Pangentasan 12

₁GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses lan Harun ing negara Egipte: ₂“Sasi iki kanggo kowé bakal dadi wiwitané kabèh sasi; kuwi bakal dadi sasi kaping pisan saben taun kanggo kowé. ₃Kowé mréntaha marang pasamuané Israèl kabèh mengkéné: ‘Ing tanggal sepuluh sasi iki, saben wong nyepakna tyempé siji, kuwi saben brayat; saben omah siji tyempé siji. ₄Nanging yèn tyempé siji kuwi kakèhan kanggo brayat siji, kuwi wongé nglumpuka karo tanggané sing tyedak manut gunggungé. Kanggo tyempé kuwi kira-kiranen sak pira tyukupé kabèh kanggo wong-wong. ₅Tyempé mau kudu lanang, tanpa tyiri, umuré setaun, kena milih wedus gèmbèl utawa wedus lumrah. ₆Tyempé mau pisahen déwé nganti tanggal kaping patbelas sasi iki, terus kudu dibelèh karo umat Israèl kabèh ing wantyi soré. ₇Getihé setitik dijukuk usapna ing tyagaké lawang kiwa tengen lan ing nduwuré, ing saben omah sing dienggo mangan tyempé kuwi. ₈Dagingé kudu pada dipangan ing mbengi kuwi uga, dipanggang, dipangan karo roti tanpa ragi lan jangan pait. ₉Ora kena dipangan mentahan utawa godokan; kudu panggangan tekan endasé, sikilé kabèh jeroané pisan. ₁₀Ya ora kena nganti turah tekan ésuk; apa sing ijik turah, ésuké kudu diobong! ₁₁Tyarané mangan kuwi mengkéné: bangkèanmu sabukana, sikilmu kudu nganggo sepatu lan tanganmu nyekeli teken, enggonmu mangan karo gelis-gelis, kuwi Paskahé GUSTI.

₁₂Awit ing mbengi kuwi Aku bakal lunga ndlajahi sak negara Egipte, lan sakkèhé anak mbarep, ya anaké manungsa kabèh anaké kéwan-kéwan, bakal Tak patèni, mengkono uga sakkèhé allahé wong Egipte bakal Tak tibani paukuman, Aku iki GUSTI. ₁₃Lah getih kuwi dadia tanda ing omah sing kok enggoni. Yèn Aku weruh getih mau, bakal Tak liwati, nganti ing tengah-tengahmu bakal ora ana bebendu sing medèni, yèn Aku ngukum negara Egipte. ₁₄Dadiné dina kuwi dadia dina pengéling-éling kanggo kowé, pada kok dadèkné riyaya kanggo GUSTI ing turun-turunanmu. Kowé padaa ngramèkké, dadèkna pernatan kanggo selawasé. ₁₅Pitung dina suwéné kowé mangana roti tanpa ragi; dina sing kaping pisan pada singkirna sakkèhé ragi sangka omahmu, awit saben wong sing mangan apa waé sing karo ragi wiwit ing dina kaping pisan tekan ing dina sing kaping pitu, wong kuwi dientèkké sangka sak tengahé wong Israèl.

₁₆Kowé nganakna kumpulan sing sutyi, ing dina sing kaping pisan, mengkono uga ing dina sing kaping pitu; ing dina loro kuwi ora kena wong nyambutgawé apa-apa, kejaba mung apa sing perlu pada dipangan, mung kuwi sing kena kok tyawiské. ₁₇Dadi kowé pada netepana Riyaya Roti tanpa ragi, awit ya ing dina kuwi uga enggon-Ku ngentasaké kowé kabèh sangka negara Egipte. Mulané dina kuwi mau kudu kok tindakké turun-temurun, dadia pernatan kanggo selawasé. ₁₈Ing sasi kaping pisan tanggalé kaping patbelas wantyi soré, kowé mangané roti tanpa ragi, nganti tekan tanggal selikur wantyi soré. ₁₉Sak njeruhné pitung dina suwéné ora kena ana ragi ing omahmu, sapa sing mangan karo ragi, wong kuwi dientèkké sangka pasamuané Israèl, senajan wong bangsa liyané, senajan wong Israèl déwé. ₂₀Apa waé sing karo ragi aja kok pangan; ing ngendi waé panggonanmu kowé mangana roti tanpa ragi.”

₂₁Moses terus nyeluk sakkèhé tuwa-tuwané Israèl lan pada diomongi: “Pada lungaa, njupuka wedus kanggo brayat-brayatmu, terus pada mbelèha tyempéné Paskah. ₂₂Terus pada njupuka hisop sak bentèl, tyelupna ing getih ing bokor, lan getih mau osèr-osèrna ing tyagaké lawang kiwa tengen lan ing nduwuré; uga saben wong brayatmu ora kena metu sangka lawang nganti tekan wantyi ésuk. ₂₃Awit GUSTI bakal ndlajahi sak negara Egipte nibakké bebendu. Yèn weruh getih ing tyagaké lawang sing sisih nduwuré lan kiwa tengen, GUSTI bakal ngliwati lawang kuwi, lan ora nglilani tukang numpes mlebu ing omahmu nibakké bebendu.”

