Yéhèskièl 20

₁Ing taun kaping pitu, tanggal kaping sepuluh sasi lima, ana pemimpiné Israèl sing teka terus lungguh ing ngarepku arep njaluk pituduhé GUSTI. ₂Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₃“Hé, anaké manungsa, ngomonga marang para pemimpiné Israèl kuwi lan omongana ngéné: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Kowé pada teka arep njaluk pituduh marang Aku? Kanggo Aku sing urip, Aku ora gelem kowé pada njaluk pituduh marang Aku - mengkono tembungé Gusti GUSTI. - ₄Apa kowé gelem ngadili wong-wong kuwi, hé anaké manungsa, apa kowé gelem ngadili wong-wong kuwi? Pada ngertia marang penggawéné leluhuré sing ala, ₅lan ngomonga marang wong-wong kuwi: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Ing dina waktu Aku milih Israèl, Aku sumpah marang turunané Yakub lan ing negara Egipte pada Tak kétokké marang Aku. Aku sumpah ing ngarepé: Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu! ₆Ing dina kuwi Aku sumpah ing ngarepé yèn bakal pada Tak gawa sangka negara Egipte menyang negara sing Tak pilih supaya dadia duwèké, negara sing mili mèlek lan madu, negara sing apik ing antarané kabèh negara. ₇Uga pada Tak omongi mengkéné: Saben wong mbuwanga para déwané sing ndadèkké reget, sing tansah dideleng, lan kowé aja najisaké awakmu karo brahala-brahalané Egipte; Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu. ₈Nanging terus pada mbruntak marang Aku lan ora gelem ngrungokké Aku; saben wong ora mbuwang retya-retyané sing ndadèkké reget, sing tansah dipandeng lan ora ninggal brahala-brahalané Egipte. Mulané sing Tak karepké bakal ngesokké bebendu-Ku marang wong-wong kuwi, Tak tibani nesu-Ku sak kuwaté ing sak tengahé negara Egipte. ₉Nanging enggon-Ku nandangi mengkono kuwi awit sangka asma-Ku, supaya aja dinajiské ing ngarepé para bangsa, sing negarané pada dienggoni. Ing ngarepé bangsa-bangsa kuwi pada Tak kétokké marang Aku, bakal Tak tuntun metu sangka negara Egipte.

₁₀Pada Tak tuntun metu sangka negara Egipte, Tak tuntun menyang ara-ara samun. ₁₁Ing kana Tak wènèhi weruh bab katetepan-katetepan-Ku lan ngekèki ngerti bab pernatan-pernatan-Ku, lan wong sing nindakké kuwi bakal urip. ₁₂Dina sabat-Ku uga Tak wènèhaké kanggo tanda ing antarané Aku lan dèwèké kabèh, supaya pada weruh, yèn Aku iki GUSTI, sing nyutyèkké wong-wong mau. ₁₃Nanging turunané Israèl ing ara-ara samun pada wangkot marang Aku; mlakuné pada ora miturut ing katetepan-Ku lan pada nampik marang pernatan-Ku, nanging wong sing nindakké bakal urip. Kesutyiané dina sabat-Ku uga banget enggoné diterak. Mulané sing Tak karepké bakal pada Tak kebaki bebendu-Ku ing ara-ara samun kuwi lan bakal dientèkké. ₁₄Nanging enggon-Ku nandangi mengkono kuwi awit sangka asma-Ku, supaya aja dinajiské ing ngarepé para bangsa, sing weruh déwé, waktu pada Tak tuntun metu kuwi. ₁₅Senajan mengkono ing ara-ara samun Aku sumpah ing ngarepé, yèn ora bakal Tak gawa mlebu ing negara sing wis Tak wènèhaké, sing mili mèlek lan madu, negara sing apik ing antarané kabèh negara, ₁₆awit pada nampik marang pernatan-Ku lan ora mlaku miturut katetepan-Ku uga pada nerak kesutyiané dina sabat-Ku, awit atiné pada ngetutké para brahalané. ₁₇Nanging Aku krasa melas weruh wong-wong mau, terus ora Tak entèkké lan ora bakal Tak entèkké nganti tyutes ing ara-ara samun.

