1Nanging Daved pikirané mengkéné: “Kepriyé waé ing sakwijiné dina aku mesti nemu mati sangka tangané Saul. Dadi luwih apik yèn aku gelis-gelis ngadoh sangka kéné menyang ing negarané wong Filistèn, supaya kanggo Saul bakal ora bisa nguber aku menèh ing sak kabèhé tanah Israèl lan aku bakal utyul sangka tangané.” 2Daved terus tata-tata lan terus lunga mbrana karo wong 600, sing pada ngetutké dèkné, nemoni marang Akis, anaké Maok, ratu ing kuta Gat. 3Daved lan sak balané pada manggon nang Akis ing Gat, saben wong karo brayaté; Daved karo bojoné loro, ya kuwi Ahinoam, wong wadon sangka Yisreèl lan Abigail, tilas bojoné Nabal, wong wadon sangka Karmèl. 4Sakwisé dikabarké marang Saul, yèn Daved wis nylametké menyang ing Gat, dèkné wis ora nggolèki menèh.
5Daved ngomong marang Akis: “Yèn kula olèh kawelasan sangka sampéyan, kula mbok dikèki panggonan ing salah sijiné kuta ing tanah daratan, supaya kenèng kula panggoni. Kenèng apa abdimu manggon ing kutané kratonmu iki?” 6Ing waktu semono Daved terus dikèki kuta Siklag, kuwi jalarané Siklag dadi duwèké para ratu ing Yéhuda nganti sepréné. 7Daved manggon ing pangwasané wong Filistèn suwéné setaun patang sasi.
8Daved lan sak balané maju ngluruk wong Gesur, wong Girsi lan wong Amalèk, awit wong iki sing pada ngenggoni negara kuwi wiwit sangka Telam terus tekan negara Sur lan negara Egipte. 9Waktu Daved nyerang kuta kuwi, ora ana siji waé sing diuripi, ya wong lanang ya wong wadon. Daved ngrampasi wedus-wedusé, sapi, kimar, unta lan sandangané, terus bali nemoni marang Akis. 10Yèn Akis takon: “Ngendi sing kowé perangi ing dina iki?” Daved ngomong: “Ing tanah Negeb Yéhuda” utawa “Ing tanah Negeb panggonané wong Yerakméél” utawa “Ing negara Negeb, panggonané bangsa Kèni.” 11Daved ora nguripi wong siji-sijia, ya wong lanang ya wong wadon, terus digawa menyang ing Gat, awit mikir: “Aja nganti pada ngabarké bab kuwi kabèh mengkéné: Iki sing ditindakké Daved.” Mengkono penggawéné suwéné manggon ing pangwasané bangsa Filistèn. 12Nanging Akis pertyaya marang Daved, awit mikir: “Daved wis ndadèkké awaké disengiti karo bangsané, dèwèké mesti tetep dadi abdiku ing sak lawas-lawasé.”
