Tulisan ing témbok
1Bèlsasar nganakké pésta gedé kanggo para penggedéné, abdiné, tyatyahé wong 1000; lan ing ngarepé wong 1000 kuwi piyambaké ngombé anggur. 2Waktu ijik ngrasakaké rasané anggur kuwi Bèlsasar ngongkon nggawa piranti-piranti emas lan slaka sing wis dijikuk karo Nebukadnésar, bapaké, sangka Griya Sutyi ing Yérusalèm, kanggo ngombé karo ratu lan para penggedéné, abdiné, para bojoné lan bojoné wayuh. 3Piranti emas lan slaka, sing dijikuk sangka Griya Sutyi, griya-Né Gusti Allah ing Yérusalèm kuwi terus pada dipasrahké lan kanggo ngombé karo ratu, karo para penggedéné, abdiné lan para bojoné ratu sing lan wayuhé; 4enggoné ngombé anggur kuwi karo memuji marang déwa-déwa emas lan slaka, tembaga lan wesi uga kayu lan watu.
5Pada sak nalika kétok ana driji-drijiné tangan manungsa sing nulis ing témboké kratoné ratu adu-arep karo dimar lan ratu weruh tlapak tangan sing ijik nulis kuwi. 6Ratu terus putyet lan kagèt awit sangka sing rasa; balung-balungé terus dadi lemes lan ndredek-ngèwèl dengkulé. 7Ratu terus préntah karo banter, supaya para tukang ngramal, para wong Kasdim lan para pinter tenung pada ditekakké, ratu ngomong marang para wong wityaksana ing Babèl kuwi: “Saben wong sing bisa matya tulisan iki lan bisa ngekèki tegesé marang aku, kuwi bakal dienggoni mori wungu lan dikalungi ranté emas uga bakal nduwèni pangwasa, dadi wong kaping telu ing kratonku.” 8Nanging kabèh wong wityaksana, abdiné ratu sing wis pada teka kuwi, pada ora bisa matya tulisan mau lan ora bisa ndunungné tegesé marang ratu. 9Bareng mengkono atiné ratu Bèlsasar kagèt banget lan terus dadi putyet; para penggedéné, abdiné ya pada kagèt.
10Awit sangka tembungé ratu lan para penggedéné, abdiné mau, ratu wadon terus mlebu ing gedong panggoné pésta. Ratu wadon terus ngomong: “Duh ratu, supaya langgeng keslametané! Pikiran-pikirané ratu aja nganti ndadèkké kagèt lan aja dadi putyet; 11awit ing kratoné ratu ana wong sing kebak karo rohé para déwa sing sutyi! Waktu jamané bapakmu wong kuwi kanggonan pepadang, kepinteran lan kawityaksanan sing kaya kawityaksanané para déwa. Kuwi wis diangkat karo Nebukadnésar, bapakmu, dadi pemimpiné para wong pinter, para tukang ngramal, para wong Kasdim lan para juru tenung, 12awit wong kuwi kanggonan roh sing gedé lan kaweruh lan kepinteran, terus bisa nerangaké impèn, mbukak bab sing ora dingertèni lan bisa ngudari sing ruwet, ya kuwi Danièl sing dikèki jenengé Bèlsasar karo ratu. Mulané Danièl kuwi tyeluken saiki, mengko mesti bakal ngomongké tegesé!”
13Danièl terus diadepké ing ngarepé ratu. Danièl ditakoni karo ratu: “Apa kowé kuwi Danièl, salah sijiné wong boyongan sangka negara Yéhuda, sing diboyong karo, bapakku? 14Aku wis krungu bab kowé, yèn kowé kuwi kebak karo rohé para déwa sing sutyi lan yèn kowé kuwi kanggonan pepadang, kepinteran lan kawityaksanan sing ngluwihi. 15Para wong wityaksana, para tukang ngramal wis pada diadepké menyang ngarepku, supaya pada matyaa tulisan iki lan ndunungné tegesé tembung kuwi. 16Nanging kanggo kowé aku wis krungu, yèn kowé bisa ndunungné tegesé lan bisa ngudari sing ruwet. Awit sangka kuwi, yèn kowé bisa matya tulisan kuwi lan bisa ndunungné tegesé marang aku, kowé bakal dienggoni mori wungu lan gulumu bakal dikalungi ranté emas lan ing kraton kéné kowé bakal nduwèni pangwasa, dadi wong sing kaping telu.”
17Danièl terus ngomong marang ratu: “Ganjarané ratu kuwi supaya disimpen waé, pawèhé ratu kuwi dikèkké marang wong liya waé! Senajan mengkéné kula bakal matya tulisan kuwi kanggo ratu lan ndunungké tegesé marang ratu. 18Duh ratu, Gusti Allah sing Mahaluhur, wis ngekèkké pangwasa dadi ratu, kahurmatan, kamulyan lan kaluhuran marang Nebukadnésar, bapakmu. 19Lan awit sangka kahurmatan sing wis dikèkké marang piyambaké kuwi, mila para wong sangka kabèh bangsa, taleré-bangsa lan basa pada wedi lan gemeter ing ngarepé; piyambaké matèni sapa sing dikarepké, ngekèki kaluhuran marang sing dikarepké lan nglorot sapa sing dikarepké. 20Nanging bareng pikirané gemunggung lan wangkot, terus tandangé liwat karo sombong, Panjenengané terus didunké sangka damparé kratoné lan kamulyané dijikuk sangka piyambaké. 21Piyambaké ditundung sangka antarané manungsa lan pikirané dadi pada karo pikirané kéwan, lan manggon ing sak tengahé kimar alasan; piyambaké dikèki mangan suket kaya sapi lan dèkné déwé ketelesan karo ebuné langit nganti piyambaké ngakoni, yèn Gusti Allah sing Mahaluhur kuwi ngwasani kratoné manungsa lan bisa ngangkat sapa sing dikarepké ing jagongan kuwi. 22Nanging ratu, Bèlsasar, anaké, ora ngasorké urip, senajan ratu kula weruh kuwi kabèh. 23Ratu nyombongaké déwé ing ngarepé sing Kwasa ing swarga: Pirantiné Griya Sutyi digawa menyang ngarepé ratu, ratu karo para penggedé abdimu, para bojomu lan wayuhmu terus pada ngombé nganggo piranti kuwi; ratu memuji marang déwa-déwa slaka lan emas, tembaga, wesi, kayu lan watu, sing ora bisa weruh, krungu utawa ngerti lan ratu ora ngluhurké Gusti Allah, sing ngekèki napasé ratu lan netepaké dalan-dalanmu. 24Awit sangka kuwi Panjenengané terus ngutus tlapak tangan kuwi dikongkon nulis tulisan kuwi. 25Malah uniné tulisan sing ditulis kuwi mengkéné: Méné, méné, tekel ufarsin. 26Lan tegesé tembung-tembung kuwi mengkéné: Méné: waktu pepréntahané ratu wis diitung karo Gusti Allah lan wis dipungkasi. 27Tekel: ratu ditimbang nganggo timbangan lan ditemokké kèntèngen; 28Pèrès: kraton ratu dipetyah lan dikèkké marang bangsa Média lan Pèrsia.”
29Terus dipréntahké ratu Bèlsasar, Danièl dienggoni sandangané wungu lan guluné dikanggokké kalung ranté emas uga terus diumumké, yèn Danièl bakal dadi sing nggawa pangwasa sing kaping telu ing kraton.
30Ing mbengi kuwi uga Bèlsasar, ratuné wong Kasdim kuwi dipateni.
