Andarané Torèt 22

₁“Yèn kowé weruh sapi utawa wedusé sedulurmu kesasar, kowé aja étok-étok ora weruh, nanging mesti kudu kok balèkké menyang panggonané sedulurmu. ₂Nanging yèn sing duwé omahé adoh, utawa kowé ora weruh omahé, kéwan mau gawanen mulih menyang omahmu. Yèn sing duwé teka nggolèki, kéwan mau pasrahna. ₃Mengkono uga tumindakmu kanggo kimaré sedulurmu lan mengkono kanggo sandangané, ya mengkono kanggo sembarang duwèké sedulurmu sing ilang lan kok temu, aja nganti kowé étok-étok ora ngerti.

₄Yèn kowé weruh kimar utawa sapiné sedulurmu ambruk ing dalan, aja nganti kowé étok-étok ora weruh, kudu sedulurmu kuwi réwangana nangèkké.”

₅“Wong wadon aja nganggo sandangané wong lanang lan wong lanang aja nganggo sandangané wong wadon, awit sapa sing nglakoni mengkono kuwi reget kanggo GUSTI, Gusti Allahmu.

₆Yèn kowé nemoni susuh manuk ing ndalan, ing wit utawa ing lemah, isi anak utawa endok, lan baboné ijik ngengremi anaké utawa endoké, kuwi baboné aja nganti kok jupuk bareng karo anak-anaké. ₇Sak ora-orané baboné etyulna, mung anaké waé kena kok jupuk; kuwi supaya kowé bakal slamet lan umur dawa.

₈Yèn kowé ngedekké omah anyar, payoné omahmu kuwi gawèkna pager, supaya omahmu kuwi aja nganti kutangan getih, yèn ana wong tiba sangka kono.

₉Kebonmu anggur aja kok sebari wiji rong werna, supaya pametuné wiji sing kok sebar lan pametuné kebon anggurmu kuwi aja nganti dadi duwèké kanggo omah sutyi. ₁₀Enggonmu ngluku aja nganggo sapi sisihan karo kimar. ₁₁Kowé aja nganggo sandangan kain sutra sing bakalé rong werna, ya kuwi wulu wedus karo mori lenan.

₁₂Mori sing nutupi awakmu kuwi pasangana tali plintiran ing pojoké papat pisan.”

₁₃“Yèn ana wong lanang sing ngepèk bojo, nanging sakwisé nuroni terus disengiti, ₁₄lan didakwa nglakoni penggawé sing ora apik, dièlèk-èlèkké jenengé, tembungé: Wong wadon iki tak pèk bojo, nanging bareng wis sak peturon, ora ana tanda-tandané yèn ijik prawan; ₁₅ing kono bapa biyungé botyah wadon mau pada njupuka tanda-tandané prawan botyah kuwi, diduduhké marang tuwa-tuwané kuta ing gapura. ₁₆Bapakné botyah wadon mau terus ngomonga marang para tuwa-tuwané kuwi: Kula wis ngekèkké anak kula wadon marang wong lanang iki dadi bojoné, nanging terus disengiti, ₁₇uga menèh, yen, wong lanang iki ndakwa anak kula nandangi penggawé sing kurang pantes, tembungé: Anak sampéyan iki kula titèni ora ana tanda-tandané yèn ijik prawan. Nanging iki tanda-tandané yèn anak kula ijik prawan, moriné terus dijèrèng ing ngarepé tuwa-tuwané kuta. ₁₈Wong lanang mau terus dityekel karo para tuwa-tuwané kuta kono lan terus diajar, ₁₉uga didenda 100 sèkel slaka, dipasrahké marang bapaké botyah wadon, awit wong lanang mau wis ngèlèkké jenengé prawan ing Israèl; uga wong wadon mau tetepa dadi bojoné, ora kena ditundung sakjeké urip.

₂₀Nanging yèn ndakwa mau bener, tegesé: botyah wadon kuwi pantyèn wis duduk prawan, ₂₁ing kono botyahé terus digawa metu menyang ing ngarepé lawangé omahé bapaké, terus dibandemi watu karo wong sak isiné kutané, nganti mati, awit wis nggawé ngregeti wong Israèl, lan laku bédang ing omahé bapaké. Kaya mengkono enggonmu kudu nyingkirké sing ala sangka tengahmu.

₂₂Yèn ana wong lanang ketemu tyampur turu karo wong wadon sing nduwé bojo, loro-loroné pada diukum pati, ya sing lanang sing nuroni wong wadon mau, ya sing wadon. Kaya mengkono enggonmu kudu nyingkirké sing ala sangka tengahmu.

₂₃Yèn ana botyah wadon ijik prawan sing wis nduwé patyangan, ketemu karo wong lanang ing kuta, terus dituroni, ₂₄wong loro kuwi pada gawanen menyang gapurané kuta kono, lan pada bandemana watu nganti mati; sing prawan, awit senajan ing kuta kok ora mbengok-mbengok, lan sing lanang mau, awit ngrusuhi bojoné sak pepadané. Kaya mengkono enggonmu nyingkirké sing ala sangka tengahmu. ₂₅Nanging yèn wong lanang mau ketemu botyah wadon sing wis patyangan kuwi ing ara-ara, terus dipeksa lan dituroni karo wong mau, sing diukum pati mung wong lanangé déwé, sing nuroni mau; ₂₆botyahé wadon aja kok kapak-kapakké. Botyah prawan kuwi ora ana dosané sing tyotyok karo ukuman pati, awit perkara kuwi pada kaya yèn ana wong dirampok sak pepadané lan dipatèni. ₂₇Awit enggoné ketemu ing ara-ara, mulané senajan botyah wadon sing wis patyangan mau mbengok-mbengok, nanging ora ana sing mitulungi.

₂₈Yèn ana wong lanang ketemu botyah wadon ijik prawan lan durung patyangan, nanging terus dityandak lan dipeksa dituroni, lan terus konangan, ₂₉wong lanang sing nuroni kuwi terus ngekèkana duwit sèket sèkel slaka marang bapaké botyah wadon, lan kuwi terus dadia bojoné, awit wis dipeksa; sing wadon mau ora kena dipegat sakjeké urip.

₃₀Wong lanang ora kena njupuk bojoné bapaké, ora kena mbukaki putyuk moriné bapaké.”