Hiskia lara nanging terus diwaraské
1Ing waktu semono Hiskia ngalami lara nganti arep mati. Yésaya, anaké Amos terus nemoni lan ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI: Kowé ngekèkana paweling-paweling sing pungkasan marang brayatmu, awit kowé bakal mati, ora bakal waras menèh.” 2Hiskia terus ngénggokké praupané menyang témbok lan ndedonga marang GUSTI, 3tembungé: “Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem éling enggèn kula wis urip ing ngarepé Panjenengan karo setia lan sak kabèhé ati lan enggèn kula wis nindakké apa sing apik ing mripat Panjenengan.” Sakwisé mengkono Hiskia terus nangis karo melas. 4GUSTI terus ngetokké tembung marang Yésaya: 5“Kowé lungaa lan ngomonga marang Hiskia: Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Daved, para leluhurmu: Pandongamu wis Tak runggokké lan eluhmu wis Tak sawang. Aku bakal nambahi umurmu limalas taun 6lan Aku bakal ngluwari kowé lan kuta iki sangka tangané ratu ing Asyur lan bakal mageri kuta iki. 7Iki sing bakal dadi tanda sangka GUSTI kanggo kowé, ya kuwi yèn GUSTI bakal nindakké apa sing wis dijanjèkké. 8Lah ayang-ayangé piranti pituduh srengéngé gawéané Akas bakal Tak undurké sepuluh tlapak sangka sing wis diliwati.” Ing kono piranti mau ya terus nduduhké munduré srengéngé sepuluh tlapak sangka sing wis digawé.
9Pandongané Hiskia, ratu ing Yéhuda, sakwisé lara lan wis waras, ditulis mengkéné:
10“Aku iki wis mikir: Umurku ijik separo
aku kok kepeksa kudu lunga;
ing sak luwihé umurku kuwi
aku dityeluk menyang gapurané ndonyané wong mati.
11Aku ngomong: aku ora bakal weruh GUSTI menèh ing negarané wong urip;
aku ora bakal weruh wong siji-sijia menèh
ing sak tengahé para sing manggon ing ndonya.
12Omah sing tak enggoni dibubrah lan mbukak
kaya tarupé pangon;
kaya tukang tenun sing nggulung tenunané
enggonku mungkasi uripku;
Panjenengan ngetok nyawaku sangka bolahé urip.
Awan nganti wengi Panjenengan péngin ngentèkké uripku.
13Aku sambat njaluk tulung nganti ésuk;
kaya singa, ya mengkono kuwi enggoné Gusti ngremuk kabèh balungku;
awan nganti wengi Panjenengan
péngin ngentèkké uripku.
14Kaya manuk sriti, sing mijah, ya mengkono kuwi enggonku tyat-tyit,
swaraku ketekur-ketekur kaya swarané manuk dara.
Mripatku kaya-kaya nganti entèk awit sangka enggonku ndangak menduwur,
duh Gusti, kula disengsarakké;
Panjenengan supaya gelem dadi tanggungan kanggo kula!
15Apa ta sing bakal tak pasrahké lan tak utyapké ing ngarepé Gusti;
apa ora Panjenengané ta sing nandangi mengkono?
Aku babar pisan ora bisa turu
awit sangka paité kasusahanku kuwi.
16Duh Gusti, ya awit sangka mengkéné kuwi ati kula ngentèn-entèni marang Panjenengan;
Panjenengan supaya gelem nentremaké roh kula,
gelem maraské kula, gelem mulihké kula!
17Kasusahan sing pait kuwi tenan dadi keslametan kula;
Panjenengan sing njaga nyawa kula supaya ora ketyemplung ing luwangé karusakan.
Awit Panjenengan wis ngguwak kabèh dosa kula
nganti adoh sangka ngarepé Panjenengan.
18Awit ndonyané wong mati ora bisa maturkesuwun marang Panjenengan,
lan pati ora bisa ngelem-elem Panjenengan;
wong sing pada mudun ing juglangan kuburan
ora ngentèn-entèni marang kasetian Panjenengan.
19Nanging mung wong sing urip, kuwi sing maturkesuwun marang Panjenengan,
kaya kula ing dina iki;
bapak bakal seneng ngerti bab kasetian Panjenengan
marang anak-anaké.
20GUSTI wis teka ngekèki keslametan marang aku!
Aku arep pada ngunèkké harep,
ing selawasé urip
ing griyané GUSTI.”
21Yésaya terus ngomong: “Bèn dijikukké kuku woh anjir terus dipopoké ing korèngé, supaya waras!” 22Sak durungé kuwi Hiskia wis ngomong: “Apa tanda-tandané, yèn kula bakal mlebu ing griyané GUSTI?”
