Naaman diwaraské
1Naaman, penggedé suradadu ratu ing Aram, kuwi sakwijiné penggedé sing kajèn ing ngarepé ratu lan ditrésnani, awit sangka dèkné kuwi GUSTI ngekèki kemenangan marang wong Aram. Nanging penggedé suradadu kuwi lara lépra. 2Wong Aram tau nantang perang lan nggawa tawanan botyah wadon siji sangka negara Israèl. Kuwi dadi peladèné bojoné Naaman. 3Botyah wadon kuwi ngomong marang nyonyahé: Yèn bendara Naaman gelem ngadep nabi ing Samaria, nabi kuwi mesti nggawé waras larané. 4Naaman terus nemoni ratu lan ngomong: Kula diomongi ngéné lan ngono karo botyah wadon sangka negara Israèl iki. 5Ratu Aram terus ngomong: “Ya apik, kowé lungaa, lan aku bakal kirim layang marang ratu ing Israèl.”
Naaman terus budal lan nggawa pisungsung slaka sepuluh kilogram, emas 6000 sèkel lan sandangan sepuluh. 6Layangé dipasrahké marang ratu Israèl sing isiné: Sak tekané, layang kula ditampa karo ratu, yèn, kula kongkonan Naaman, penggedé kula, nemoni ratu, supaya sampéyan gelem maraské larané lépra. 7Sakwisé matya layang kuwi ratu ing Israèl terus nyuwèk-nyuwèk sandangané lan ngomong: Apa aku iki Gusti Allah sing bisa matèni lan nguripké, wong iki kongkonan marang aku supaya aku maraské wong sing lara lépra? Sak temené, wong kuwi apa ora mung nggolèk jalaran marang aku.
8Bareng Elisa abdiné Gusti Allah krungu, yèn ratuné Israèl nyuwèk-nyuwèk sandangané, terus gelis-gelis kongkonan wong nemoni ratu dikongkon ngomong: Apa sebabé sampéyan nyuwèk-nyuwèk sandangan? Penggedé kuwi kongkonen metuki kula, supaya ngerti, yèn ing Israèl ana nabi. 9Naaman terus teka ing omahé nabi Elisa karo tumpakané kréta sak jarané lan mandek ing ngarepé lawang. 10Elisa terus kongkonan wong dikongkon ngomong marang dèkné: Sampéyan dikongkon adus kaping pitu ing laut Yordan, mesti sampéyan bakal pulih lan sampéyan bakal dadi resik. 11Nanging Naaman terus lunga lan nesu, tembungé: Tak kira dèwèké metu lan ngadek nyebut asmané GUSTI, terus ngusapké tangané ing laraku lan laraku lépra terus waras! 12Apa kali Abana lan Parpar ing Damaskus ora luwih apik tenimbang karo kabèh kali ing Israèl? Apa aku ora bisa adus ing kana lan terus dadi resik? Dèkné terus mulih lan panas atiné.
13Nanging para pegawéné terus pada nyedaki lan ngomong: “Bapak, menawa nabi kuwi ngomong, supaya bapak nandangi penggawéan sing abot, bapak wis mesti bakal nindakké, ta? Apa menèh saiki, nabi kuwi mung ngomong: Adusa, sampéyan mesti terus dadi resik.” 14Ing kono dèkné terus medun lan slulup kaping pitu ing laut Yordan netepi tembungé abdiné Gusti Allah mau, tenan terus pulih menèh kaya awaké botyah tyilik, lan wis dadi resik.
15Dèkné terus lunga mbalik karo wong-wongé kabèh menyang abdiné Gusti Allah. Bareng wis teka ing kono terus ngadek ing ngarepé Elisa lan ngomong: “Saiki kula ngerti, yèn ing sak lumahé bumi iki ora ana Gusti Allah kejaba ing Israèl. Mulané sampéyan gelema nampani pawèh kula iki.” 16Nanging Elisa nyauri, tembungé: Kanggo GUSTI sing urip, sing kula ladèni ing ngarepé, kula tenan ora bakal nampani apa-apa. Lan senajan Naaman ndesek penjaluké, supaya gelem nampani, nanging Elisa tetep ora gelem. 17Naaman terus ngomong: Yèn ngono, kula njaluk lemah sak momotané jaran waé, awit kula ora bakal pasrah kurban obongan utawa kurban sing dibelèh menèh marang allah liyané kejaba marang GUSTI. 18Sak terusé bèn tenan GUSTI gelem ngekèki ngapura marang kula ing bab iki: Yèn ratu kula mlebu ing panggonan pangabekti Rimon perlu sembayang ing kono, mesti nggandèng tangan kula, mila kula kudu mèlu sendeku ing panggonan pangabekti Rimon kuwi. Penggawé kula ngono kuwi supaya dingapura karo GUSTI. 19Tembungé Elisa: Saiki, kula lilani lunga karo tentrem rahayu.
20Bareng mlakuné Naaman wis adoh, Géhasi, abdiné Elisa, abdiné Gusti Allah, mikir-mikir mengkéné: Guruku kuwi kebangeten enggoné trésna marang Naaman, penggedé ing Aram iki, nganti ora gelem nampani pisungsungé. Kanggo GUSTI sing urip, wis aku arep mblayu nututi dèkné lan bakal njaluk apa-apa marang wongé. 21Géhasi terus nututi Naaman. Bareng Naaman ngerti wong mblayu nututi, terus medun sangka kréta arep nemoni dèwèké, lan ngomong: slamet? 22Semauré: Ya slamet! Guru kula Elisa préntah marang kula supaya ngomong: Ijik entas waé ana wong nom-noman loro sangka gunungan Efraim tunggalé para nabi. Mila sampéyan gelema ngekèki marang wong-wong kuwi slaka sak talènta lan sandangan loro. 23Naaman ngomong: “Enya, iki tampanana, rong talènta.” Naaman meksa marang Géhasi, terus mréntah ngekèki slaka rong talènta dilebokké ing kantong loro lan sandangan loro, terus dikèkké marang abdiné loro, nggawa kuwi kabèh lan dipasrahké ing ngarepé Géhasi. 24Bareng wis tekan ing gunung, barang-barang mau ditampani Géhasi, disimpen ing omah; wong loro sing nggawa terus pada dikongkon bali, wong loro mau ya terus pada bali. 25Bareng Géhasi ijik waé mlebua lan ngadep ing ngarepé guruné, Elisa takon: “Sangka ngendi, Géhasi?” Semauré: “abdimu ora lunga menyang endi-endi!” 26Nanging tembungé Elisa: “Apa atiku ora mèlu kowé, waktu penggedé kuwi medun sangka kréta metuk kowé? Duduk waktuné saiki kowé nampa slaka lan sandang, utawa nduwèni kebon anggur, kebon saitun, wedus lan sapi, batur lanang lan wadon. 27Nanging larané lépra Naaman bakal nèmplèk marang kowé lan anak-putumu tekan selawasé.” Géhasi terus mundur sangka ngarepé, wis ketèmplèkan lara lépra, putih kaya salju.
