadek, lan ngiris pojokané jubah sandangané Saul karo meneng-meneng. 6Atiné Daved dadi dek-dekkan awit ngiris pojokané sandangané Saul; 7terus ngomong marang para balané: “GUSTI, supaya ngedohana aku sangka penggawé sing mengkono marang ratu, marang wong sing dijebatani GUSTI, ya kuwi ngelungké tanganku nglawan marang bendaraku, awit piyambaké kuwi sing dijebatani karo GUSTI.”
8Lan Daved ngendek para balané karo tembungé sing kaya mengkono kuwi; dèkné ora nglilani wong-wong kuwi nyerang nglawan Saul. Sakwisé kuwi Saul terus ngadek lan ninggalké guwa kuwi arep nerusaké mlakuné. 9Sakwisé mengkono Daved uga ngadek metu sangka guwa kuwi lan mbengok marang Saul sangka mburiné, tembungé: “Duh bendara kula, ratu kula.” Saul nolèh, Daved terus nyembah karo praupané nganti tekan ing lemah, lan terus sujut nyembah. 10Daved terus ngomong marang Saul: “Kenèng apa sampéyan kok ngrungokké marang tembungé wong-wong sing pada ngomong: Daved ngupaya marang tyilakané sampéyan. 11Ngertènana, ing dina iki sampéyan ngerti déwé, yèn GUSTI wis masrahaké sampéyan ing tangan kula ing guwa iki; ana wong sing ngongkon kula supaya matèni sampéyan, nanging kula ngéman marang sampéyan, awit panemu kula: Aku ora bakal ngelungké tanganku nglawan marang ratu, awit sampéyan wis dijebatani karo GUSTI. 12Sampéyan bakal ndelok disik, duh bapakku, sampéyan bakal ngerti pojokané jubah sandangané sampéyan ing tangan kula iki! Sangka enggèn kula ngiris pojokané jubah sandangané sampéyan, nanging ora nganti matèni sampéyan, sampéyan bisa ngerti lan weruh, yèn tangan kula resik sangka ala lan goroh lan yèn kula ora nandangi dosa ing ngarepé sampéyan, senajan sampéyan nyia-nyia kula lan ngarah nyawa kula. 13GUSTI muga dadia rèkter ing antarané kula karo sampéyan, GUSTI muga mbales kula marang sampéyan, nanging tangan kula ora bakal nyerang sampéyan. 14Kaya bebasané wong-wong tuwa mengkéné: Wong dursila ngetokké tindak dursila. Nanging tangan kula ora bakal nyerang sampéyan. 15Ratuné Israèl ngluruk perang marang sapa? Sapa sing sampéyan oyak-oyak? Asu mati! Mung tuma waé! 16Mulané, muga GUSTI dadia rèkter sing nibakké kabeneran ing antarané kula karo sampéyan. Panjenengané muga ngupaya lan mbélani perkara kula lan ngekèki keadilan marang kula lan ngluwari kula sangka tangané sampéyan.”
17Bareng Daved wis rampung enggoné ngomong mengkono kuwi marang Saul, Saul terus ngomong: “Apa kuwi swaramu, hé anakku Daved?” Sakwisé kuwi Saul nangis karo swara banter. 18Tembungé marang Daved: “Apik kowé tenimbangané aku, awit kowé nindakké kabetyikan marang aku, nanging aku nindakké ala marang kowé. 19Ing dina iki kowé wis nyatakké kabetyikanmu marang aku. Senajan GUSTI wis masrahaké aku marang tanganmu nanging kowé ora matèni aku. 20Yèn sakwijiné wong kepetuk karo mungsuhé apa ya dityulké nganti kuwi bisa lunga karo slamet? Muga-muga GUSTI ngekèki kabetyikan marang kowé, kanggo gantiné apa sing wis kok tindakké marang aku ing dina iki. 21Nanging aku wis ngerti, yèn kowé mesti bakal dadi ratu lan kratoné Israèl bakal tetep kuwat ing tanganmu. 22Mulané aku njukuk sumpahmu marang aku kanggo asmané GUSTI, yèn kowé ora bakal ngentèkké turunan-turunanku lan ngilangi jenengku sangka brayatku.” 23Daved banjur sumpah marang Saul lan Saul terus mulih menyang omahé, nanging Daved lan balané munggah menèh menyang bèntèng gunung.
