1 Samuèl 25

₁Samuèl mati; sakkèhé wong Israèl pada nglumpuk nangisi lan ngubur piyambaké ing omahé ing Rama. Lan Daved terus tata-tata lan terus budal menyang ing ara-ara samun ing Paran.

₂Waktu ing Maon ana sakwijiné wong lanang sing nduwé penggawéan ing Karmèl. Wong kuwi sugih banget; nduwé wedus gèmbèl 3000 lan wedus 1000. Wong kuwi mbeneri nyukur wedus-wedusé. ₃Wong kuwi jenengé Nabal lan bojoné Abigail. Wong wadon kuwi pinter ing pikiran lan ayu rupané, nanging sing lanang kuwi kasar lan watekké ala. Wong kuwi turunané Kalèb. ₄Waktu Daved krungu ing ara-ara samun, yèn Nabal ijik nyukur wedusé, ₅terus kongkonan wong sepuluh, kuwi pada diomongi: “Menyanga ing Karmèl lan nemoni Nabal. Takokna keslametané atas jenengku ₆lan tekakna kabar keslametanku iki marang dèwèké: Muga slamet! Muga slamet sampéyan, brayaté sampéyan, lan wong sing pada mèlu sampéyan. ₇Mentas waé kula nampa kabar, yèn sampéyan ijik nyukur wedus. Nanging para pangon sampéyan ora tau kita rusuhi lan ora ana wedus siji waé sing ilang sak njeruhné kita pada ing Karmèl. ₈Sampéyan déwé bisa takon para pangon sampéyan déwé, mesti bakal ngomong marang sampéyan yèn pantyèn mengkéné. Mulané wong kuwi pada olèha kawelasan sampéyan, iki apa ora mbeneri dina riyaya? Sampéyan gelema ngekèki apa waé marang para abdi sampéyan iki lan marang anakmu Daved.”

₉Sak tekané ing kana kongkonané Daved pada ngomong marang Nabal atas asmané Daved sak kabèhé kaya sing dadi pawelingé Daved, terus pada ngentèni. ₁₀Nanging Nabal nyauri marang para kongkonané Daved mau, semauré: “Daved kuwi sapa? Anaké Isai kuwi sapa? Ing waktu iki okèh para batur sing minggat ninggal bendarané. ₁₁Apa pantes aku njupuk rotiku, banyu ombèn-ombènku lan kéwan belèhanku sing tak belèh kanggo wong-wongku tukang ngguntingi, tak wènèhaké marang wong sing ora nggenah sangka ngendi tekané?”

₁₂Para kongkonané Daved terus pada bali lan sak baliné pada ngomong marang Daved persis kaya sing diutyapké karo Nabal marang wong-wong mau. ₁₃Daved terus ngomong marang balané: “Kowé kabèh pada nyengkelita pedang!” Terus pada nyengkelit pedang; Daved déwé uga nyengkelit pedangé. Ing waktu semono ana wong 400 sing pada ngetutké Daved ngluruk, nanging sing 200 pada kèri nunggu barang-barangé.

₁₄Nanging Abigail, bojoné Nabal, dikabari karo salah sakwijiné baturé, semauré: “Ngertènana, Daved mentas kongkonan wong sangka ara-ara samun ngabari slamet marang bendara kita, nanging malah diunèn-unèni ala. ₁₅Nanging wong-wong kuwi pada apik banget sing ditindakké marang kita, pada ora nglarani kita lan kita pada ora kélangan apa-apa sak lawasé kita pada sesrawungan karo wong-wong kuwi ing pangonan. ₁₆Wong-wong kuwi pada kaya waé pager témbok ing sak ubengé kita awan wengi, sak suwéné kita pada ngengon wedus ing sak tyedaké. ₁₇Mulané, sampéyan pikir lan sampéyan timbang-timbang, apa sing apik sing sampéyan kudu lakoni, awit wis ditemokaké, yèn bendara kula uga sak keluwargané bakal olèh tyilaka, nanging bendara kita kuwi pikirané ala, nganti ora bisa diajak rembukan.” ₁₈Abigail gelis-gelis terus njupuk roti 200 iji, anggur rong kantong, wedus gèmbèl lima sing wis diolah, roti gandum limang taker, kuku kismis 100 emplèk, kuku anjir 200 iji, diemotké ing kimar; ₁₉terus préntah marang para baturé: “Mlakua ndisiki aku, aku gelis nututi kowé.” Nanging Nabal, bojoné ora diwènèhi weruh.

₂₀Waktu wong wadon kuwi numpak kimar medun metu ing tengahé gunung, Daved lan sak balané uga medun nuju marang dèwèké; sak nalika pada petukan. ₂₁Mbiyèn Daved wis ngomong: “Tanpa guna enggonku pada ngayomi bandané wong kuwi ing ara-ara samun, nganti ora kélangan apa-apa, kabetyikanku kok diwales sing ala. ₂₂Gusti Allah supaya nibakké paukuman marang Daved, malah ngungkuli kuwi, yèn nganti sésuk ing kono ijik ana wong lanang siji waé sing urip.”

