Andarané Torèt 9

₁“Hé wong Israèl, rungokna. Saiki kowé bakal nyabrang laut Yordan, arep mlebu lan ngenggoni negarané bangsa-bangsa sing tyatyahé lan kekuwatané ngungkuli kowé, ya kuwi sing kuta-kutané gedé lan karo témbok sing duwuré nganti sundul langit; ₂bangsa sing gedé lan duwur dedekké, wong-wong Enak sing wis kowé weruh lan kok krungu tembungé: sapa sing bisa menang karo wong-wong Enak? ₃Bab kuwi ing dina iki kowé pada ngertia, yèn GUSTI, Gusti Allahmu, ya Panjenengané sing mlaku ana ngarepmu lan sing kaya geni ngobong, ya Panjenengané sing bakal matèni sakkèhé bangsa kuwi, pada dikalahké ing ngarepmu. Kaya mengkono kedadiané bangsa mau bakal kok tundungi lan bakal kok entèkké, kaya sing wis dadi janjiné GUSTI marang kowé. ₄Nanging yèn GUSTI, Gusti Allahmu, wis nundungi bangsa-bangsa kuwi sangka ngarepmu, kowé aja pada nduwé pikiran ing atimu: Awit sangka pelabuhanku GUSTI enggoné nuntun aku mlebu lan ngenggoni negara iki; sejatiné awit sangka durakané bangsa-bangsa kuwi enggoné pada ditundungi metu karo GUSTI sangka ngarepmu. ₅Ora awit sangka pelabuhan utawa sangka jujuré atimu enggonmu mlebu ngenggoni negarané, nanging awit sangka durakané para bangsa kuwi, GUSTI, Gusti Allahmu, enggoné nundungi metu sangka ngarepmu, lan menèh supaya netepana perjanjiané sing wis dijanjèkké karo sumpah marang para leluhurmu ya kuwi Abraham, Isak lan Yakub. ₆Awit kuwi ngertènana, yèn ora awit sangka pelabuhanmu enggoné GUSTI, Gusti Allahmu, ngekèki negara sing apik kuwi marang kowé supaya dadi duwèkmu. Sak temené kowé kuwi bangsa sing wangkot.”

₇“Elinga, aja lali, yèn kowé wis pada ndadèkké nesuné GUSTI, Gusti Allahmu, ing ara-ara samun. Wiwit budalmu sangka negara Egipte nganti tekamu ing kéné iki, kowé tansah pada nglawan marang GUSTI. ₈Ing gunung Horeb kowé pada njalari nesuné GUSTI, malah sangka bangeté nesuné, nganti kowé arep pada dientèkké. ₉Waktu aku wis munggah ing gunung bakal nampani blèbèkan watu, ya blèbèkan watu perjanjiané GUSTI sing wis ditetepaké karo kowé, aku terus nginep ing nduwur gunung kono suwéné nganti patang puluh dina patang puluh mbengi, ora mangan roti lan ora ngombé banyu. ₁₀GUSTI terus ngekèki blèbèkan watu loro marang aku, isi tulisan tangané Gusti Allah, sing surasané pada karo tembungé sing wis dipréntahké karo GUSTI marang kowé ing gunung sangka tengahé geni, waktu dinané kumpulan. ₁₁Enggoné ngekèkké blébékan watu loro isiné perjanjian sing ketulis kuwi mau sakwisé aku ing gunung kono patang puluh dina patang puluh mbengi.