₂₄Perkara kuwi pada tetepana, gawénen pernatan kanggo kowé déwé lan kanggo anak-putumu ing selawasé. ₂₅Mbésuk yèn kowé wis pada mlebu ing negara sing bakal dikèkké karo GUSTI marang kowé, kaya sing wis dijanjèkké, tetepana pangabekti iki! ₂₆Yèn anakmu pada takon marang kowé: “Apa tegesé pangabekti iki?” ₂₇Terus pada semaurana: “Kuwi kurban Paskah pasrah marang GUSTI, sing ngliwati omah-omahé wong Israèl ing negara Egipte, nalikané wong Egipte ditibani bebendu, nanging omah-omah kita dislametké.” Bangsa kuwi terus pada sendeku lan nyembah sujut. ₂₈Wong Israèl terus pada lunga lan nglakoni préntahané GUSTI marang Moses lan Harun. Kaya mengkono wong-wong mau enggoné pada manut.

₂₉Bareng tengah wengi GUSTI matèni saben anak mbarep ing negara Egipte, wiwit anaké sing mbarep Parao sing tyalon nglungguhi kraton, nganti tekan mbarepé wong paukuman ing pakunjaran, kabèh sakkèhé mbarepé kéwan-kéwan. ₃₀Ing mbengi kuwi Parao terus tangi, semono uga para abdiné lan sakkèhé wong Egipte, lan krungu jeritané wong Egipte, awit ora ana omah siji-sijia sing ora kepatèn.

₃₁Mbengi kuwi uga Parao nyeluk Moses lan Harun, tembungé: “Kowé pada lungaa, metua sangka bangsaku, ya kowé, ya wong Israèl kabèh, wis pada lungaa, ngabektia marang GUSTI, kaya sing wis dadi penjalukmu. ₃₂Wedus lan sapimu pada gawanen, kaya sing dadi omongmu, pada lungaa lan aku jalukna berkah.” ₃₃Wong Egipte ya pada ndesek karo peksa marang bangsa kuwi, supaya pada gelis lunga sangka negarané, awit semauré: “Mengko kita kabèh mesti pada mati!”

₃₄Bangsa kuwi enggoné nggawa bakal pangané nganti durung diragèni, dadi bakal pangané sak wadahé dibuntel karo mori terus dipanggul. ₃₅Wong Israèl ya pada nuruti marang préntahé Moses, pada njaluki barang dandanan emas lan slaka duwèké wong Egipte uga sandangan. ₃₆GUSTI sing ndadèkké wong Egipte pada ngajèni marang bangsa kuwi, nganti pada nuruti penjaluké. Dadi wong Egipte kaya waé dirampasi.

₃₇Sakwisé mengkono wong Israèl terus pada budal sangka Ramsès menyang Sukot, tyatyahé wong lanang sing mlaku sikil kira-kira ana nem atus èwu, durung botyah-botyahé. ₃₈Lan uga ana wong bangsa liyané werna-werna sing pada mèlu, mengkono uga wedus lan sapi okèh banget.

₃₉Kanggo bakal pangané enggoné nggawa sangka negara Egipte diolah digawé roti bunder tanpa ragi, awit bakal pangané ora nganggo diragèni, awit metuné sangka negara Egipte ora bisa karo alon-alon, nganti ora kober nyawiské sangu.

₄₀Enggoné wong Israèl manggon ing negara Egipte kuwi suwéné 430 taun.

₄₁Sakwisé 430 taun, waktu dina kuwi, kelakon sakkèhé prajurité GUSTI pada budal sangka negara Egipte. ₄₂Mbengi kuwi dadi mbengi melèkan kanggo GUSTI, awit pada dientaské sangka negara Egipte; ya mbengi melèkan kanggo sakkèhé wong Israèl turun-temurun kanggo kamulyané GUSTI.

₄₃GUSTI ngetokké tembung marang Moses lan Harun: “Iki pernatan Paskah. Wong bangsa liyané ora kena mèlu mangan. ₄₄Nanging batur tukon kuwi ijik kena mèlu mangan angger wis kok sunati. ₄₅Wong mondok lan wong buruh ya ora olèh mèlu mangan. ₄₆Paskah kuwi kudu dipangan ing sakwijiné omah, dagingé ora kena digawa metu menyang sak njabané omah setitik-titika, lan balungé aja kok tyuklèk siji-sijia. ₄₇Sak pasamuan Israèl kabèh kudu ngriyayakké Paskah. ₄₈Nanging yèn ana bangsa liyané sing tetep panggonané ing tengahmu lan gelem ngriyayakké Paskah kanggo GUSTI, kuwi saben wong lanang ing omahé kudu disunati ndisik, sakwisé kuwi kena mèlu ngriyayakké Paskah, wong kuwi bakal dianggep wong Israèl, nanging wong sing ora sunat ora kena mèlu mangan. ₄₉Mung ana pernatan siji kanggo wong Israèl lan wong bangsa liyané ing tengahmu.”

₅₀Sakkèhé wong Israèl pada nglakoni kaya sing didawuhké karo GUSTI marang Moses lan Harun. ₅₁Lan tyotyok ing dina kuwi uga GUSTI bakal nylametaké wong Israèl sangka negara Egipte miturut golongané déwé-déwé.