Yéhuda lan Tamar
1Ing waktu semono Yéhuda lunga ninggal para seduluré lan mondok ing omahé wong Adulam, jenengé Hira. 2Ing kono Yéhuda weruh anaké wadon wong Kanaan jenengé Syua, kuwi terus diepèk bojo lan terus kumpul. 3Wong wadon mau nganti meteng lan nglairké anak lanang sing dijenengaké Er. 4Sakwisé bojoné mau terus nglairké anak lanang menèh dijenengaké Onan. 5Terus nglairké anak lanang sepisan engkas, anaké mau dijenengaké Selah. Enggoné nglairké mau waktu Yéhuda nalika ing Kesip.
6Sakwisé kuwi Yéhuda nggolèkké jodoné Er anaké mbarep, jenengé Tamar. 7Nanging Er mbarepé Yéhuda kuwi nandangi ala ing ngarepé GUSTI, mulané dipatèni karo GUSTI. 8Yéhuda terus ngomong marang Onan: “Kowé kumpula karo tilas bojoné kakangmu, kuwi pèken bojo, kowé dadia gantiné kakangmu, supaya kowé ngekèkana turunan kanggo kakangmu.” 9Nanging awit Onan ngerti yèn turunan mau ora bakal dadi duwèké déwé, mulané saben kumpul karo bojoné kakangé, wijiné dikutahké ing lemah, supaya aja nganti ngetokké turunan kanggo kakangé. 10Penggawé mengkono mau ora ndadèkké senengé GUSTI, mulané Onan uga dipatèni. 11Yéhuda terus ngomong marang Tamar mantuné: “Enggonmu dadi randa kuwi manggona ing omahé bapakmu waé, nganti anakku Selah wis gedé,” awit mikiré mengkéné: “Aja nganti mati kaya kakangé loro pisan.” Tamar terus lunga manggon ing omahé bapaké.
12Ora let suwé bojoné Yéhuda anaké Syua ninggal ndonya. Bareng Yéhuda wis rampung kasusahan, terus lunga menyang Timna nunggoni wong-wong sing pada nyukur wedus, bebarengan karo Hira kantyané wong Adulam. 13Tamar terus dikabari mengkéné: “Bapakmu maratuwa arep lunga menyang Timna perlu nyukur wedus.” 14Tamar terus salin sandangané randa, lan kudungan nganti brukut, terus mapan lungguh ing gapura Enaim ing dalan sing tekan nang Timna, awit weruh yèn Sela wis gedé, nanging ora diomah-omahké dadi bojoné Sela. 15Yéhuda bareng weruh Tamar mau, dikira wong wadon lonté, awit ing praupané dikudungi. 16Yéhuda terus marani wong wadon ing pinggir dalan mau karo ngomong: “Hajuk, kowé arep tak ejak turu!” Awit ora ngerti yèn wong wadon kuwi mantuné déwé. Tembungé Tamar: “Kula bakal sampéyan kèki apa, yèn kula sampéyan ejak mèlu turu?” 17Semauré: “Kowé bakal tak kirimi tyempé siji.” Tembungé Tamar: “Nanging kula sampéyan kèki tanda tyekelan, sak durungé sampéyan ngirimké sing sampéyan janjèkké kuwi.” 18Pitakoné Yéhuda: “Tanggungan apa sing kudu tak wènèhaké kowé?” Tembungé Tamar: “Tyap ségel sampéyan lan kalungmu uga teken ing tanganmu kuwi.” Kuwi ya terus diwènèhké, terus dityampuri turu, nganti meteng awit sangka Yéhuda. 19Sakwisé mengkono Tamar terus ngadek lan lunga, ngutyuli kudungé lan nganggo sandangan randa menèh.
20Yéhuda terus ngirimké tyempéné lantaran kantyané wong Adulam, digawé nebus barang tanggungan sangka tangané wong wadon mau, nanging ora ketemu. 21Terus takon marang wong sak tyedaké kono: “Wong wadon nakal sing sabené lungguh ana pinggir dalan menyang Enaim kéné kuwi, saiki ana ngendi?” Semauré sing ditakoni: “Kéné ora ana wong wadon nakal!” 22Wongé terus bali nemoni Yéhuda, semauré: “Wong wadon sing nakal ora ketemu, malah semauré wong-wong ing sak tyedaké kono: Kéné ora ana wong wadon nakal!” 23Yéhuda terus ngomong: “Ya wis bèn barangé tanggungan diepèk, angger ora gawé isinku waé! Tyempé iki nyatané wis tak kirimké, nanging kowé ora bisa nemokké wong wadon kuwi.”
24Sakwisé udakara telung sasi Yéhuda dikabari: “Tamar, anak mantuné sampéyan mlaku bédang, malah wis meteng sangka nglonté kuwi.” Yéhuda terus ngomong: “Wongé gawanen metu, supaya diobong!” 25Bareng digawa metu, wong wadon mau terus kongkonan wong omong marang maratuwané mengkéné: “Kula meteng kuwi karo wong lanang sing nduwé barang-barang iki.” Lan tembungé menèh: “Iki ta sampéyan préksa, sapa sing nduwé tyap ségel karo kalung lan teken iki?” 26Yéhuda ora pangling marang barang-barang kuwi, terus ngomong: “Duduk aku, nanging wong wadon kuwi sing bener, awit pantyèn ora tak olèhké anakku Sela.” Lan sak terusé wong wadon mau wis ora tau dituroni menèh.
27Bareng waktuné wis tekan enggoné nglairké anak, bayiné ing wetengé kuwi kembar. 28Lan sak njeruhné nglairké, kelakon bayiné salah siji ngetokké tangané, kuwi terus dityekel karo dukuné, tangané ditalèni nganggo bolah abang tuwa; dukuné terus ngomong: “Iki sing lair ndisik!” 29Nanging bareng tangané digèrèt mlebu menèh, terus seduluré sing lair, dukuné terus ngomong: “Pantyèn rosa tenan kowé, lan bisa ndisiki metu!” Mulané botyahé dijenengaké Pèrès. 30Sakwisé mengkono adiké sing tangané ana bolah abang tuwa mau lair; lan kuwi dijenengaké Serah.
