1Yosèf digawa menyang negara Egipte, terus dituku karo Potifar, abdiné Parao, penggedé suradaduné wong Egipte, dituku sangka wong-wong Ismaél sing nggawa mrana. 2Nanging GUSTI nunggal karo Yosèf, nganti dadi wong sing tansah diberkahi ing sembarang penggawéané, lan dililani manggon ing omahé bendarané, wong Egipte mau. 3Bareng bendarané ngerti yèn GUSTI nunggal karo Yosèf, lan sembarang sing ditandangi dadi apik, 4terus Yosèf olèh kawelasané bendarané dadi peladèné. Malah nganti dipasrahi ngrumat omahé lan dipertyaya ngwasani sembarang duwèké kabèh. 5Wiwit waktu ngekèki pangwasa marang Yosèf ngrumat omahé lan sak rupané barang duwèké, GUSTI mberkahi omahé wong Egipte kuwi, awit sangka Yosèf, berkahé GUSTI kuwi rata ing sembarang duwèké kabèh, ing omahé, ing keboné. 6Sembarang duwèké kabèh dipasrahké marang pangwasané Yosèf, lan awit sangka dibantu karo Yosèf Potifar wis ora perlu ngatur apa-apa menèh kejaba mung sing dipangan dèwèké.
Yosèf kuwi mlakuné betyik lan ngganteng rupané. 7Bareng wis rodok suwé, bojoné bendarané weruh Yosèf lan nduwé seneng, lan ngomong: “Hayuk, turu karo aku!” 8Nanging Yosèf ora gelem lan ngomong marang bendarané wadon: “Saiki bendara kula ora perlu ngatur apa ing njeruhné omahé iki menèh, lan kabèh duwèké wis dipasrahké ing tangan kula, 9malah ing njeruhné omahé iki ora ana sing ora dipasrahké marang kula, kejaba mung sampéyan déwé; awit sampéyan kuwi bojoné. Sing kaya ngono kula bakal nandangi ala gedé lan nggawé dosa marang Gusti Allah?” 10Lan senajan saben dina Yosèf tansah dirédoni, Yosèf ora nuruti sing dadi karepé kanggo turu lan nandangi ala karo dèkné.
11Ing sakwijiné dina kelakon Yosèf mlebu ing omahé arep nindakké penggawéan, nanging ing njeruh omahé kono pinuju ora ana wong siji-sijia. 12Nyonyahé terus nggondèli klambiné Yosèf lan ngomong: “Hajuk turu karo aku!” Nanging Yosèf ninggal klambiné ing tangané nyonyahé mau lan mlayu metu. 13Bareng nyonyahé ngerti yèn klambiné Yosèf ditinggal ing tangané lan wongé wis mlayu metu, 14terus mbengok-mbengok nyeluki wong-wong kabèh, lan diomongi: “Delengen! Wong Ibrani kuwi dilebokké ing panggonanku kéné supaya aku pada dienggo dolanan. Iki mau nyedaki aku, arep ngejak tyampur turu karo aku, nanging aku terus mbengok-mbengok sak rosaku. 15Bareng krungu aku mbengok banter banget, klambiné ditinggal ing kéné terus gelis-gelis mlayu metu.” 16Klambiné Yosèf kuwi disèlèhké ing sandingé nganti mulihé bojoné. 17Potifar ya dikèki kabar mengkono, tembungé: “Abdi wong Ibrani sing sampéyan lebokké mréné kuwi nemoni kula arep disembranani. 18Nanging bareng kula mbengok-mbengok, klambiné terus ditinggal ana sanding kula, lan terus mlayu metu.” 19Bareng bendarané krungu tembungé bojoné: “Mengkéné lan mengkono penggawéané abdi sampéyan marang kula,” nganti bendarané muntab nesuné. 20Yosèf terus dityekel karo bendarané lan dilebokké ing pakunjara, panggonan kanggo ngukum wong-wong sing salah marang ratu. Kaya mengkono enggoné Yosèf dikunjara.
21Nanging GUSTI nunggal karo Yosèf, dikèki kawelasan lan ndadèkké Yosèf nyenengké atiné penggedéné kunjara. 22Penggedéné pakunjara mau nganti masrahaké sakkèhé wong ukuman marang Yosèf, lan sakkèhé penggawéan sing kudu ditindakké ing kono, ya Yosèf sing ngurus. 23Penggedéné pakunjara wis ora nyampuri urusan apa-apa kanggo sembarang wis dipasrahké marang Yosèf, awit GUSTI nunggal karo Yosèf lan apa sing ditindakké kuwi diberkahi karo GUSTI.
