Daved nampa kabar matiné Saul
1Sakwisé matiné Saul, waktu Daved mulih sangka ngalahké wong Amalèk, lan manggon rong dina ing Siklag, 2ing dina kaping telu ana wong tunggalé suradadu-suradaduné Saul, sandangané suwèk-suwèk, lan sirahé diwur-wuri lemah. Bareng tekan ing ngarepé Daved, sujut ing lemah lan nyembah.
3Daved takon wong mau: “Sangka ngendi tekamu?” Semauré wong mau: “Kula mlayu sangka suradaduné Israèl.” 4Pitakoné menèh: “Kepriyé kabaré? Maraa aku tyeritanana!” Semauré: “Suradaduné wis pada mlayu sangka peperangan, ora mung tunggalé suradaduné waé sing ambruk mati, uga Saul lan Yonatan, anaké, uga pada mati.” 5Daved terus ngomong marang wong sing nggawa kabar kuwi: “Kepriyé ngertimu, yèn Saul lan Yonatan, anaké wis mati?” 6Semauré sing nggawa kabar mau: “Ketepakan kula ing pegunungan Gilboa; sangka kono kétok Saul léndèhan ing tumbaké, nanging diuyak kréta-kréta lan suradadu sing numpak jaran. 7Waktu nolèh nang mburi weruh kula, terus nyeluk kula, lan kula ngomong: Ya, bendara kula. 8Saul takon marang kula: Kowé sapa? Semaur kula: Kula wong Amalèk. 9Terus tembungé marang kula: Tekaa mréné, aku patènana, awit aku krasa kaku banget, nanging nyawaku ijik. 10Kula nyélaki Saul terus kula patèni, awit kula ngerti, yèn panjenengané mesti ora tetep urip, sakwisé tiba. Jamang sirahé lan gelang lengenné pada kula jikuk lan iki kabèh kula pasrahké ing ngarepé bendara kula.”
11Daved terus nyuwèk-nyuwèk sandangané lan wong sing pada ngadep ing ngarepé ya pada nandangi mengkono. 12Uga pada nangis, enggoné pada nangis karo pasa nganti tekan mingslepé srengéngé, awit sangka Saul lan Yonatan anaké, awit sangka umaté GUSTI lan bangsa Israèl, jalaran pada mati karo pedang.
13Daved terus takon marang wong sing nggawa kabar mau: “Tekamu sangka ngendi?” Semauré: “Kula kuwi wong nglembara, wong Amalèk.” 14Daved terus ngomong marang wong mau: “Kepriyé? Apa kowé ora wedi ngangkat tanganmu matèni sing dijebatani karo GUSTI?” 15Daved terus nyeluk salah sijiné suradadu, préntahé: “Maraa réné, wong kuwi pedangen!” Suradadu mau terus medang wong kuwi, nganti mati. 16Lan Daved ngomong marang wong kuwi: “Getihmu mbayar marang awakmu déwé, awit tutukmu déwé nyeksèni nglawan awakmu déwé, awit omong: Kula matèni sing dijebatani karo GUSTI.”
Daved nangis awit Saul lan Yonatan
17Daved mbengokké kidung tangisané kuwi awit sangka Saul lan Yonatan, anaké. 18Lan piyambaké ngekèki préntah mulangké kidung iki marang turunané Yéhuda; kuwi ketulis ing kitab Wong Jujur.
19Hé Israèl, wongmu sing apik déwé mati, mati ing pegununganmu!
lan para pahlawané suradadumu pada entèk!
20Kuwi aja dikabarké ing Gat,
lan aja diomongké ing dalan-dalané Askélon,
supaya para wong wadon ing Filistèn aja nganti pada seneng-seneng,
lan para prawané wong sing ora sunat pada jingklak-jingklak.
21Hé gunung-gunung ing Gilboa,
aja ana ebun utawa udan sing mudun, nibani kowé, duh lemah ara-ara sing nggawa kematian.
Awit ing kono tamèngé para suradadu pada reget,
tamèngé Saul sing ora mambu lenga jebatan.
22Wong sing mati tanpa kutahé getih,
lan para suradadu tanpa gajihé.
Panahé Yonatan ora tau bali tanpa olèh gawé,
pedangé Saul ora tau bali nglentung.
23Saul lan Yonatan, wong sing ditrésnani lan wong sing grapyak,
uripé lan matiné ora pisah.
Dèkné tyepeté ngungkuli maburé manuk garuda,
rosané ngungkuli singa.
24Hé para botyah wadon ing Israèl, Saul tangisana,
sing ndandani kowé karo sandangan sing apik,
sangka bakalé kain abang,
sing masang dandanan emas ing sandanganmu.
25Kepriyé ta nanging para suradadu pada mati ing sak tengahé peperangan!
Yonatan mati ing pegununganmu.
26Kula ngrasaké susah awit sangka sampéyan,
duh sedulur kula Yonatan;
sampéyan rumaket banget marang kula;
kanggo kula katrésnan sampéyan kuwi liwat nggumunaké tenimbang katrésnané wong wadon.
27Kepriyé ta nanging para suradadu pada mati,
lan gamané perang pada lebur!