₁₂GUSTI terus ngomong marang aku, mengkéné: Kowé ngadeka, lan gelisa medun, awit bangsamu sing kok etokké sangka negara Egipte kuwi wis nglakoni duraka; gelis tenan enggoné pada nyimpang sangka dalan sing wis Tak omongké, wis pada gawé sesembahan retya tyitakan. ₁₃GUSTI ngomong menèh marang aku: Bangsa iki wis Tak seksèni, pantyèn bangsa sing wangkot. ₁₄Aku aja kok penggak, bangsa iki Bakal tak entèkké lan jenengé Tak entèkké sangka sak ngisoré langit; nanging kowé bakal Tak dadèkké bangsa sing luwih kwasa lan luwih okèh tyatyahé tenimbangané bangsa iki. ₁₅Aku terus medun sangka gunung, sing ijik murup; nanging blèbèkan watuné perjanjiané loro-loroné tak sangga ing tanganku loro. ₁₆Aku terus weruh, nyata-nyata kowé wis pada gawé dosa marang GUSTI, Gusti Allahmu, wis pada gawé retya sapi tyitakan; gelis tenan enggonmu pada nyimpang sangka dalan sing wis dipréntahké karo GUSTI marang kowé. ₁₇Ing kono panggonan watu loro mau dityekel lan, sangka tanganku loro, lan ing ngarepmu. ₁₈Aku terus mbungkuk sujut ing ngarepé GUSTI suwéné patang puluh dina patang puluh mbengi, kaya sing ndisik, ora mangan roti lan ora ngombé banyu, kabèh mau awit sangka dosa sing wis pada kok lakoni, ya kuwi kowé wis pada nduwé pokal gawé sing ala ing mripaté GUSTI, nganti njalari nesuné ati-Né. ₁₉Aku ndredek weruh nesu lan bebenduné GUSTI sing mulat-mulat marang kowé, nganti kekarepané bakal ngentèkké marang kowé kabèh. Nanging ing sepisan iki GUSTI ya nuruti penjalukku. ₂₀Harun ya dinesoni banget, nganti karepé ya bakal dientèkké. Harun ya tak ndongakké uga ing waktu semono. ₂₁Nanging wohé penggawému sing dosa, ya kuwi retya sapi mau tak jupuk lan tak obong, terus tak getyek lan tak giléng nganti lembut kaya lebu; bubukané terus tak buwang menyang ing kali sing mili sangka gunung.

₂₂Uga ing Tabera lan ing Masa lan ing Kibrot-Hatawa kowé tansah pada njalari nesuné GUSTI. ₂₃Mengkono uga waktu GUSTI ngongkon marang kowé supaya budal sangka Kadès-Barnéa, tembungé: Pada budala, ngenggoni negara pawèh-Ku marang kowé, ing kono kowé pada mbangkang marang préntahé GUSTI, Gusti Allahmu; kowé ora nggugu marang Panjenengané lan ora manut préntahé. ₂₄Malah kowé kuwi pada nglawan marang GUSTI wiwit aku kenal karo kowé.

₂₅Aku terus sujut ing ngarepé GUSTI, - enggonku sujut patang puluh dina patang puluh mbengi—, awit wis ana tembungé GUSTI, yèn bakal ngentèkké marang kowé kabèh, ₂₆mulané aku ndedonga marang GUSTI, tembungku: Duh Gusti Allah, supaya aja nganti ngentèkké umat Panjenengan déwé, sing wis Gusti tebus karo kaluhuran Panjenengan uga sing wis Gusti etokké sangka negara Egipte karo tangan sing rosa. ₂₇Gusti supaya gelem éling marang para abdi Panjenengan Abraham, Isak lan Yakub; aja nganti éling marang wangkoté atiné bangsa iki, apa menèh marang duraka lan dosané; ₂₈supaya negara, tekané sangka enggèn kula pada Gusti etokké kuwi aja nganti pada tyerita: awit GUSTI ora bisa nglebokké bangsa kuwi menyang ing negara sing wis dijanjèkké marang wong-wong kuwi, lan awit sangka sengité, mulané wong kuwi pada dituntun metu arep dipatèni ing ara-ara samun. ₂₉Bangsa kuwi wis duwèké Panjenengan déwé, sing wis Panjenengan etokké awit sangka kwasané Panjenengan sing ngluwihi sembarang, lan uga karo lengen Panjenengan sing ngatyung?”