Pangentasan 7

₁GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Ngertia, kowé kuwi Tak angkat dadi gusti allah kanggo Parao, lan Harun kakangmu, kuwi bakal dadi nabimu. ₂Kowé ngomongna sembarang sing wis Tak omongké marang kowé, lan Harun kakangmu, sing terus ngomong marang Parao, supaya nglilani wong Israèl lunga sangka negarané. ₃Nanging Aku bakal ngatoské atiné Parao, lan Aku bakal ngakèhké tanda lan mujijat ing negara Egipte. ₄Yèn Parao ora ngrungokké marang kowé, ing kono Aku bakal nibakké tangan-Ku marang negara Egipte lan nuntun prajurit-Ku, ya umat-Ku Israèl metu sangka negara Egipte, karo paukuman sing abot. ₅Ing kono wong Egipte bakal pada weruh yèn Aku iki GUSTI, ya kuwi yèn Aku ngetungké tangan-Ku marang negara Egipte lan ngentasaké wong Israèl sangka sak tengahé.” ₆Moses lan Harun terus pada manut préntahé GUSTI, kuwi ditindakké kabèh. ₇Waktu kuwi umuré Moses wolung puluh taun lan Harun wolung puluh telu taun, nalikané pada ngomong marang Parao.

₈GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses lan Harun: ₉“Yèn Parao ngongkon kowé: Kowé nduduhké sakwijiné mujijat, terus kowé mréntaha Harun: Jupuken tekenmu, lan untyalna ing ngarepé Parao, terus bakal malih dadi ula.”

₁₀Moses lan Harun terus pada nemoni marang Parao, lan nindakké kaya sing wis didawuhké karo GUSTI. Harun nguntyalké tekené ing ngarepé Parao lan ing ngarepé para abdiné, tekené terus malih dadi ula. ₁₁Parao terus nyeluk para wong pinter lan tukang sulap, lan para wong pinter Egipte mau ya pada nandangi mengkono uga karo sulapané. ₁₂Siji-sijiné pada nguntyalké tekené, lan teken-teken kuwi pada dadi ula, nanging tekené Harun nguntali teken-teken wong-wong mau. ₁₃Nanging atiné Parao tetep atos, nganti ora gelem ngrungokké tembungé Moses lan Harun, kaya sing wis diomong karo GUSTI.

₁₄GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Atiné Parao kuwi ora gelem nglilani bangsa kuwi lunga. ₁₅Kowé maraa marang Parao ing wantyi ésuk, ya kuwi yèn waktu metu menyang kali kaya adaté, kowé ngentènana ing pinggir kali Nil karo nyekel teken sing mbiyèn malih dadi ula. ₁₆Kowé terus ngomonga mengkéné: GUSTI, Gusti Allahé wong Ibrani, wis ngutus aku nemoni ing ngarepé sampéyan, préntahé: Kowé nglilanana lunga umat-Ku, supaya pada masrahké kurban ngabekti marang Aku ing ara-ara samun. Nanging nganti tekan saiki, sampéyan ora gelem ngrungokké. ₁₇Awit sangka kuwi, mengkéné tembung GUSTI: Enggonmu weruh yèn Aku iki GUSTI, karo mengkéné: Lah teken ing tangan kula iki bakal kula sabetké menyang ing banyuné kali Nil, banyuné terus bakal malih dadi getih, ₁₈iwak-iwak ing kali bakal pada mati, kaliné bakal mambu bosok, lan wong Egipte pada ora gelem ngombé banyu ing kali Nil kuwi.”

₁₉GUSTI ngetokké tembung marang Moses, mréntahké marang Harun mengkéné: “Tekenmu jupuken! Terus atungna marang sakkèhé banyu ing negara Egipte, marang kabèh kali, kalèn-kalèn, blumbang lan kabèh panggonan banyu, supaya pada malih dadi getih. Terus bakal ana getih ing sak negara Egipte, kabèh ing sakkèhé wadah kayu lan watu.” ₂₀Moses lan Harun terus nglakoni préntahé GUSTI; tekené diatyungké lan disabetké ing banyuné kali Nil, ing ngarepé Parao lan ing ngarepé para abdiné, banyuné ing kali Nil kabèh terus malih dadi getih. ₂₁Iwak-iwak ing kali Nil pada mati, sak nalika kaliné ambuné bosok lan wong Egipte ora bisa ngombé banyuné kali Nil, lan sak negara Egipte kebak getih. ₂₂Nanging para tukang sulap ing Egipte ya nindakké mengkono karo sulapané, nanging atiné Parao tetep wangkot lan ora gelem ngrungokké tembungé Moses lan Harun, kaya sing wis didawuhké karo GUSTI. ₂₃Parao minger terus mulih menyang ing kraton, lan ora ngrèwès marang perkara mau. ₂₄Nanging sakkèhé wong Egipte pada ngeduki sak kiwa-tengené kali Nil golèk banyu sing kena diombé, awit banyuné kali Nil ora kena diombé. ₂₅Kaya mengkono nganti kelakon genep pitung dina, ya kuwi wiwit sangka enggoné GUSTI nibakké bebendu marang kali Nil.