₁₈Tembung-Ku marang para anaké ing ara-ara samun mengkéné: Mlakumu aja pada miturut katetepan bapakmu lan aja pada nggondèli marang pernatané lan aja pada najisaké awakmu karo para brahalané. ₁₉Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu. Pada mlakua miturut katetepan-Ku lan pada nandangana pernatan-Ku karo setia, ₂₀dina sabat-Ku pada kok sutyèkna, supaya kuwi dadia tanda ing antarané Aku lan kowé kabèh, banjur wong bisa weruh, yèn Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu. ₂₁Nanging anaké pada mbruntak marang Aku, mlakuné ora miturut katetepan-Ku lan ora nindakké pernatan-Ku karo setia, nanging sapa sing nindakké kuwi, bakal urip. Uga pada nerak kesutyiané dina sabat-Ku. Mulané sing Tak karepké bakal Tak esoki bebendu-Ku, Tak tibani nesu-Ku sak kuwaté ing ara-ara samun. ₂₂Nanging Aku terus ngendek tangan-Ku lan enggon-Ku nandangi kuwi awit sangka asma-Ku, supaya aja dinajiské ing ngarepé para bangsa sing weruh déwé, waktu pada Tak tuntun metu. ₂₃Senajan mengkono Aku sumpah ing ara-ara samun, yèn bakal pada Tak buyaraké ing antarané para bangsa lan Tak buyaraké ing sak kabèhé negara, ₂₄awit pada ora nindakké pernatan-Ku lan nampik marang katetepan-Ku lan nerak kesutyiané dina sabat-Ku lan mripaté tansah pada ndangak marang para brahalané bapak-bapaké. ₂₅Aku uga terus ngekèki katetepan sing ora betyik lan pernatan sing njalari ora pada bisa urip. ₂₆Pada Tak jarké dadi reget karo enggoné pada nggawé sajèn, enggoné pada ngurbanké karo diobong ing geni kabèh sing lair ndisik déwé sangka wetengé, supaya pada kanggonan rasa wedi lan pada weruh, yèn Aku iki GUSTI.

₂₇Awit sangka kuwi, hé anaké manungsa, kowé ngomonga marang turunané Israèl lan omong ngéné: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Uga ing bab iki para leluhurmu pada nyepèlèkké Aku, ya kuwi enggoné terus ora setia marang Aku. ₂₈Awit sakwisé pada Tak gawa menyang negara sing Tak janjèkké karo sumpah bakal Tak wènèhaké marang wong-wong mau, terus pada ndangak marang saben puntuk sing duwur lan marang saben wit-witan sing pangé ngrembuyung lan pada nganakké kurban sing dibelèh lan nggawa sesajèn sing nggawé nesuné ati-Ku, uga pada nyawiské sajèn sing apik ing kana lan ngesokké kurban ombèn-ombèn. ₂₉Terus pada Tak omongi: Sing pada kok unggahi kuwi puntuk apa? Mulané sepréné jenengé Puntuk.

₃₀Awit sangka kuwi turunané Israèl kuwi omongana: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Apa kowé uga najisaké awakmu, niru mlakuné leluhurmu lan nandangi bédang karo tyara ngetutké para déwané sing ala kuwi? ₃₁Ing sak njeruhné kowé pada nggawa sesajènmu, ya kuwi anak-anakmu sing kok kurbanké karo diobong ing geni kuwi kowé pada najisaké awakmu karo para brahalamu nganti ing dina iki; apa Aku ijik ngarepké kowé pada njaluk pituduh marang Aku, hé turunané Israèl? Kanggo Aku sing urip - mengkono tembungé Gusti GUSTI - Aku ora ngekèki menèh kowé pada njaluk pituduh marang Aku. ₃₂Lan apa sing tukul ing sak njeruhné atimu babar pisan ora bakal kelakon, ya kuwi sing pada kok omongaké: Aku pada kepéngin kaya bangsa-bangsa liyané, kaya kabèh golongan ing negara-negara liyané, supaya ya bisa nyembah marang wit-witan lan watu.

