Andarané Torèt 10

₁“Ing waktu kuwi GUSTI ngomong marang aku: ‘Kowé nataha lèmpèngan watu loro kaya sing ndisik, terus munggaha ing gunung iki ngadepa ing ngarep-Ku; lan kowé terus nggawéa peti kayu siji. ₂Lèmpèngan watu mau bakal Tak tulisi tembungé kaya sing mbiyèn ing blèbèkan watu sing ndisik sing wis kok sigar; terus pada kok sèlèhké ing njeruh peti kuwi. ₃Aku terus nggawé peti kayu penaga, lan natah blèbèkan watu loro kaya sing ndisik, terus aku munggah ing gunung karo nggawa blèbèkan watu loro mau. ₄Blèbèkan watuné terus ditulisi karo Panjenengané pada karo tulisan sing ndisik, ya kuwi Tembungé Sepuluh sing wis diomongké karo GUSTI marang kowé ing gunung sangka tengahé geni, waktu kowé pada kumpulan; sakwisé mengkono terus dikèkké karo GUSTI marang aku. ₅Aku terus medun sangka gunung, lan blèbèkan watuné terus tak sèlèhké ing sak njeruhné peti olèhku nggawé; ya ing kono panggonané, miturut préntahé GUSTI marang aku.

₆Wong Israèl terus pada budal sangka Beérot Bené-Yaakan menyang ing Moséra; ing kono Harun ninggal ndonya lan dikubur ing kono, nanging Eléazar anaké sing nggentèni dadi imam. ₇Sangka kono terus pada budal menyang ing Gudgod lan sangka Gudgod menyang ing Yotbata, sakwijiné panggonan sing okèh kaliné.

₈Ing waktu semono GUSTI milih taler Lévi dikongkon ngusung petiné perjanjian, ngladèni GUSTI lan ngedum berkah atas asmané, nganti tekan ing dina iki. ₉Mulané taler Lévi kuwi ora olèh panduman lemah ing antarané para seduluré; GUSTI sing dadi pandumané, kaya sing wis diomongké karo GUSTI, Gusti Allahmu.

₁₀Aku terus nang nduwur gunung menèh, suwéné patang puluh dina patang puluh mbengi kaya sing ndisik, lan sepisan iki GUSTI uga nuruti penjalukku; GUSTI ora bakal matèni kowé. ₁₁GUSTI terus ngomong marang aku: Wis kowé tata-tataa, budal nuntuna bangsa kuwi, mlebu lan ngenggoni negara sing wis Tak janjèkké karo sumpah marang para leluhuré yèn bakal Tak wènèhake.”

₁₂“Awit kuwi, hé wong Israèl, apa sing dadi penjaluké GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé, ora liya mung supaya kowé pada wedi lan ngajèni marang GUSTI, Gusti Allahmu, mlakua ing dalan sing dipréntahké, uga trésnaa lan ngabektia marang GUSTI, Gusti Allahmu, karo sak kabèhé ati lan sak kabèhé nyawamu; ₁₃nindakna pepakon lan katetepané GUSTI sing tak gelarké marang kowé ing dina iki, supaya ndadèkké kabekjanmu. ₁₄Sak temené, GUSTI, Gusti Allahmu, kuwi sing nduwèni langit, malah langit ing sak nduwuré kabèh langit, uga bumi karo sak isiné kabèh; ₁₅nanging sing dadi senengé atiné GUSTI awit para leluhurmu sing ditrésnani, lan para turunané, ya kowé kuwi, sing dipilih sangka antarané para bangsa kabèh, kaya kahananmu ing saiki iki. ₁₆Mulané pada sunaten atimu lan aja wangkot menèh. ₁₇Awit GUSTI, Gusti Allahmu, kuwi Gusti Allahé para allah lan Gustiné para gusti; Gusti Allah sing gedé lan sing kuwat lan ngidap-idapi, sing ora nyawang wong lan ora nampani tyuku; ₁₈sing mbélani botyah lola lan randa lan sing trésna marang wong mantya, karo ngekèki sandang pangan. ₁₉Mulané kowé ya pada nindakna katrésnan marang wong mantya, awit kowé mbiyèn ya wis ngalami dadi wong mantya ing negara Egipte. ₂₀Wedia lan ngajènana marang GUSTI, Gusti Allahmu, ngabektia lan rumaketa marang Panjenengané, lan enggonmu ngetokké sumpah ya mung kanggo asmané GUSTI. ₂₁Panjenengané kuwi sing dadi pokoké pepujianmu, ya Panjenengané kuwi Gusti Allahmu, sing wis nindakké penggawé sing gedé lan ngidap-idapi, sing wis pada kok deleng déwé. ₂₂Para leluhurmu enggoné menyang ing negara Egipte tyatyahé pitung puluh, nanging saiki GUSTI, Gusti Allahmu, wis ndadèkké tyatyahé kaya lintangé ing langit.”