₂₃Waktu Abigail weruh Daved, gelis-gelis medun sangka kimaré, terus sujut nyembah ing ngarepé Daved, nganti tekan ing lemah. ₂₄Abigail nyembah ing sikilé Daved lan ngomong: “Duh bendara kula, kula déwé sing nyangga kesalahan. Supaya dililani kula ngomong ing ngarepé sampéyan, kula njaluk ngrungokké tembungé abdimu iki. ₂₅Bendara kula aja nganti mikir marang Nabal, sing watekké ala kuwi, sebab kaya jenengé Nabal ya goblok wongé. Nanging kula, abdimu, ora ngerti wong-wong sing sampéyan utus. ₂₆Awit sangka kuwi, duh bendara kula, kanggo asmané GUSTI, sing urip lan asmamu, sing dipenggak karo GUSTI enggèn sampéyan bakal ngutahké getih lan nandangi déwé nggolèki kabeneran, ya bèn kaya Nabal mungsuh sampéyan lan wong sing bakal nindakké ala marang sampéyan. ₂₇Mulané pisungsung sing digawa karo abdimu iki dikèkké marang para wong sing pada mèlu sampéyan. ₂₈Sampéyan muga gelem ngapura kesalahané abdimu, awit GUSTI mesti bakal mbangun malih turun-turunané sampéyan sing kuwat; sampéyan kuwi nindakké perangé GUSTI, lan ora ana sing ala sing ditemokké ing sampéyan ing sak lawasé uripé sampéyan. ₂₉Yèn ana wong sing ngadek bakal nggolèki nyawa sampéyan, nyawa sampéyan bakal dirumat ing buntelan panggonané para wong sing urip ing ngarepé GUSTI, Gusti Allah sampéyan, mung nyawané para mungsuh sampéyan bakal dibandilaké sangka tukang bandil. ₃₀Yèn GUSTI nindakké sing tyotyok karo kabèh kabetyikan-Né kaya sing dipréntahké Gusti marang sampéyan lan sampéyan dikongkon dadi ratuné bangsa Israèl, ₃₁sampéyan ora perlu susah ing ati lan getun awit ngutahké getih tanpa sebab, lan sampéyan nandangi déwé nggolèki kabeneran. Lan yèn GUSTI nindakké sing apik marang bendara kula, muga éling marang abdimu iki.”

₃₂Daved terus ngomong marang Abigail: “Pinujia asmané GUSTI, Gusti Allahé Israèl, sing ngutus kowé metuk aku ing dina iki. ₃₃Pinujia kawityaksananmu lan pinujia kowé déwé, nanging ing dina iki kowé menggak aku sangka enggonku arep ngutahké getih lan nandangi déwé nggolèki kabeneran. ₃₄Nanging kanggo asmané GUSTI, Gusti Allahé Israèl sing urip, sing menggak aku sangka enggonku arep nindakké memala marang kowé, yèn kowé ora gelis-gelis teka metuk aku, wong-wongé Nabal sing lanang mesti ora bakal ana siji-sijia sing kèri urip nganti ing wayah ésuk.” ₃₅Daved terus nampani sangka wong wadon kuwi apa sing dipasrahké marang dèkné, lan ngomong: “Muliha karo slamet; lan aku wis krungu tembungmu lan bakal nuruti penjalukmu.”

₃₆Sak mulihé Abigail tekan ing panggonané Nabal, wong ijik nganakké pésta ing omahé wis kaya péstané ratu. Nabal bungah-bungah nganti mendem kepati, mulané sing wadon ora dityritani sak ketyap-ketyapa, nganti tekan ésuk. ₃₇Nanging ésuké, waktu Nabal wis ora mendem, ijik dityritani karo bojoné kanggo sakkèhé perkara kuwi. Dadakan jantungé mandek ing dadané lan awaké kaku. ₃₈Lan sakwisé let sepuluh dina kuwi GUSTI ngukum Nabal, nganti dadi lan patiné.

₃₉Waktu kabaré dikrungu karo Daved, tembungé: “Pinujia asmané GUSTI, sing mbélani aku ing bab nyenyamahé Nabal marang aku lan ngendek abdiné sangka penggawé ala. GUSTI wis nampekké penggawé alané Nabal marang sirahé déwé.” Daved terus kongkonan wong ngomongké karo Abigail enggoné arep didadèkké bojoné.

₄₀Para abdiné Daved terus nemoni Abigail ing Karmèl lan ngomong marang wong wadon kuwi mengkéné: “Daved ngutus kula nemoni sampéyan, sampéyan apa gelem dijukuk dadi bojoné?” ₄₁Wong wadon kuwi terus menyat ngadek, sujut nyembah sendeku rainé nganti ing lemah lan ngomong: “Abdimu kuwi sakjané mung kepéngin dadi wong sing ngisuhi sikilé para abdimu iki.” ₄₂Abigail terus gelis-gelis tata-tataa lan numpak kimaré lan diteraké batur wadon lima. Abigail budal ngetutké kongkonané Daved kuwi, lan terus dadi bojoné Daved.

₄₃Uga Ahinoam wong Yisreèl wis dijikuk dadi bojoné. Wong wadon loro mau dadi bojoné. ₄₄Nanging Saul wis ngekèkké Mikal, anaké wadon marang Palti anaké Lais, sing sangka Galim.