1Ratu ditutké Haman, bakal ditampa karo ratu wadon Ester. 2Ing dina sing kaping pindo kuwi, waktu pada ngombé anggur, ratu terus takon marang ratu wadon Ester: “Hé! Ratu Ester, apa sing dadi penjalukmu? Mesti bakal tak kèki. Karepmu apa, mesti keturutan, senajan nganti separoné kraton.” 3Ratu wadon Ester terus nyauri, semauré: “Duh, ratu! Yèn kula olèh kawelasan ing ngarepé ratu, penjaluk kula, supaya kula dikèki urip, mengkono uga bangsa kula, ya mung iki penjaluké kula. 4Awit kula wis pada didol, ya kula, uga bangsa kula, bakal dientèkké, dipatèni lan dientèkké. Yèn kula mung pada didol lan didadèkké batur lanang karo wadon, kula mesti meneng waé, nanging penggawé ala kuwi ora ana tandingé ing antarané bebaya sing nyerang ratu.” 5Ing kono pitakoné Ahaswéros marang ratu wadon Ester: “Kuwi sapa? Ing ngendi wong, sing nduwé karep mengkono ing sak njeruhné atiné?” 6Tembung semauré ratu wadon Ester: “Wong sing nglarani lan sing dadi mungsuh iki ya kuwi Haman, wong dursila kuwi.” Ing kono Haman gemeter wedi ing ngarepé ratu lan ratu wadon. 7Ratu terus ngadek sangka enggoné ngombé anggur karo nesu banget, lungga menyang petamanan kraton, nanging Haman ijik kèri sambat marang ratu wadon Ester njaluk urip, awit ngerti, yèn ratu wis netepaké patiné.
8Waktu ratu teka mbalik sangka petamanan kraton, mlebu ing gedong panggonané ombèn-ombèn, Haman mau ketemu nglumpruk sendeku ing sofa-sofa peturonané ratu wadon Ester. Tembungé ratu: “Apa arep meksa marang ratu wadon ana sak njeruhné kratonku déwé?” Bareng tembungé kuwi metu sangka tutuké ratu, para abdi terus ngrukupi praupané Haman. 9Sakwijiné wong kraton, sing ijik ing ngarepé ratu, sing jenengé Karbona terus ngomong: “Ing tyedaké omahé Haman ana tyagak kanggo nyunduki sing duwuré sèket éluh, sing digawé karo Haman kanggo Mordekhai, wong sing nylametaké ratu karo anggèné ngunggahké laporan kuwi.” Préntahé ratu: “Gantungen ing tyagak kanggo nyunduki kuwi!” 10Haman digantung ing tyagak kanggo nyunduki sing didekké kanggo Mordekhai. Nesuné ratu nganti lilih.
