Paukuman marang Israèl lan para penggedené
1Hé, para imam, pada rungokna,
hé, umat Israèl, pada gatèkna,
hé, para brayaté ratu, pasangen kupingmu,
awit paukuman kuwi tumuju marang kowé,
awit kowé wis dadi kala-jiret kanggo Mispa,
lan dadi jaring sing dijèrèng ing gunung Tabor,
2lan kaya juglangan sing diduduk ing legokané Sitim,
mulané kuwi bakal Tak rangkèt kabèh.
3Aku kuwi kenal marang Efraim,
lan ora ketutupan kanggo kahanané Israèl,
awit kowé wis laku bédang, hé Efraim;
lan Israèl wis najisaké awaké déwé.
4Pratingkah-pratingkahé ora ngekèki,
wong-wong mau pada mratobat marang Gusti Allahé,
awit laku bédang,
lan ora pada kenal marang GUSTI.
5Gemunggungé Israèl dadi seksi kanggo awaké déwé,
Efraim bakal keplèsèt tiba awit sangka salahé déwé,
lan Yéhuda uga mèlu keplèsèt.
6Pada arep nggolèki GUSTI
karo nggawa kurban wedus gèmbèl lan sapi,
nanging ora bakal ketemu,
GUSTI wis ngedohi wong-wong kuwi.
7Awit wis pada goroh marang GUSTI,
awit wis pada nglairké anak-anak sing ora sah,
saiki sasi sing anyar bakal ngentèkké wong-wong mau uga tegalé.
Israèl nggolèk pitulungan sing kliru
8Gusti Allah ngomong:
Ngunèkna trompèt ing Gibéa,
ngunèkna nafiri ing Rama,
surak-suraka ing Bétel,
hé, Bényamin, kowé diuber.
9Efraim bakal dadi bongkor
ing dinané ukuman;
Aku mréntahké sing wis ditemtokké
kanggo taler turunané Israèl.
10Para penggedéné Yéhuda
kuwi pada kaya wong sing ngelih wates;
bakal pada Tak kebaki
bebendu-Ku kaya banyu.
11Efraim wis ditindes, diremuk karo ukuman,
awit kentyeng enggoné manut sing tanpa guna.
12Mulané Aku bakal kaya rayap kanggo Efraim,
lan kaya bubuk kanggo turunané Yéhuda.
13Waktu Efraim weruh larané,
lan Yéhuda weruh uduné,
Efraim terus lunga menyang Asyur
lan kongkonan wong marang ratu “Gedé”.
Nanging kuwi ora bisa maraské kowé kabèh,
lan ora bisa ngilangi udunmu.
14Awit Aku iki kaya singa kanggo Efraim,
lan kaya singa nom kanggo turunané Yéhuda.
Aku, ya Aku déwé bakal nyempal-nyempal, terus lunga,
bakal Tak gawa mlayu lan ora ana sing ngluwari.
Mratobaté wong Israèl ora tenan
15Aku bakal mulih menyang ing omah-Ku,
nganti wong-wong kuwi pada ngaku salah
lan nggolèki praupan-Ku.
Ing sak njeruhné kasusahané pada kangen marang Aku: