1 Samuèl 26

₁Ana wong sangka Sif ngadep marang Saul ing Gibéa lan ngomong: “Daved ndelik ing pegunungan Hakila ing ara-ara samun.” ₂Saul terus jaga-jaga lan lunga menyang ing ara-ara samun ditutké wong Israèl sing dipilih 3000 nguber Daved menyang ing ara-ara samun Sif. ₃Saul ngedekké tarup ing gunung Hakila ngadep menyang ara-ara samun ing pinggir dalan. Nanging Daved manggon ing ara-ara samun. Bareng Daved ngerti, yèn Saul nututi menyang ing ara-ara samun, ₄terus kongkonan para ngindik, terus pada weruh yèn, Saul teka tenan. ₅Daved terus lunga marani panggonan tarup-tarupé. Bareng Daved weruh Saul karo Abnèr anaké Nèr, penggedéné suradadu, Saul turu ing sak tengahé tarupé, nanging para suradaduné tarupé ing sak ubengé. ₆Daved terus ngomong marang Akimèlèk, wong Hèt lan Abisai anaké Seruya, seduluré Yoab mengkéné: “Sapa sing mèlu aku marani tarup-tarupé Saul.” Semauré Abisai: “Kula sing bakal mèlu.”

₇Daved karo Abisai tekan ing panggonané suradadu ing wayah mbengi lan ing kana Saul kétok turu ing sak tengahé tarup-tarupé, tumbaké mantyep ing lemah ing nduwuré sirahé, nanging Abnèr lan balané pada ngglétak ing sak ubengé. ₈Abisai terus ngomong marang Daved: “Ing dina iki Gusti Allah wis masrahaké satru sampéyan ing tangan sampéyan, mulané lilanana kula ngentyepké Saul ing lemah karo tumbak iki, tyukup mung sak jojohan waé, ora usah kaping pindo.” ₉Nanging Daved ngomong marang Abisai: “Aja kok patèni piyambaké, awit sapa ta sing ndemoké tangané marang wong sing dijebati GUSTI, bisa utyul sangka paukuman?” ₁₀Daved ngomong menèh: “Kanggo asmané GUSTI sing urip, GUSTI déwé sing bakal matèni Saul, embuh nganti tekan ing patiné, embuh awit ngluruk perang lan mati ing peperangan. ₁₁Supaya GUSTI ngedohké aku sangka ndemoké tanganku marang wong sing dijebatani GUSTI. Tumbak ing nduwuré sirahé lan kendi kuwi jupuken lan hayuk pada lunga.” ₁₂Daved terus njupuk tumbak lan kendi sangka nduwuré sirahé Saul, wong loro kuwi terus pada mundur. Ora ana sing weruh, ora ana sing ngonangi, ora ana sing nglilir, awit kabèh pada turu kepati, awit GUSTI nggawé supaya wong-wong kuwi pada turu kepati. ₁₃Bareng Daved wis teka ing sabrangé ing sisih kana, terus ngadek ing putyuké gunung, rodok adoh dadi leté adoh karo wong-wong mau. ₁₄Daved terus mbengok marang suradadu-suradaduné lan Abnèr anaké Nèr, tembungé: “Abnèr, kenèng apa sampéyan ora semaur?” Abnèr nyauri: “Kowé kuwi sapa sing mbengok marang ratu.” ₁₅Daved ngomong menèh marang Abnèr: “Sampéyan kuwi wong lanang? Sapa ing antarané bangsa Israèl sing madani sampéyan? Kenèng apa sampéyan ora njaga marang ratu sampéyan? Awit ana wong sangka tunggalé rayat sing teka arep matèni, ratu sampéyan. ₁₆Sing kok tandangi kuwi ora apik. Kanggo asmané GUSTI sing urip, sampéyan wajip dipatèni, awit sampéyan ora njaga ratu sampéyan sing dijebatani GUSTI. Saiki, sampéyan deloken ing ngendi tumbak lan kendiné ing nduwuré sirahé ratu?”

₁₇Saul ora pangkling marang swarané Daved, terus ngomong: “Kuwi apa swarané, anakku Daved?” Daved nyauri tembungé: “Ya duh ratu kula, iki swara kula.” ₁₈Daved terus ngomong menèh: “Kenèng apa ta sampéyan kok nyia-nyia abdimu iki? Apa kesalahan kula? Kesalahan ala apa ta, tangan kula? ₁₉Mulané, ratu muga gelem ngrungokna tembungé abdimu iki. Yèn GUSTI sing ngongkon sampéyan supaya nglawan marang kula, muga Gusti ngambu ambuné kurban sing dipasrahké, nanging yèn kuwi para anak-anaké manungsa, kenènga paukuman ing ngarepé GUSTI, awit wong-wong kuwi pada nundungi kula, nganti kula ora olèh panduman sangka duwèké GUSTI, Gusti Allah karo tembungé: Lungaa, ngabektia marang allah liyané. ₂₀Mulané, getih kula aja nganti kutah ing bumi adohna sangka ngarepé GUSTI. Awit ratuné Israèl ngarah nyawa kula, kaya ngoyak pitik alasan ing pegunungan.” ₂₁Saul terus ngomong: “Aku iki nggawé dosa, muliha duh anakku Daved, awit aku ora bakal nindakké ala menèh marang kowé, awit ing dina iki kowé ngéman marang nyawaku; tindak-tandukku kuwi tenan tanpa pikiran lan aku kesasar babar pisan.” ₂₂Nanging Daved nyauri tembungé: “iki tumbak duwèké ratu! Kongkonen salah sijiné abdi sampéyan nyabrang kanggo njupuk tumbaké iki. ₂₃GUSTI bakal mbales sing apik lan kasetiané saben wong, awit GUSTI ing dina iki wis masrahaké sampéyan ing tangan kula, nanging abdimu ora gelem ngelungké tangané marang wong sing dijebatani karo GUSTI. ₂₄Kaya nyawa sampéyan wis kula éman ing ngarep kula, mengkono uga nyawa kula diémana ing ngarepé GUSTI, lan muga Panjenengané ngluwari kula sangka kabèh bebaya.” ₂₅Saul terus ngomong marang Daved: “Supaya kowé kaberkahan, duh anakku Daved. Apa waé sing kok tandangi, mesti kowé bisa nindakké.”

Daved terus neruské mlakuné sak paran-paran lan Saul mulih menyang omahé.