1GUSTI ngomong marang aku: “Senajan Moses lan Samuèl ngadek ing ngarep-Ku, ati-Ku ora bakal bali menèh marang bangsa kuwi. Tundungen sangka ngarep-Ku bèn lunga! 2Lan yèn pada takon marang kowé: Kula pada dikongkon lunga menyang ngendi, semaurana mengkéné: Mengkéné tembungé GUSTI:
Sing marang pati, menyanga pati!
Sing marang pedang, menyanga pedang!
Sing marang pailan, menyanga pailan!
Sing menyang tawanan, menyanga tawanan!
3Aku bakal nekakké paukuman patang werna, mengkono tembungé GUSTI: pedang sing matèni, asu-asu sing nggèrèt-nggèrèt, manuk-manuk ing awang-awang lan kéwan-kéwan ing bumi, sing pada mangan lan ngrusak. 4Karo tyara mengkono wong kuwi bakal pada Tak gawé sangsara kanggo kabèh kraton ing ndonya, jalaran sangka penggawéné Manasé anaké Hiskia, ratu Yéhuda, ing Yérusalèm.”
Rasa wedi sing tukul awit karo peperangan
5“Hé Yérusalèm, sapa sing bakal nduwé welas marang kowé,
lan sapa sing bakal nglipur kasusahan marang kowé?
Sapa sing bakal ngampiri nakokké kanggo keslametanmu?
6Kowé déwé wis nampik Aku, mengkono tembungé GUSTI,
lan wis lunga nyingkur Aku.
Mulané Aku ngatungké tangan-Ku lan matèni kowé;
Aku wis kesel enggon-Ku ngrasaké getun.
7Aku napéni wong-wong kuwi karo tampah
ing kuta-kutané negara.
Aku wis ndadèkké umat-Ku pada kélangan anak lan pada bakal tak entèkké,
awit ora pada mratobat sangka pertingkahé.
8Randa-randané wis Tak dadèkké okèh ngungkuli
tyatyahé wediné segara.
Aku nekakké tukang pengrusak kanggo para ibu
lan nom-nomané ing wayah awan.
Karo dadakan Tak tibani rasa wedi lan horek.
9Wong wadon sing wis manak kaping pitu kétok gloyoran, napasé sesek,
kanggo dèwèké srengéngé wis mingslep
senajan ing wayah awan,
lan ngalami kisinan.
Turahé bakal Tak pasrahké marang pedang ing ngarepé mungsuhé.
Mengkono tembungé GUSTI.”
Tarungé Yérémia
10Tyilaka kula kuwi, duh ibu, nanging sampéyan nglairké kula,
wong sing dadi sakwijiné bantah-bantahan
lan grejekan kanggo wong sak negara.
Kula duduk wong sing nyilihké
utawa wong sing nyilih marang sapa waé,
nanging kabèh pada nyepatani kula.
11Tenan, duh GUSTI, kula wis ngladèni Panjenengan karo temen banget,
lan wis mbélani mungsuh ing ngarepé Panjenengan
ing waktu ngalami tyilaka lan kangèlan!
12Apa wong bisa nugel wesi, wesi sangka lor lan tembaga?
13“Kasugihan lan banda
bakal Tak pasrahké dadi rayahan,
kanggo berkah kanggo kabèh dosamu
ing sak kabèhé panggonanmu.
14Kowé bakal Tak dadèkké abdiné mungsuhmu,
ing negara sing ora kok ngertèni,
awit bebendu-Ku wis ngetokké geni,
sing mulat-mulat ngenèngi kowé.”
15Duh GUSTI, Panjenengan wis weruh bab kuwi,
supaya éling lan mikir marang kula;
Panjenengan supaya gelem mbales kula
kanggo wong sing pada ngoyak kula.
Aja nganti Panjenengan ngejarké kula dijukuk,
awit gedéné kesabaran Panjenengan,
supaya Panjenengan ngertèni, yèn enggèn kula dadi geguyoné kuwi awit sangka Panjenengan.
16Yèn kula ditemokké karo pitutur-pitutur tembungé Panjenengan,
terus kula rasakné énaké;
tembungé Panjenengan kuwi dadi kebungahan kula
lan nyenengké ati kula,
awit asma Panjenengan disebut kanggo kula,
duh GUSTI, Gusti Allah sing ngwasani langit lan bumi.
17Kula ora naté jejagongan mèlu seneng-seneng
karo para wong sing pada gegojèkan,
awit kula kepenet karo tangan Panjenengan,
kula terus lungguh dèwèkan
awit Panjenengan wis ngebaki nesu ati kula.
18Kenèng apa kangèlan kula ora entèk-entèk
lan tatu kula abot banget,
nganti angèl dijamoni?
Tenan Panjenengan kuwi dadi kali sing asat,
banyuné ora kenèng dijagakké.
19Mulané semauré GUSTI mengkéné:
“Yèn kowé gelem mratobat,
Aku bakal mbalèkké kowé ngadep ing ngarep-Ku menèh,
lan yèn kowé ngutyapké apa sing aji lan ora asor,
kowé bakal dadi tutuk-Ku.
Senajan wong kuwi pada bali marani kowé,
nanging kowé ora perlu bali marang wong kuwi.
20Aku bakal ndadèkké kowé dadi témbok tembaga
sing kuwat kanggo bangsa iki;
wong kuwi bakal pada merangi kowé,
nanging ora bisa menang,
awit Aku nuntun kowé,
kowé Tak slametké lan Tak luwari.
Mengkono tembungé GUSTI.
21Aku bakal ngluwari kowé sangka tangané wong duraka,
lan ngrebut kowé sangka tyengkeremané para wong sing duraka.”
