Yérusalèm utyul sangka tangané Sanherib
1Bareng Hiskia krungu sing mengkono kuwi, sak nalika kuwi uga terus nyuwèk-nyuwèk sandangané lan terus nganggo salin kasusahan lan terus mlebu ing griyané GUSTI. 2Elyakim, penggedéné kraton, Sebna juru tulis negara lan para pinituwané imam uga terus diutus nemoni Yésaya, anaké Amos, karo nganggo salin kasusahan. 3Kuwi pada ngomong: “Mengkéné tembungé Hiskia: Dina kuwi dina kangèlan, dina paukuman lan kewirangan; awit wis teka waktuné bakal nglairké bayi, nanging ora ana kekuwatan kanggo nglairké. 4Menawa GUSTI, Gusti Allah sampéyan, wis krungu tembungé, wis krungu tembungé penggedéné juru ombèn sing diutus karo ratu Asyur, ratuné, supaya ngèlèk-èlèkké Gusti Allah sing urip, terus GUSTI, Gusti Allah sampéyan, terus bakal ngekèki paukuman, awit sangka tembung-tembungé sing wis dirungokké kuwi. Mulané sampéyan kula njaluk ndedonga kanggo turahan sing ijik kèri iki!” 5Waktu para penggedé abdiné Hiskia wis nemoni Yésaya, 6terus pada diomongi karo Yésaya mengkéné: “Pada omongna marang ratu sampéyan: Mengkéné tembungé GUSTI: Kowé aja wedi marang tetembungan sing kok krungu sing diutyapké karo para abdiné ratu Asyur kanggo ngèlèk-èlèk marang Aku. 7Lah Aku bakal ngutus roh supaya ngleboni dèwèké, sing njalari terus mulih menyang negarané awit krungu sakwijiné kabar; Aku bakal nggawé supaya ratu kuwi ambruk mati karo pedang ing negarané déwé.”
8Bareng penggedéné juru ombèn mau bali, dèkné ketemu ratuné Asyur ijik perang nglawan Libna; awit wis krungu, yèn ratu wis lunga sangka Lakis. 9Waktu semono ratu krungu kabar bab Tirhaka, ratu negara Etiopia, mengkéné: “Piyambaké wis budal bakal perang nglawan sampéyan,” terus ngirimké utusan-utusan ing ngarepé Hiskia, karo diweling mengkéné: 10“Kowé pada ngomonga marang Hiskia, ratu ing Yéhuda mengkéné: Sampéyan aja nganti kenèng diapusi karo Gusti Allah sampéyan sing sampéyan pertyaya lan sing ngekèki janji: Yérusalèm ora bakal dipasrahké ing tangané ratu Asyur. 11Lah, sampéyan wis krungu bab apa sing ditindakké karo para ratu ing Asyur marang negara-negara kabèh, ya kuwi wis pada dientèkké; apa ya sampéyan bakal ditulungi? 12Apa para allahé para bangsa sing wis dientèkké karo para leluhur kula, bisa ngluwari bangsa-bangsa mau, ya kuwi Gosan, Haran, Resef lan para turunané Eden ing Talasar? 13Ing ngendi ta ratu ing negara Hamat lan Arpad, ratu ing kuta Sefarwaim, ratu ing negara Hena lan Iwa?”
14Hiskia nampa layang sangka tangané para kongkonan, terus diwatya; sakwisé matya terus mlebu ing griyané GUSTI lan mbèbèr layangé ing ngarepé GUSTI. 15Hiskia terus ndedonga marang GUSTI, tembungé: 16“Duh GUSTI, sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl sing njagong ing sak nduwuré kerubim! Mung Panjenengan Piyambak sing dadi Gusti Allahé kabèh kraton ing bumi; Panjenengan sing nggawé langit lan bumi. 17Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem mbukakké kuping Panjenengan lan gelem ngrungokké; duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem mbukak mripat Panjenengan lan gelem weruh; Panjenengan supaya gelem ngrungokké kabèh tetembungané Sanherib, sing dikirim kanggo ngèlèk-èlèkké Gusti Allah sing urip. 18Duh GUSTI, para ratuné negara Asyur pantyèn wis ngentèkké kabèh bangsa lan sak negarané, 19lan allahé pada dityemplungké ing geni, awit kuwi duduk Gusti Allah, nanging mung digawé karo tangané manungsa, kayu lan watu, mila bisa dirusak karo wong. 20Awit GUSTI, Gusti Allah kita, saiki supaya Panjenengan gelem ngutyuli kita sangka tangané, supaya kabèh kraton ing bumi pada ngerti, yèn mung Panjenengan Piyambak kuwi sing dadi GUSTI.”
