Kidungé Moses
1“Kupingmu rungokké, hé langit, aku arep ngomong,
lan bumi rungokna gunemané tutukku.
2Piwulangku supaya tumètès kaya udan,
tembungku nètèsa kaya ebun,
kaya udan deres sing tiba ing trubusan sing ijik semi,
kaya udan deres nibani tetukulan.
3Awit asmané GUSTI arep tak kumandangaké:
Ngekèkana hurmat marang Gusti Allah kita,
4Gunung Watu, sing sampurna penggawéané,
jejek sakkèhé dalané;
awit Gusti Allah sing setia, ora ana arep nglakoni ala,
Panjenengané kuwi bener lan adil.
5Wong-wong sing wis pada ora dadi anaké menèh,
sing pada mlaku reget,
golongan sing nyasar lan plintat-plintut,
kuwi pada nindakké dosa marang Panjenengané.
6Hé bangsa sing bodo lan tanpa mikir,
apa kuwi balesanmu marang GUSTI?
Panjenengané kuwi Bapakmu sing nggawé kowé,
sing nganakké lan sing nguwatké kowé.
7Elinga marang jaman mbiyèn,
gatèkna taun-tauné turunan sing wis kepungkur,
takokna marang bapakmu, kuwi sing bakal nerangaké marang kowé,
lan marang para pinituwa, kuwi sing bakal ngomongi marang kowé.
8Ing waktu sing Mahaluhur ngedumi lemah panduman marang para bangsa,
ya ing waktuné misahaké para anaké manungsa,
Panjenengané netepké negarané para bangsa kuwi
miturut tyatyahé wong Israèl.
9Awit sing dadi pandumané GUSTI kuwi umaté,
Yakub kuwi sing ditetepaké dadi duwèké déwé.
10Enggoné nemu ing sakwijiné negara ing ara-ara samun,
ing sak tengahé panggonan sing bera lan panasé ara-ara samun,
terus diamping-ampingi,
dirumati kaya waé irengé mripaté.
11Kaya tyarané manuk garuda enggoné ngiyun-ngiyun isiné susuhé,
ngléyang-ngléyang njaga anak-anaké,
megarké swiwiné, nadahi anaké siji,
lan terus digéndong ing swiwiné,
12kaya mengkono GUSTI déwé enggoné nuntun mlakuné,
ora ana allah liyané sing mbarengi.
13Digawèkké tunggangan sing bisa ngambah ing pèrèngan-pèrèngané bumi,
dikèki pangan pametuné kebon,
dililani nesepi madu sangka gunung watu
lan lenga sangka watu sing atos,
14mertégané sapi lan mèleké wedus,
karo gajihé tyempé
lan wedus gèmbèl lanang sangka Basan,
uga wedus,
karo gandum pilihan,
lan getihé woh anggur sing dadi ombèn-ombèn, anggur sing muntuk.
15Yesyurun terus dadi lemu, lan nyépak-nyépak nang mburi,
kowé tambah lemu, mblenek lan gimblah-gimblah,
terus ninggal marang Gusti Allah sing nggawé
lan ngrèmèhké gunung watu keslametané.
16Pada nangèkké jalusu-Né awit nyembah allah liyané;
ndadèkké nesuné ati-Né karo retyané sing njijiki;
17pada pasang sajèn marang para demit sing duduk Gusti Allah,
marang allah sing pada ora dikenal,
allah anyar sing ijik waé njedul,
sing ora diwedèni karo para leluhurmu.
18Gunung Watu sing nganakké kowé kuwi kok lalèkké,
lan Gusti Allah sing nglairké kowé kok lalèkké.
19Waktu GUSTI weruh bab kuwi,
terus nampik wong-wong mau,
awit panas ing ati-Né jalaran sangka anak-anaké lanang lan wadon.
20Panjenengané ngomong: Aku bakal ngaling-alingi praupan-Ku kanggo wong-wong kuwi;
sing Tak sawang bakal kepriyé pungkasané;
awit kuwi bangsa sing keblinger,
anak sing pada ora setia,
21pada nangèkké jalusu-Ku karo sing duduk allah;
pada gawé nesuné ati-Ku karo brahalané.
Mulané Aku ya bakal nangèkké jalusuné karo sing duduk umat,
lan bakal nglarakké atiné karo bangsa sing bodo.
22Awit nesu-Ku wis ngurupké geni,
nganti mulat-mulat tekan ing ndonyané wong mati sing ngisor déwé;
geni kuwi mangan marang bumi kabèh pametuné,
lan nggosongké dasaré gunung-gunung.
23Aku bakal nibakké tyilaka numpuk-numpuk marang wong-wong kuwi
lan Tak embyuki sakkèhé panah-panah-Ku.
24Yèn wis lemes awit kurang pangan
lan kétok gloyoran awit keterjang lara panas sing nggegirisi,
uga memala sing ngidap-idapi,
terus bakal Tak utyulké siungé kéwan galak
lan ratyuné kéwan-kéwan sing pada ndlosor ing bumi.
25Jaka lan prawan, botyah tyilik lan wong sing wis tuwa
bakal pada dientèkké, ing njaba
karo pedang ing njeruh kamar karo medèni.
26Aku mestiné kudu ngomong: Bakal pada Tak sebuli kowé kabèh.
Pengéling-éling marang wong-wong
kuwi bakal Tak entèkké sangka antarané para manungsa,
27nanging Aku sumelang yèn mungsuh terus ngetokké nesuné ati-Ku,
menawa mungsuhé kuwi pada salah tampa
nganti nduwé tembung: Tanganku menang,
duduk GUSTI sing nindakké iki kabèh.
28Awit kuwi bangsa sing tanpa nalar,
pada tanpa pikiran.
29Yèn wityaksana, mesti ngerti perkara iki,
lan mikir kepriyé bakal pungkasané.
30Apa bisa kelakon wong siji nguber wong 1000
lan wong loro bisa ngalahké wong sepuluh èwu,
yèn wis pada didol karo gunung watuné
lan dipasrahké karo GUSTI.
31Awit gunung watuné wong-wong kuwi ora kaya gunung watu kita;
bab kuwi mungsuh kita kena dadi rèkter.
32Sejatiné wité anggur wong-wong kuwi asal-usulé sangka wit anggur ing Sodom
lan sangka kebon ing Gomora;
woh angguré kuwi meteng ratyun,
pait dompolané.
33Abangé angguré kuwi ratyuné ula,
lan ratyuné ula upas sing mandi banget.
34Kabèh kuwi apa ora wis Tak simpen,
diségel ing gedong penyimpenan-Ku?
35Aku sing nduwé wewenang mulihké lan males,
ing waktuné sikilé nggloyori,
awit wis tyedak dinané karusakané,
lan gelis bakal nekani apa sing dadi pestiné.
36Awit GUSTI bakal ngekèki keadilan marang umaté,
lan bakal melasi marang para abdiné,
ing waktu weruh yèn wis ora ana kekuwatané
lan wis entèk sing jenengé batur lan wong merdéka.
37Ing kono Panjenengané bakal ngomong: Ing ngendi allah-allahé
- gunung watu sing dadi pangungsèné—,
38sing pada mangan gajihé sesajèn sing dibelèh,
sing pada ngombé anggur kurban ombènan?
Bèn kuwi pada tumandang mitulungi kowé,
supaya kowé olèh pangayoman.
39Saiki kowé pada nitènana, yèn Aku, ya Aku iki Panjenengané;
ora ana Gusti Allah, kejaba Aku.
Aku sing matèni, lan ya Aku sing nguripké,
Aku sing ngremuk, lan ya Aku sing maraské;
lan ora ana sing bisa ngluwari sangka tangan-Ku.
40Aku ngangkat tangan-Ku ing langit karo ngomong:
Kanggo Aku sing urip langgeng,
41yèn Aku ngasah pedang-Ku sing nggilap,
lan tangan-Ku nggawa pengadilan,
mesti Aku bakal ngekèki mbales
marang sing pada nglawan marang Aku,
lan mbales marang para mungsuh-Ku.
42Aku bakal mendemké panah-panah-Ku karo getih,
lan pedang-Ku bakal mangan daging;
getihé wong-wong sing pada mati
disuduk lan wong-wong sing pada diukum,
sangka sirahé pimpinané mungsuh sing rambuté dawa.
43Hé, para bangsa, pada surak-suraka awit sangka umaté,
awit Panjenengané mbaleské getihé para abdiné,
lan bakal nibakké balesan marang sing pada nglawan marang Panjenengané,
lan bakal nganakké rukunan kanggo negarané umaté.”
Tembungé Moses sing pungkasan
44Moses terus teka bebarengan karo Yosua anaké Nun, lan ngétokké sakkèhé tetembungané kidung mau sing dirungokké bangsa kuwi.
45Sakwisé Moses rampung enggoné ngetokké sakkèhé tetembungan mau marang wong Israèl kabèh, 46terus ngomongi mengkéné: “Kowé pada gatèkna apa sing wis tak omongké marang kowé ing dina iki, supaya kok préntahaké marang anak-anakmu, pada kongkonen nglakoni karo temen-temen sakkèhé tembungé angger-anggeré Torèt iki. 47Awit iki duduk tembung sing tanpa isi kanggo kowé, nanging kuwi uripmu, lan karo tembungé iki bakal dawa umurmu ing negara sing kok parani, bakal kok enggoni, karo nyabrang ing laut Yordan.”
Matiné Moses wis tyedak
48Ing dina kuwi uga GUSTI ngetokké tembung marang Moses, mengkéné: 49“Kowé munggaha menyang ing pegunungan Abarim, menyang ing gunung Nébo ing negara Moab ing peneré Yériko, terus kowé nyawanga negara Kanaan sing bakal Tak wènèhké marang wong Israèl dadi duwèké. 50Kowé bakal mati ing gunung sing kok unggahi kuwi, supaya kowé diklumpukké karo para leluhurmu, pada kaya Harun kakangmu sing ya wis kelakon mati ing gunung Hor, diklumpukké karo para leluhuré, 51kuwi awit kowé ngowahi kasetianmu marang Aku ing sak tengahé wong Israèl ing sak tyedaké sumber Mériba ing Kadès, ing ara-ara samun Sin, lan awit kowé ora ngajèni kesutyian-Ku ing sak tengahé wong Israèl. 52Kowé mung Tak lilani nyawang negara kuwi ing ngarepmu, nanging kowé ora dililani mlebu mrana, menyang ing negara sing bakal Tak wènèhké marang wong Israèl.”