₃₃Kanggo Aku sing urip - mengkono tembungé Gusti GUSTI - Aku bakal ngwasani kowé kabèh karo tangan sing rosa lan lengen sing diatyungké lan karo bebendu sing disokké. ₃₄Kowé bakal Tak tuntun metu sangka sak tengahé bangsa-bangsa lan Tak klumpukké sangka negara-negara, panggonanmu pada kasebar karo tangan sing rosa lan lengen sing diatyungké uga karo bebendu sing disokké, ₃₅lan kowé bakal Tak tuntun menyang ara-ara samuné bangsa-bangsa; ing kana Aku bakal perkaran karo kowé saben waktu. ₃₆Kaya enggon-Ku perkaran karo leluhurmu ing ara-ara samun nang negara Egipte, ya kaya mengkono enggon-Ku bakal perkaran karo kowé kabèh - mengkono tembungé Gusti GUSTI. - ₃₇Kowé bakal pada Tak lakokké ing ngisoré teken pangon-Ku lan kowé bakal nuruti aturan perjanjian-Ku. ₃₈Wong sing pada mbruntak lan nggawé duraka marang Aku bakal Tak pisah sangka tengahmu; kuwi bakal pada Tak etoké sangka negara panggonanmu dadi wong mantya, nanging bakal pada ora mlebu ing negara Israèl. Ing kono kowé bakal pada weruh, yèn Aku iki GUSTI.

₃₉Hé, kowé para turunané Israèl, - mengkono tembungé Gusti GUSTI, - wong siji-sijiné bèn lunga sujut marang para brahalané. Nanging sakwisé kuwi kowé bakal pada ngrungokké marang Aku lan mandek enggonmu najisaké kesutyiané asma-Ku karo sajèn-sajènmu lan para brahalamu. ₄₀Awit ing gunung sing sutyi, ing gunungé Israèl sing duwur, - mengkono tembungé Gusti GUSTI - ing kono, ya ing negara kono kuwi, turunané Israèl kabèh bakal pada ngabekti marang Aku. Ing kono Aku bakal seneng marang kowé lan ing kono Aku bakal njupuk kurbanmu lan pisungsungmu pilihan, kabèh sing pada kok sutyèkké. ₄₁Kaya pedupan apik enggon-Ku seneng marang kowé waktu kowé pada Tak etoké sangka sak tengahé bangsa-bangsa lan Tak klumpukké sangka negara-negara panggonanmu pada kasebar lan Aku bakal nduduhké kesutyian-Ku marang kowé kabèh ing ngarepé para bangsa. ₄₂Uga kowé bakal pada weruh, yèn Aku iki GUSTI, ing waktu Aku nuntun kowé mlebu menyang negara Israèl, negara sing wis Tak janjèkké bakal Tak wènèhaké marang para leluhurmu. ₄₃Ing kono kowé bakal pada tansah kèlingan marang kabèh tumindakmu enggonmu pada najisaké awakmu, terus kowé bakal pada ngrumangsani regeté awakmu awit sangka enggonmu nglakoni kabèh sing ala. ₄₄Nanging kowé bakal pada weruh, yèn Aku iki GUSTI, ya kuwi yèn Aku, awit sangka asma-Ku, ora nindakké marang kowé sing sak pantesé karo tumindakmu sing ala lan reget, hé! turunané Israèl, mengkono tembungé Gusti GUSTI.”

₄₅Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₄₆“Hé, anaké manungsa, praupanmu adepna ngidul lan sambata sing okèh marang negara kidul lan medara wahyu marang alas ing negara sisih kidul, ₄₇lan ngomonga marang alas ing sisih kidul: Tembungé GUSTI iki rungokna: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Aku bakal ngurupké geni marang kowé, sing bakal ngentèkké saben wit-witan sing urip ing kowé lan saben wit sing garing. Geni sing murup mulat-mulat kuwi ora bakal sirep-sirep lan kabèh praupan wiwit ing kidul nganti tekan ing lor bakal kobong karo geni kuwi. ₄₈Lan saben wong bakal weruh, yèn Aku, GUSTI sing ngurupké geni kuwi lan iki bakal ora sirep-sirep.” ₄₉Aku terus ngomong: “Duh Gusti GUSTI, wong-wong iki pada tyerita bab kula: Apa sing diomongké kuwi apa ora mung tembung semonan?”