1Yèn ing tengahmu ana nabi utawa wong tukang impèn sing teka lan ngekèki tanda utawa mujijat, 2nanging tanda utawa mujijat sing diomongké marang kowé kuwi kelakon tenan, lan wong mau ngomong: Hayuk pada manut marang allah liyané, sing pada ora kok kenal lan hayuk pada ngabekti marang allah kuwi, 3pangejaké nabi utawa wong tukang ngramal impèn mau aja kok turuti; awit GUSTI, Gusti Allahmu, njajal marang kowé, supaya ketitik apa kowé pada trésna marang GUSTI, Gusti Allahmu, karo sak kabèhé atimu lan sak kabèhé nyawamu. 4Pada manuta, wedia lan ngajènana marang GUSTI, Gusti Allahmu, pada netepana pepakoné lan ngrungokké tembungé, lan pada ngabektia uga rumaketa marang Panjenengané. 5Nanging nabi utawa wong tukang ngramal impèn mau kudu diukum pati, awit ngajak murtad sangka ngarepé GUSTI, Gusti Allahmu, sing wis ngetokké kowé sangka negara Egipte lan nebus sangka penggawéan peksa; karepé arep nasarké kowé sangka dalan sing wis dipréntahké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé supaya kok lakoni. Kaya mengkono enggonmu kudu nyingkirké sing ala sangka sak tengahmu.
6Sak umpama sedulurmu lanang, anaké ibumu utawa anakmu lanang utawa wadon, utawa bojomu déwé utawa kantyamu, karo meneng-meneng mbujuk marang kowé, tembungé: Hayuk pada ngabekti marang allah liyané, sing pada ora kok kenal lan ya ora dikenal karo para leluhurmu, 7ya tunggalané allahé para bangsa ing sak kiwa-tengenmu, senajan sing tyedak utawa sing adoh karo kowé, sangka pojokané bumi tekan pojokané bumi, 8kowé aja nganti ngalah lan aja kok rungokké. Ya aja kok éman lan kok welasi utawa kok delikké kesalahané; 9nanging wong kuwi kudu patènana, tanganmu déwé sing miwiti matèni ndisik, terus tangané wong sak bangsa kabèh. 10Wongé bandemana watu nganti mati, awit wis nduwé karep arep ndadèkké nyasaré kowé sangka GUSTI, Gusti Allahmu, sing wis ngetokké kowé sangka negara Egipte, sangka omah penggawéan peksa. 11Ing kono wong Israèl kabèh bakal pada krungu nganti pada wedi, nganti bakal ora ana wong sing nduwé pokal gawé dursila kaya mengkono kuwi ing tengahmu.
12Sak umpama ing salah sijiné kuta sing bakal dikèkké GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé supaya kok enggoni, kowé krungu kabar mengkéné: 13Ana wong dursila sing pada njedul sangka tengahmu sing wis pada nasarké wong-wong ing kutané, karo tembungé: Hayuk pada ngabekti marang allah liyané sing ora kok kenal, 14kuwi terus tlitinen, titènana lan takok-takokna karo tenanan. Yèn pantyèn bener lan wis nyata ana kedadian mengkono ing sak tengahmu, 15kuduné wong sak isiné kuta kuwi kudu pada kok patèni karo landepé pedang; kuta kuwi lan sak isiné kabèh uga kéwan-kéwané kudu kok entèkké. 16Kabèh barang sing direbut klumpukna ing tengah lapangan, terus kuta uga barang-barangé kabèh obongen nganti entèk, dadi kurban obongan sing pepak pasrah marang GUSTI, Gusti Allahmu. Kabèh kuwi bakal tetep dadi gempuran ing selawasé, aja nganti dibangun menèh. 17Barang-barang rayahané mau aja ana sing nèmplèk ing tanganmu, supaya mulat-mulat nesuné GUSTI mandek, lan kowé dikèki kawelasan lan katrésnan, uga ditangkar tumangkarké, kaya sing wis dadi perjanjiané karo sumpah marang para leluhurmu. 18Awit karo tyara kaya mengkono kowé ngrungokké tembungé GUSTI Gusti Allahmu, lan netepi sakkèhé pepakoné sing tak gelarké marang kowé ing dina iki, lan nglakoni apa sing bener ing ngarepé GUSTI, Gusti Allahmu.”
