Rusaké negara Babèl
1Meduna lan lungguha ing lebu,
hé prawan, wadon ing Babèl!
Lungguha ing lemah tanpa dampar,
hé anak wadon Kasdim!
Awit kowé ora bakal diarani menèh
ayu lan nggemeské.
2Kowé njupuka watu gilingan lan nggilinga glepung,
bukaken kudungmu;
silakna sarungmu, bukaken pupumu,
nyabranga ing kali!
3Bèn wewadimu kétok kebukak
lan bèn sing njijiki kétok!
Aku bakal nibakké balesan
lan ora bakal ngéman wong siji-sijia,
4mengkono tembungé Juru Penebus kita, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi asmané,
Sing Mahasutyi, Gusti Allahé Israèl.
5Lungguha karo meneng lan mlebua ing pepeteng,
hé anak wadon Kasdim!
Awit kowé ora bakal diomongké menèh
dadi ratu ing sak nduwuré para kraton.
6Aku mbiyèn nesu marang umat-Ku,
ngregetké panduman duwèk-Ku,
lan Tak pasrahaké ing tanganmu;
kowé ora welas marang wong-wong kuwi,
malah banget-banget enggonmu ngemoti pasangan sing abot
marang wong sing wis tuwa.
7Mbiyèn kowé ngomong: “Tetep ing sak lawas-lawasé
enggonku ngadek dadi ratu!”
Nanging kowé ora éling
lan ora mikir marang pungkasané kuwi kabèh.
8Mulané iki rungokna, hé wong sing urip seneng-seneng,
sing mung jagongan karo ayem,
sing ngomong sak njeruhné atimu mengkéné:
“Ora ana liyané ing sandingku!
Aku ora bakal dadi randa,
lan ora bakal entèk turunanku!”
9Rong perkara iki bakal nekani kowé,
ing sak kedèpé mripat, ing sak njeruhné sedina uga.
Kowé bakal dadi randa lan turunanmu
bakal entèk babar pisan
kuwi bakal nibani kowé,
senajan okèh bojo wayuhmu
lan tijap banget ngilmu mantramu.
10Mbiyèn kowé rumangsa slamet ing sak njeruhné penggawé alamu;
kowé ngomong: “Ora ana sing weruh aku!”
kawityaksananmu lan kaweruhmu
kuwi sing nasarké kowé,
terus kowé ngomong ing sak njeruhné atimu:
“Kejaba aku ora ana liyané!”
11Nanging kowé bakal kena tyilaka,
kowé ora bisa nindakké japa-mantramu marang kedadian kuwi;
kowé bakal ngalami sangsara,
kowé ora bakal bisa nulak kuwi karo pasrah kurban;
kowé bakal katekan karusakan dadakan waé,
sing ora kok kira babar pisan.
12Kowé panggaha waé karo ngantepi kabèh japa-mantramu
lan bojo wayuhmu sing okèh kuwi,
sing kok endelaké wiwit tyilikmu;
mbok menawa kowé saguh nekakké bantuan,
mbok menawa kowé bisa ngétokké rasa wedi.
13Kowé wis kesel awit sangka okèhé pituduh!
Bèn pada maju lan ngluwari kowé
wong-wong sing pada nliti kabèh pojoké langit,
sing pada mriksa lintang-lintang
lan sing saben tanggal nom
ngekèki kabar bab apa sing bakal kelakon kanggo kowé!
14Tenan, wong-wong kuwi kaya damèn
sing diobong karo geni;
pada ora bisa ngluwari nyawané
sangka pangwasané geni;
geni kuwi duduk mawa geni kanggo manaské awak,
duduk geni kanggo bediangan!
15Ya kuwi paédahé kanggo kowé para tukang japa-mantramu kuwi,
sing wis ngrépoti wiwit tyilikmu;
pada senpoyongan menyang kabèh kéblat,
ora ana sing bisa ngluwari kowé.
