Gusti nganakké Juruslamet
1Hé puluh-puluh, pada menenga lan rungokna marang Aku;
para bangsa pada olèha kekuwatan anyar!
Bèn pada nyedaki lan terus ngomong:
Hayuk pada maju bebarengan lan nganakké perkara!
2Sapa sing ngobahké wong sangka wétan,
sing ngobahké wong sing saben nandangi mesti menang,
sing menangké para bangsa ing ngarepé
lan nglorot para ratu?
Pedangé njalari para ratu dadi kaya lebu
lan panahé ndadèkké kaya merang sing didamoni.
3Terus nguber para ratu mau lan liwat dalan
sing durung tau diambah, nanging slamet.
4Sapa sing nglakoni lan nindakké kuwi kabèh?
Panjenengané, sing wiwit mbiyèn nyeluk para turunané manungsa,
Aku, GUSTI, sing ndisik déwé,
lan kanggo para wong sing kèri déwé,
Aku tetep Panjenengané kuwi uga.
5Puluh-puluh pada weruh lan terus wedi,
pojok-pojokané bumi pada gemeter;
pada teka lan mundak tyedak.
6Pada tulung-tinulung lan ngomong marang kantyané:
“Atimu sing tatak!”
7Pandé wesi nguwatké atiné tukang emas,
sing nipiské logam karo palu wesi nguwatké atiné sing nggemblèng ing landesan;
terus ngomong marang tukang patri: “Kuwi betyik,”
lan garapané terus dikuwatké karo paku,
supaya ora gonjang-ganjing.
Israèl abdiné Gusti
8Nanging kowé, hé Israèl, abdi-Ku,
hé Yakub, sing wis Tak pilih,
turunané Abraham, kantya-Ku;
9kowé sing wis Tak jikuk sangka pojok-pojokané bumi
lan sing wis Tak tyeluk sangka pojok-pojoké,
Aku ngomong marang kowé: “Kowé kuwi abdi-Ku,
kowé wis Tak pilih lan ora Tak tampik”;
10kowé aja wedi, awit Aku nuntun kowé,
kowé aja melung-melung, awit Aku iki Gusti Allahmu.
Aku bakal nguwatké, malah bakal mitulungi kowé;
Aku bakal nuntun kowé karo tangan-Ku tengen sing njalari menang.
11Lah, sak kabèhé wong sing nesu marang kowé
bakal kewirangan lan ngalami sing njijiki;
para wong sing nesoni kowé bakal pada kaya waé ora ana
lan bakal pada nemu karusakan;
12kowé bakal nggolèki wong-wong sing pada nglawan marang kowé,
nanging ora bakal ketemu;
para wong sing merangi kowé bakal kaya ora ana
lan tanpa guna.
13Awit Aku iki, GUSTI, Gusti Allahmu,
nyekel tanganmu tengen,
lan ngomong marang kowé: “Kowé aja wedi,
ya Aku iki sing mitulungi kowé.”
14Kowé aja wedi, hé tyatying Yakub,
hé uler Israèl!
Ya, Aku iki sing mitulungi kowé,
mengkono tembungé GUSTI,
lan sing nebus kowé kuwi sing Mahasutyi, Gusti Allahé Israèl.
15Lah kowé Tak dadèkké piranti kanggo ngrontok
sing landep lan anyar, sing ana untuné rong larik;
kowé bakal ngrontoki gunung-gunung lan kuwi bakal pada kok remuk,
lan puntuk-puntuk ya bakal kok dadèkké kaya kulit gabah,
16bakal pada kok tapèni lan terus pada kabur karo angin,
lan bakal mawut karo lésus.
Nanging kowé iki bakal surak-surak
awit sangka GUSTI
lan nggunggung-nggunggung awit sangka sing Mahasutyi, Gusti Allahé Israèl.
17Para wong sing sangsara lan sing mlarat
ijik pada golèk banyu, nanging ora olèh,
ilaté pada garing awit ngelak;
nanging Aku GUSTI, bakal nuruti kebutuhané wong-wongé,
lan awit ngadek dadi Gusti Allahé Israèl
Aku ora bakal négakké wong-wong mau.
18Aku bakal ndadèkké puntuk-puntuk sing gundul, pada ana kaliné
lan tanah rata terus ana sumber-sumberé;
Aku bakal ndadèkké ara-ara samun dadi telaga
lan lemah garing terus metu banyuné.
19Aku bakal nandur wit tyemara ing ara-ara samun,
wit sirah, wit murad lan wit saitun alas;
Aku bakal nggawé tukulé wit beros ing ara-ara samun
lan wit berangan lan wit tyemara ing sandingé,
20supaya kabèh wong pada weruh lan ngrumangsani,
nggatèkké lan ngerti,
yèn tangané GUSTI sing nggawé iki kabèh
lan sing Mahasutyi, Gusti Allahé Israèl sing nitahké.
Gusti nantang para brahala
21Pada ngajokna perkaranmu, mengkono tembungé GUSTI,
omongna pasal-pasalmu, mengkono tembungé Ratuné Yakub.
22Bèn pada maju lan ngabarké marang kita
apa sing bakal kelakon!
Ramalan sing mbiyèn kuwi dunungna apa tegesé,
supaya aku pada mikir-mikir,
utawa bab sing bakal kelakon, kuwi aku pada omongana,
supaya aku pada weruh kwasané!
23Omongna bab-bab sing bakal kelakon sakwisé kuwi,
supaya aku pada weruh, yèn kowé kabèh iki nyata allah;
pada tumindaka waé, betyik apa ala,
supaya aku weruh bebarengan karo nggumun!
24Kowé kabèh kuwi sejatiné kaya ora ana
penggawé-penggawému kuwi tanpa isi;
wong sing milih kowé kuwi njijiki.
25Aku wis ngobahké wong sangka lor lan kuwi wis teka,
Aku wis nyeluk wong kuwi sangka sisih njedulé srengéngé karo nyebut jenengé.
Kaya tukang kendi ngiles-ngiles lempung,
kaya mengkono enggoné wong kuwi bakal ngidak-idak para sing nyekel pangwasa kaya endut.
26Sapa sing ngekèki weruh bab kuwi wiwit ing wiwitan, dadakan aku terus pada weruh,
lan wiwit mbiyèn, dadakan aku terus pada ngomongké:
“Apa bener wong kuwi?”
Sejatiné ora ana sing ngekèki weruh,
ora ana wong sing ngabari
ora ana wong sing krungu tembung sak ketyap waé sangka kowé.
27Aku sing disik déwé ngekèki weruh marang Sion,
lan Aku terus ngirimké wong menyang Yérusalèm sing nggawa kabar betyik.
28Yèn Aku ndelok mubeng, ora ana wong siji-sijia,
lan tunggalé wong kabèh kuwi ora ana sing bisa ngekèki pituduh,
utawa sing bisa nyauri yèn Aku takon marang wong-wong kuwi.
29Wong kuwi tenan-tenan kaya pada ora ana,
penggawé-pengawéné tanpa isi,
retya-retyané tyitakan kuwi angin lan tanpa guna.
