1Para sedulurku, ing tengahmu aja okèh sing kepéngin dadi guru; jalaran kowé pada weruh, yèn kita dadi guru, bakal pada diadili perkarané karo ukuran sing luwih abot. 2Awit kita kabèh pada kesalahan ing perkara okèh; sapa sing ora kesalahan ing tetembungané, kuwi wong sampurna, sing bisa ngwasani awaké sekujur. 3Kita pada masang kendali ing tyangkemé jaran, terus nuruti kekarepan kita, karo mengkono kita uga bisa ngwasani awaké sekujur. 4Lan menèh, delengen kapal-kapal, senajan gedé banget lan disurung karo angin banter, nanging kena dikongkon karo kemudi sing tyilik banget, miturut kekarepané juru mudi. 5Mengkono uga ilat, senajan dadi pérangané awak sing tyilik, nanging kena kanggo ngomongké perkara-perkara sing gedé.
Delengen, senajan mung sak pelik, geni kuwi bisa ngobong alas sing gedé. 6Ilat kuwi ya geni, kaya waé jagaté sing duraka lan dadi golongané awak kita, sing bisa ngregeti awak sekujur lan ngobong urip kita; nanging ilat kuwi déwé diobong karo geniné neraka. 7Sak kabèhé kéwan alas, bangsa manuk, lan kéwan-kéwan mbrangkang lan kéwan-kéwan segara, kuwi bisa digawé nurut lan wis kelakon digawé ora giras karo manungsa, 8nanging ora ana wong sijia waé sing bisa nggawé manuté ilat; ilat kuwi sing ala kaya kéwan galak sing ora kena dikwasani lan kebak ratyun sing matèni. 9Karo ilat kita memuji Gusti, Bapak kita, lan karo ilat kita nyepatani manungsa, sing digawé miturut rupané Gusti Allah, 10sangka tutuk siji ngetokké berkah lan bebendu. Sing mengkono kuwi, para sedulurku ora kena kelakon. 11Apa ana sumber sing metu banyuné énak lan pait sangka sumber siji? 12Para sedulurku, wit anjir apa bisa nguwohké saitun utawa wit anggur nguwohké anjir? Mengkono uga sumber banyu asin ora bisa ngetokké banyu énak.
13Sapa tunggalmu sing wityaksana lan pinter? Kuwi dunungna penggawéané karo tyarané urip sing betyik awit kawityaksanan sing tukul sangka alusé pikiran. 14Yèn kowé pada nduwé rasa mèri lan mung mikir awakmu déwé, kowé aja pada gemunggung lan aja goroh, kuwi nglawan kabeneran! 15Kuwi duduk kawityaksanan sing mudun sangka nduwur, nanging sangka ndonya iki, sangka kamanungsan, sangka demit-demit. 16Awit angger ana mèri lan mung mikir awaké déwé, mesti bakal ana kerusuhan lan sak rupané penggawé ala. 17Nanging kawityaksanan sing sangka nduwur, kuwi sing ndisik déwé murni, terus seneng rukun, alus ing pikiran, mbangun turut, sugih kawelasan lan nguwohké kabetyikan, ora pilih-sih lan ora lamis. 18Nanging woh sing dadiné sangka kabeneran kuwi disebaraké sak njeruhné katentreman kanggo wong-wong sing pada mbangun katentreman.
