Yésaya 45

₁Mengkéné tembungé GUSTI: “Iki tembung-Ku marang wong sing Tak jebatani,

marang Korèsy sing Tak tuntun tangané tengen,

Tak engguh menangké bangsa-bangsa ing ngarepé

lan mblèjèti para ratu,

Tak kanggokké mbukakké lawang-lawang ing ngarepé

lan supaya gapura-gapura aja terus mineb.

₂Aku déwé bakal mlaku ing ngarepmu

lan bakal ngrata gunung-gunung,

bakal ngrusak lawang-lawang tembaga

lan bakal nugeli slorok-slorok wesi.

₃Aku bakal ngekèki kowé banda sing kependem

lan banda sing didelikké,

supaya kowé weruh, yèn Aku iki GUSTI, Gusti Allahé Israèl,

sing nyeluk kowé karo nyebut jenengmu.

₄Awit sangka abdi-Ku Yakub

lan Israèl, pilihan-Ku,

Aku terus nyeluk kowé karo nyebut jenengmu,

ngekèki jeneng marang kowé, senajan kowé ora kenal marang Aku.

₅Ya Aku iki GUSTI ora ana liyané;

kejaba Aku ora ana Gusti Allah menèh.

Aku wis ngekèki gamané perang marang kowé,

senajan kowé ora kenal marang Aku,

₆supaya wiwit ing panggonan njedulé srengéngé

nganti tekan panggonan mingslepé, wong weruh, yèn ing sak njabané Aku ora ana liyané menèh.

Aku iki GUSTI pantyèn ora ana liyané,

₇sing ndadèkké padang lan nggawé peteng,

sing nggawé beja lan tyilaka;

Aku GUSTI sing nindakké iki kabèh.

₈Hé langit, nètèsna keadilan sangka nduwur,

lan bèn disokké karo mendung!

Bumi bèn mbukakké awaké

lan ngetokké trubusané keslametan,

uga bèn ngetokké keadilan!

Ya Aku iki GUSTI sing nitahké iki kabèh.”

₉Tyilaka wong sing padu karo Sing Nggawé;

ora liya kuwi mung beling petyahan kendil!

Apa lempung bakal muni marang tukang kendi:

“Apa sing kok gawé?”

utawa marang apa sing wis digawé:

“Kowé kuwi ora nduwé tangan!”

₁₀Tyilaka wong sing ngomong marang bapaké:

“Apa sing kok anakaké?”

Lan marang ibuné:

“Apa sing kok lairké?”

₁₁Mengkéné tembungé GUSTI,

sing Mahasutyi, Gusti Allah sing nggawé Israèl:

“Apa kowé sing takon marang Aku bab anak-anak-Ku,

utawa sing préntah marang Aku bab apa sing digawé karo tangan-Ku?

₁₂Ya Aku iki sing nggawé bumi

lan sing nggawé manungsa ing kono;

ya tangan-Ku iki sing nggelarké langit,

lan ya Aku sing ngwasani kabèh suradadu-suradadu.

₁₃Ya Aku iki sing ngobahké Korèsy karo karep-Ku arep ngekèki keslametan,

lan Aku bakal ngrata dalané kabèh;

ya dèwèké kuwi sing bakal mbangun kuta-Ku,

lan sing bakal ngluwari para wong-Ku sing pada ing pembuwangan,

tanpa bayaran lan tanpa besel,”

mengkono tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi.

₁₄Mengkéné tembungé GUSTI:

“Pametuné negara Egipte lan kabèh untungé Etiopia

lan para wong Syéba, para wong sing pawakané duwur,

bakal pada ngalih nang negaramu lan dadi duwèkmu,

kuwi bakal pada mlaku ing mburimu karo diranté;

bakal pada sujut marang kowé lan bakal njaluk dimelasi marang kowé karo tembungé:

Mung ing tengah-tengahmu Gusti Allah kuwi, liyané ora ana;

kejaba Panjenengané ora ana Gusti Allah liyané!

₁₅Tenan, Panjenengan kuwi Gusti Allah sing ora kétok,

Gusti Allahé Israèl, Juruslamet.

₁₆Nanging para tukang brahala kudu mundur karo kisinan,

kabèh bakal kewirangan lan pantyèn tyatyat karo kisinan.

₁₇Nanging Israèl dikèki keslametan karo GUSTI

keslametan sing langgeng;

kowé ora bakal pada kewirangan lan ora bakal tyatyat kisinan

nganti selawasé lan sak terusé.”

₁₈Awit mengkéné tembungé GUSTI,

sing nggawé langit,

- ya Panjenengané kuwi Gusti Allah -

sing mbangun bumi lan sing nggawé

lan sing nguwatké kuwi,

- uga enggoné nggawé kuwi ora terus disuwungké,

nanging kuwi digawé supaya dienggoni —

“Ya Aku iki GUSTI lan ora ana liyané.

₁₉Ora tau Aku ngomong karo ndelik

utawa ing panggonan bumi sing peteng.

Ora tau Aku ngongkon marang turunané Yakub

supaya nggolèki Aku karo tanpa olèh gawé!

Aku, GUSTI, yèn ngomong mesti bener,

lan tansah ngabarké apa sing tenan.”

₂₀“Kowé pada nglumpuka lan pada mrénéa,

pada majua bebarengan,

hé kowé kabèh sing pada utyul

sangka antarané para bangsa!

Kuwi pada ora nduwé kaweruh

wong sing pada ngarak retyané kayu

lan sing pada ndedonga marang allah

sing ora bisa ngekèki keslametan.

₂₁Kowé pada ndunungna lan omongna panemumu,

bèn pada rerembukan bebarengan:

Sapa sing ngekèki kabar bab iki wiwit jaman mbiyèn,

lan sing ngomongké wiwit mbiyèn?

Apa Aku duduk, GUSTI?

Ora ana liyané, ora ana Gusti Allah liyané kejaba Aku!

Gusti Allah sing adil lan sing dadi Juruslamet,

ora ana liyané kejaba Aku!

₂₂Pada tekaa ing ngarep-Ku supaya kowé pada dikèki slamet,

hé pojok-pojokané bumi!

Awit ya Aku iki Gusti Allah lan ora ana liyané.

₂₃Kanggo Aku déwé Aku wis sumpah,

sangka tutuk-Ku wis metu kabeneran,

tembung sing ora bakal dijabut;

lan kabèh wong bakal pada sujut nyembah ing ngarep-Ku lan pada sumpah yèn bakal setia marang Aku,

karo nggunakké kabèh basa,

₂₄karo ngomong: Keadilan lan kekuwatan

kuwi mung ketemu ing GUSTI.

Sak kabèhé wong sing wis nesu marang Panjenengané

bakal pada teka ing ngarepé lan bakal ngalami kisinan,

₂₅nanging turunané Israèl kabèh

bakal nyata yèn bener lan bakal rumangsa beja ing ngarepé GUSTI.”