Gusti kuwi Gusti Allah, ora ana liyané
1“Nanging saiki rungokna, hé Yakub, abdi-Ku,
lan hé Israèl, sing wis Tak pilih!
2Mengkéné tembungé GUSTI sing nggawé kowé,
sing nganakké kowé wiwit ing weteng
lan sing mitulungi kowé:
Kowé aja wedi, hé abdi-Ku Yakub,
lan hé Yesyurun, sing wis Tak pilih!
3Awit Aku bakal ngesokké banyu ing lemah sing ngelak,
lan udan deres ing panggonan sing garing.
Aku bakal ngesokké Roh-Ku ing sirahé turunanmu,
lan berkah-Ku marang anak-putumu.
4Kuwi bakal pada tukul kaya suket ing sak tengahé banyu,
kaya wit ing pinggir kali.
5Sing siji bakal ngomong: Aku iki duwèké GUSTI,
sijiné bakal nyebut awaké déwé karo jenengé Yakub,
lan sijiné menèh bakal nulis ing tangané: Duwèké GUSTI,
lan bakal nyebut awaké déwé nganggo jenengé Israèl.”
6Mengkéné tembungé GUSTI, Ratu lan Juru Penebusé Israèl,
GUSTI sing ngwasani langit lan bumi:
“Aku iki sing wiwitan lan ya Aku iki sing pungkasan,
ora ana Gusti Allah liyané kejaba Aku.
7Sapa sing kaya Aku? Kuwi bèn mbengok mengkono,
bèn ngomongké lan nyeritakké bab kuwi ing ngarep-Ku!
Sapa sing wiwitan ing jaman mbiyèn ngomongké bab sing bakal kelakon?
Apa sing bakal kedadian bèn pada dikabarké marang Aku!
8Kowé aja gemeter lan aja wedi,
awit bab kuwi pantyèn wiwit mbiyèn wis Tak wartakké lan Tak kétokké marang kowé.
Kowé kabèh kuwi sing pada dadi seksi-seksi-Ku! Apa ana Gusti Allah liyané kejaba Aku?
Ora ana Gunung Watu liyané, Aku ora weruh liyané!”
Nyembah marang retya kuwi bodo banget
9Wong sing nggawé retya kuwi kabèh tanpa guna lan barang-barang sing disenengi kuwi ora ana paédahé. Sing nyembah retya kuwi pada ora weruh lan ora ngerti apa-apa, mulané bakal pada kisinan. 10Sapa ta sing mbangun allah lan nyitak retya sing tanpa guna kuwi? 11Kabèhé sing ngetutké bakal pada kewirangan, lan tukang-tukangé kuwi manungsa lumrah. Kuwi bèn pada nglumpuk kabèh lan pada bèn gembrégah ngadek! Mesti bakal pada gemeter lan pada kisinan bebarengan. 12Tukang wesi enggoné nggawé kuwi nganggo dilebokké ing geni lan digemblèng karo palu; enggoné nindakké kuwi karo nggunakké kabèh kekuwatané tangané. Malah karo ngempet ngelih nganti entèk kekuwatané lan ora ngombé banyu nganti kesel lemes. 13Tukang kayu mentèng tali ukuran lan nggawé gambar retya nganggo kapur abang; enggoné nindakké nganggo tatah lan digarisi nganggo jangka, terus digawé wong lanang, manungsa sing ngganteng lan disèlèhké ing omah pamujan. 14Bisa uga tukang mau negor wit sanobar utawa milih wit tyemara apa wit élon, sing ditokké tukulé nganti dadi gedé ing sak tengahé wit-witan ing alas, utawa nandur wit sanobar liyané, sing awit sangka kudanan terus dadi gedé. 15Lan kayuné didadèkké kayu obongan karo manungsa, kanggo bediangan lan menèh kanggo gegenèn digawé mbakar roti. Nanging uga sak bagéan kanggo nggawé allah, sing disembah-sembah; digawé retya, sing terus disujuti. 16Ana menèh sing diobong digawé manggang daging. Daging panggangan mau dipangan nganti warek; terus bediangan karo ngomong: “awakku wis anget, aku wis ngrasakaké panasé geni.” 17Lan turahané kayu mau terus digawé allah, dadi retya sesembahané, kuwi disujuti, disembah-sembah karo ndedonga: “Supaya gelem mitulungi kula, awit sampéyan kuwi allah kula.” 18Wong sing kaya mengkono kuwi ora weruh apa-apa lan ora ngerti apa-apa, awit mripaté kelèt merem, terus ora bisa ndeleng; lan atiné uga buntet, mulané ora bisa ngerti. 19Ora ana sing nimbang-nimbang, ora ana kaweruhé utawa pangertèné tyukup nganti bisa omong: “Ana sing wis tak obong ing geni lan arengé wis tak engguh mbakar roti, tak engguh manggang daging terus tak pangan. Apa ya turahané terus tak engguh nggawé allah sing njijiki?” 20Wong sing tansah ramé bab awu, kuwi disasarké karo atiné sing kapusan; ora bisa nggawé keslametané nyawané utawa omong: “Apa duduk bab sing goroh sing dadi gondèlanku iki?”
Gusti kuwi Juru Penebusé Israèl
21Ngélingana bab iki kabèh, hé Yakub,
awit kowé kuwi abdi-Ku, hé Israèl.
Aku sing wis nggawé kowé, kowé kuwi abdi-Ku;
hé Israèl, kowé ora Tak lalèkké.
22Aku wis ngilangi sak kabèhé dosané mbruntakmu kaya pedut sing kabur karo angin,
lan sak kabèhé dosamu kaya mendung sing kanginan.
Kowé balia marang Aku, awit kowé wis Tak tebus!
23Surak-suraka, hé langit, awit GUSTI wis tandang,
bungah-bungaha, hé telengé bumi!
Pada senenga karo surak-surak, hé gunung-gunung,
hé alas uga sak kabèhé wit-witané ing kono!
Awit GUSTI wis nebus Yakub,
lan Panjenengané wis ngétokké kamulyané ing njeruhné Israèl.
24Mengkéné tembungé GUSTI, Juru Penebusmu,
sing nggawé kowé wiwit sangka weteng:
“Aku iki GUSTI, sing nggawé samubarang kabèh,
sing njèrèng langit dèwèkan,
sing nggelar bumi - sapa sing ngréwangi Aku? -
25Aku iki sing mbatalké tanda-tandané juru ramalan goroh
lan sing nganggo dolanan para tukang tenung;
sing nggawé munduré para wong wityaksana,
lan nggantèni kaweruhé dadi sing bodo;
26Aku sing nguwatké tembung-tembungé abdi-Ku
lan nindakké putusan-putusan sing dikabarké karo kongkonan-Ku;
sing ngomong bab Yérusalèm: Apik dienggoni,
lan kanggo kuta-kuta ing Yéhuda: Apik dibangun,
Aku gelem ngedekké menèh jugrukané!
27Aku sing ngomong marang telengé segara: Dadia asat,
Aku gelem ngesatké kali-kalimu!
28Aku sing ngomong bab Korèsy: Kuwi abdi pangon-Ku
kabèh sing Tak karepké bakal digawé
kuwi bakal ngomong bab Yérusalèm: Kuwi apik dibangun!
lan bab griya sutyi: Dasaré apik dipasang!”
