Andarané Torèt 19

₁“Mbésuk yèn GUSTI, Gusti Allahmu, wis ngentèkké bangsa-bangsa sing negarané dikèkké marang kowé karo GUSTI, Gusti Allahmu, lan kowé wis ngenggoni negarané lan pada ngenggoni kuta-kutané lan omah-omahé, ₂kowé terus miliha kuta telu ing negara pawèhé GUSTI, Gusti Allahmu, sing kok enggoni kuwi. ₃Dalané tetepna adohé, lan panggonané tanah sing dikèkké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé dadia duwèkmu kuwi edumen dadi telu, supaya saben wong sing nggawé pati bisa nylametké mbrono. ₄Awit kanggo wong sing nggawé pati sing nylametké mbrono supaya bisa tetep urip, kuwi patokané mengkéné: Wong sing njalari patiné marang sak pada-pada tanpa disengaja, lan ora nduwé sengit marang wong mau ing sak durungé, ₅kayata: Ana wong mlebu ing alas karo kantyané arep negor kayu, waktu tangané mbabitké kampaké arep ngembrukké kayu, wesiné Kampak utyul sangka garané, ngenèki kantyané, nganti mati; kuwi terus ngungsia menyang salah sijiné kuta kuwi mau bèn tetep urip. ₆Supaya sing nuntut tebusan getih kuwi ing sak njeruhné panas atiné, enggoné nguber marang wong sing gawé pati mau arep dityekel lan dipatèni aja nganti ketututan, awit leté adoh, sakjané sing nggawé pati mau ora sak pantesé nampani ukuman pati, awit mau-mauné pantyèn ora nduwèni rasa sengit. ₇Mulané kowé tak préntahi mengkéné: Ndèwèkna kuta telu. ₈Uga yèn GUSTI, Gusti Allahmu, ing mbésuk wis njembarké panggonanmu, kaya sing wis dadi perjanjiané karo sumpah marang para leluhurmu, lan kowé wis dikèkké sakkèhé tanah sing wis dijanjèkké marang para leluhurmu kuwi mau; ₉- angger kowé nglakoni pepakon iki karo temen-temen, ya sing tak omongké marang kowé ing dina iki, uga nrésnani marang GUSTI, Gusti Allahmu, lan tansah mbangun turut ing dalan sing diduduhké—, kuta telu mau terus tambahana telu menèh, ₁₀supaya aja ana getihé wong sing resik dikutahké ing negara sing dikèkké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé dadi duwèkmu, nganti kowé dadi kutangan getih.

₁₁Nanging yèn ana wong sing sengit marang sak pepadané, lan meneng-meneng ngentèni sing disengiti kuwi, terus kelakon diserang lan dikepruk nganti mati, sakwisé mengkono terus mlayu nylametké menyang salah sijiné kuta kuwi mau, ₁₂ing kono para tuwa-tuwané negara kongkonen nyekel wong mau sangka kono, terus dipasrahké marang tangané sing nuntut mbales getih supaya dipatèni. ₁₃Wong sing kaya mengkono kuwi aja kok welasi. Kaya mengkono enggonmu ngilangké getihé wong sing resik sangka Israèl, supaya kowé bakal slamet.”

₁₄“Kowé aja nganti ngelih patoké watesé lemahé sak pepadamu sing wis ditetepaké karo wong-wong mbiyèn ing lemah panduman sing bakal dadi duwèkmu ing negara sing dikèkké GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé supaya dadi duwèkmu.”

₁₅“Seksi kuwi yèn mung siji ora kena kanggo nggugat marang wong bab perkara kesalahan apa waé utawa dosa kepriyé waé sing menawa dilakoni. Bisané perkara dianggep sah mung landesan tembungé seksi loro utawa seksi telu.

₁₆Yèn ana seksi goroh ndakwa marang wong bab salah sijiné panerak, ₁₇wong loro sing pada padu kuwi digawa ing ngarepé GUSTI, ing ngarepé para imam lan para rèkter ing waktu kuwi. ₁₈Para rèkter mau terus mriksaa sing tliti, nanging yèn kétok paseksi kuwi palsu lan sing ndakwa goroh marang seduluré, ₁₉wong kuwi nindakké kaya sing dadi karepé sing arep ditindakké marang seduluré. Kaya mengkono enggonmu kudu nyingkirké sing ala sangka tengahmu. ₂₀Supaya wong-wong liyané sing pada krungu kabaré pada wedi, nganti sak terusé ora nganti ana menèh sing nglakoni dursila kaya mengkono kuwi ing tengahmu. ₂₁Wong kaya mengkono kuwi aja kok welasi, awit kudu dilakokké, nyawa walesé nyawa, mripat walesé mripat, untu walesé untu, tangan walesé tangan lan sikil walesé sikil.”