21Yésaya, anaké Amos terus kongkonan wong nemoni marang Hiskia, dikongkon ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Bab apa sing wis kok pasrahké marang Aku ing pandonga kanggo Sanherib, ratuné Asyur, 22mengkéné tembungé sing wis diomongké karo GUSTI kanggo ratu kuwi:
Prawan, putri Sion,
wis ngrèmèhké kowé, wis moyoki kowé;
lan putri Yérusalèm
wis gèdèk-gèdèk ing mburimu.
23Sapa sing kok tyatyat lan kok èlèk-èlèk kuwi?
Sapa sing kok sumbari lan sing kok sawang karo gemunggung kuwi?
Sing Mahasutyi, Gusti Allahé Israèl!
24Kowé wis nyatyat GUSTI lantaran para abdimu,
lan kowé wis ngomong: Aku wis munggah ing panggonané
sing duwur ing pegunungan karo krétaku sing okèh tyatyahé,
menyang panggonan sing adoh déwé ing gunung Libanon;
aku wis negori wit-wité tyemara sing gedé duwur,
wit-wité beros sing pilihan;
aku wis mlebu ing panggonan
sing duwur ing pojok déwé,
menyang alasé wit-witan sing ketel.
25Aku iki wis ngeduk
lan wis ngombé banyu;
aku wis ngesatké kabèh kali ing negara Egipte
karo tlapakané sikilku!
26Apa kowé durung krungu,
yèn wis suwé banget enggon-Ku netepké kuwi mau kabèh
lan wis wiwit jaman mbiyèn enggon-Ku ngrantyam?
Saiki kuwi Tak wujudké,
ya kuwi enggonmu nggawé sepi mamringé kuta-kuta bèntèng
kok dadèkké tumpukan watu,
27nanging wong-wong sing pada manggon ing kono sing tanpa kekuwatan
terus pada kagèt lan kisinan;
pada dadi kaya tetukulan ing ara-ara
lan kaya suket sing ijuh,
kaya suket ing payon,
sing gosong sak durungé tuwa.
28Aku ngerti, yèn kowé tangi utawa lungguh,
yèn metu utawa mlebu,
utawa yèn kowé ngamuk marang Aku.
29Awit kowé wis ngamuk marang Aku,
lan tembung-tembungmu sing gemunggung
wis tekan kuping-Ku,
mulané Aku bakal masang keluh-Ku ing irungmu
lan tali-Ku ing lambému,
lan Aku bakal nguléhké kowé liwat ing dalan,
sing kok liwati waktu teka.
30Nanging iki sing bakal dadi tanda kanggo kowé, hé Hiskia: Ing sak njeruhné taun iki wong bakal mangan apa sing tukul déwé lan ing taun sing kaping pindo apa sing tukul sangka tanduranmu sing wiwitan, nanging ing sak njeruhné taun sing kaping telu kowé bakal nyebar, terus panèn nggawé kebon anggur lan mangan wohé. 31Tunggalé turunané Yéhuda sing pada bisa utyul, ya kuwi para wong sing ijik kèri, bakal ngoyot menèh mengisor lan menduwur ngetokké woh. 32Awit sangka Yérusalèm bakal metuné wong-wong sing kèri lan sangka gunung Sion wong-wong sing bisa utyul; panas atiné GUSTI sing ngwasani langit lan bumi sing bakal nandangi mengkono.
33Mulané mengkéné tembungé GUSTI kanggo ratu ing Asyur: Wong kuwi bakal ora mlebu ing kuta kéné lan ora bakal ngetyulké panahé mréné; uga ora bakal nekani karo tamèng lan uga ora bakal ngunduk-ngunduk lemah kanggo tanggul kanggo ngepung. 34Dèwèké bakal mulih liwat dalan, sing diliwati waktu teka, nanging ora bakal mlebu ing kuta kéné. Mengkono tembungé GUSTI. 35Lan Aku bakal mageri kuta iki supaya slamet, kuwi awit sangka Aku lan awit sangka Daved, abdi-Ku.”
36Salah siji mulékaté GUSTI terus metu lan matèni wong ing tarup-tarupé Asyur 185.000 wong. Esuké mruput kuwi kabèh wis pada dadi layon. 37Awit sangka kuwi Sanherib, ratu ing Asyur, terus budal mulih lan manggon ing kuta Ninewé. 38Ing sakwijiné dina waktu piyambaké ijik sujut sembayang ing omah Nisrok, allahé, terus dipatèni karo pedang karo para anaké, ya kuwi Adramelekh lan Sareser, terus pada ngungsi menyang negara Ararat, Esarhadon, anaké sing terus nggantèni dadi ratu.
