Andarané Torèt 33

₁Iki berkah sing dikèkké karo Moses abdiné Gusti Allah marang wong Israèl sak durungé mati; ₂tembungé mengkéné: “GUSTI teka sangka gunung Sinai, nyedaki umaté sangka Seir. Panjenengané ngétok karo padang mentyorong sangka pegunungan Paran, lan teka sangka antarané para sutyi puluhan èwu; ing tengahé kétok geni murup. ₃Tenan, Panjenengané trésna marang umaté, sakkèhé para abdiné sing sutyi, - kuwi pada ing pangwasané Panjenengan lan pada ngadep ing ngarepé sikilé Panjenengan lan nampani apa-apa sangka tembungé Panjenengan. ₄Enggon kita pada dikèki angger-anggeré Torèt kuwi lantaran Moses, kuwi dadi duwèké pasamuané Yakub. ₅Panjenengané dadi ratu ing Yesyurun, waktu para penggedéné bangsa pada nglumpukké bebarengan, ya kuwi sakkèhé taler-taleré Israèl.

₆Bèn Rubèn urip, aja mati, nanging wongé ya bèn setitik tyatyahé.”

₇Lan iki sing kanggo Yéhuda, tembungé: “Duh GUSTI, supaya ngrungokké tembungé Yéhuda, lan supaya Gusti mbalesi marang bangsané, tangan Panjenengan supaya peranga kanggo dèkné, lan Panjenengan supaya gelem nulungi nglawan mungsuh-mungsuhé.”

₈Kanggo Lévi, tembungé:

“Tumim lan Urim Panjenengan kuwi dadia duwèké wong sing Panjenengan trésnani, sing wis Panjenengan tyoba ing Masa lan sing wis Panjenengan bantah-bantahan ing tyedaké sumber ing Mériba; ₉sing ngomong bab bapak ibuné: Aku ora perduli; lan sing ora gelem kenal karo para seduluré lan ora perduli marang anak-anaké. Awit wong-wong Lévi kuwi pada mbangun turut préntah Panjenengan lan netepi perjanjian Panjenengan. ₁₀Pada mulangké pernatan Panjenengan marang Yakub, lan angger-angger Panjenengan marang Israèl; pada masrahké wangi-wangian ing ngarepé Panjenengan lan masrahaké kurban sing diobong kabèh ing mesbèh Panjenengan. ₁₁Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem mberkahi kekuwatané, lan omahé supaya ndadèkké senengé atiné Panjenengan. Wong sing pada nglawan lan nyengiti supaya Gusti remuk bangkèkané, nganti pada ora bisa ngadek malih.”

₁₂Kanggo Bényamin kuwi tembungé:

“Kuwi ditrésnani GUSTI, sing tentrem panggonané ing ngarepé. GUSTI sing tansah ngayomi lan manggon ing pèrèng-pèrèng gunungé.”

₁₃Kanggo Yosèf, tembungé:

“Negarané supaya diberkahi GUSTI karo sing apik déwé sangka langit; karo ebun lan banyuné segara gedé sing sangka dasaré bumi; ₁₄sangka sing apik déwé pametuné srengéngé, lan karo sing apik déwé sing dietokké karo mbulan; ₁₅karo sing apik déwé pametuné gunung-gunung sing sangka wiwitan mbiyèné, karo sing apik déwé pametuné puntuk-puntuk sing wis sak abat-abat anané; ₁₆lan karo sing apik déwé bumi sak isiné; uga kabetyikan Sing manggon ing grumbul eri. Kabèh kuwi meduné ing sirahé Yosèf, ya ing embun-embuné sing ngluwihi déwé ing antarané para seduluré. ₁₇Anak mbarepé sapiné sing dadi kaluhurané, lan sunguné kaya sunguné sapi alasan; kuwi bakal digawé nyundang bangsa-bangsa ing sak lumahé bumi, sangka pojok tekan ing pojok. Ya kuwi wong Efraim sing puluhan èwu lan wong Manasé sing éwon-éwon.”

₁₈Kanggo Sébulon tembungé:

“Hé Sébulon, bungah-bungaha awit sangka laku-lakumu, lan kowé Isakar awit sangka tarup-tarupmu; ₁₉bangsa-bangsa bakal diundang menyang gunung; ing kono bakal pada masrahaké kurban sing dibelèh sing bener, awit bakal pada nyesep kalubèrané segara lan banda sing kependem ing njeruh wedi.”

₂₀Kanggo Gad tembungé:

“Pinujia Panjenengané sing ngekèki kelunggaran marang Gad. Panggonané Gad kuwi kaya singa wédok lan nyempal bau, malah tekan balung tyumplung pisan. ₂₁Gad milih bagéan sing apik déwé, awit ing kono simpenané bagéané para penggedé: terus nekani para penggedéné bangsa kuwi; lan nindakké kebenerané GUSTI uga pengadilané bebarengan karo wong Israèl.”

₂₂Kanggo Dan tembungé:

“Dan kuwi anak singa sing mlumpat metu sangka Basan.”

₂₃Kanggo Naftali tembungé:

“Naftali kuwi kewareken karo kawelasané GUSTI lan kalubèrané ing berkahé; tlaga pinggiran kidul kuwi duwèkana!”

₂₄Kanggo Asyèr tembungé:

“Asyèr kuwi kaberkahan ing tengah-tengahé para anak, dadia katrésnané para seduluré, lan nyelupna sikilé ing lenga. ₂₅Wesi lan tembaga dadia sloroké lawangmu, lan kekuwatanmu tetepa sakjeké uripmu.

₂₆Ora ana sing madani Gusti Allah, hé Yesyurun. Sing numpak kendaraan ngliwati langit mitulungi kowé, lan nganggo kaluhurané ngliwati mendung. ₂₇Gusti Allah sing langgeng kuwi dadi pangayomu, lan ing ngisormu ana lengen-lengen sing langgeng. Panjenengané nundungi mungsuh sangka ngarepmu, lan ngomong: Dientèkké! ₂₈Karo tentrem panggonané Israèl, sumberé Yakub tetep ana, ora dirusuhi ing negara sing kanggonan gandum lan anggur, malah langité ngedunké ebun. ₂₉Rahayu kowé, hé Israèl, sapa sing madani kowé, sakwijiné bangsa sing dietokké karo GUSTI, tamèng pitulungan lan pedangé kemenanganmu. Mulané mungsuhmu bakal pada teluk sujut marang kowé, lan kowé bakal mlaku ngliwati ing puntuk-puntuké.”