Paukumané Gusti ora bisa disingkréhké
1Dalan-dalan ing Yérusalèm pada liwatana,
tamatna lan titènana tenan!
Periksanen ing ara-arané,
apa ana wong siji-sijia,
apa ana sing nindakké keadilan lan sing nggolèki kabeneran.
Aku bakal ngekèki ngapura marang kuta kuwi.
2Senajan pada ngomong: “Kanggo GUSTI sing urip,”
nanging sumpahé kuwi palsu.
3Duh GUSTI, apa mripat Panjenengan ora tumuju marang kabeneran?
Panjenengan wis nggebuki wong-wong kuwi,
nanging ora krasa lara.
Panjenengan wis ngremuk wong-wong kuwi,
nanging pada ora gelem nampani piwulang.
Atiné pada diatosaké ngungkuli watu,
lan pada ora gelem mratobat.
4Aku terus nggagas: “Kuwi kabèh mung wong tyilik,
kuwi wong-wong bodo,
awit pada ora ngerti marang dalané GUSTI,
angger-anggeré Gusti Allahé.
5Apiké aku marani para wong gedé,
lan rembukan karo wong-wong kuwi,
awit wong kuwi sing pada ngerti
marang dalané GUSTI,
angger-anggeré Gusti Allahé.”
Nanging kabèh wis pada nugeli pasangan
lan medoti tali-taliné sing kanggo nalèni.
6Mulané bakal pada dipatèni karo singa sing metu sangka alas,
lan disempal-sempal karo asu alasan
ing ara-ara sing garing.
Matyan tutul bakal ngintyeng ing pinggir kuta-kutané,
angger wong sing metu, bakal ditubruk.
Awit paneraké okèh banget
lan nyasaré gedé banget.
7Kepriyé yèn mengkono, apa Aku bisa ngapura kowé kuwi?
Anak-anakmu wis pada nyingkur Aku,
lan pada sumpah kanggo sing duduk allah.
Sakwisé Tak wareki terus pada laku bédang,
lan pada gandrung menyang lonté-lonté.
8Wong-wong kuwi jaran lanang sing lemu lan kuwat,
pada mbekèr lan mélék marang bojoné liyané.
9Wong-wong kuwi apa ora Tak ukum, awit sangka kuwi kabèh?
Mengkono tembungé GUSTI.
Apa Aku ora mbales marang bangsa sing kaya mengkono kuwi?
10Mènèka ing kebon angguré,
rusaken, nanging aja dientèkké babar pisan.
Gagang-gagangé wit anggur buwangana
awit kuwi kabèh duduk duwèké GUSTI!
11Awit tyedak turunané Israèl lan Yéhuda
mengkono tembungé GUSTI,
wis mblénjani Aku tenan.
12Wong kuwi pada nyedekki GUSTI,
lan ngomong: “Panjenengané ora nindakké apa-apa!
Aku pada ora nemoni tyilaka,
aku ora bakal ngalami pedang lan pailan.
13Para nabi kuwi bakal dadi angin,
pada ora kanggonan tembungé GUSTI.”
14Mulané tembungé GUSTI,
Gusti Allah sing ngwasani langit lan bumi mengkéné:
“Awit pada ngomong mengkono,
mulané bakal kelakon mengkéné kanggo wong iki:
Aku bakal ndadèkké tembung-Ku
dadi geni ing tutukmu,
lan bangsa iki dadi kayu obong, nanging geni bakal ngobong dèwèké nganti entèk.
15Hé tyedak turunané Israèl,
Aku bakal nekakké bangsa sangka negara adoh,
sing merangi marang kowé,
mengkono tembungé GUSTI,
bangsa sing kliwat kuwaté,
sing wis ana wiwit mbiyèn,
lan ora weruh basané
lan ora dunung sing diomongké.
16Wadahé panah kaya kubur sing menga,
kabèh para pahlawan.
17Bakal pada ngentèkké panènan lan panganmu,
bakal mangan anakmu lanang lan wadon nganti entèk,
bakal ngentèkké wedus-wedusmu lan sapi-sapimu,
bakal pada ngentèkké wit anggurmu lan wit anjirmu,
lan ngentèkké karo pedang, kuta-kutamu sing kuwat,
sing kok endelaké.”
18“Nanging ing waktu kuwi uga, mengkono tembungé GUSTI, Aku ora bakal nggawé entèkmu babar pisan. 19Lan yèn kowé mbésuk takon-takon: Apa ta perlune GUSTI, Gusti Allah kita nindakké perkara kuwi mau marang kita? Kowé semaura mengkéné: Kaya enggonmu wis nyingkur marang Aku lan dadi baturé marang allah liyané ing negaramu, kowé ya bakal dadi baturé bangsa liyané ing negara sing duduk negaramu.”
20Iki kok omongaké marang para turunané Yakub
lan kuwi kabarna ing negara Yéhuda,
pada omongana mengkéné:
21“Iki rungokna, hé bangsa sing goblok lan sing tanpa pikiran,
sing nduwé mripat nanging ora weruh,
lan nduwé kuping, nanging ora krungu!
22Kowé kok dadi ora wedi marang Aku,
mengkono tembungé GUSTI,
lan ora gemeter ing ngarep-Ku?
Apa ora Aku sing ndadèkké pinggirané segara wedi kanggo watesé segara,
sing dadi wates tetep,
sing ora kena dilangkahi?
Senajan segarané molak-malik ya ora kuwat ngliwati,
senajan alun-aluné gulung-gulungan,
ya ora bakal ngliwati watesé.
23Nanging bangsa iki atiné
tansah nglawan lan mbruntak,
wis pada nyimpang lan ngilang.
24Ing sak njeruhné atiné ora pada ngomong:
Apiké kita pada wedi marang GUSTI, Gusti Allah kita,
sing ngekèki udan ing wantyiné,
udan ing wiwitan lan pungkasané waktu,
lan netepké waktu panèn sing mesti kanggo kita.
25Dosamu sing ngalang-alangi kuwi kabèh,
lan dosamu sing ngendek sing betyik kanggo kowé.
26Sak temené, umat-Ku ana sing duraka lan masang jaringé,
kaya tukang mikat manuk sing masang kala jireté,
enggoné pada nyekeli manungsa.
27Kaya kurungan sing kebak manuk,
kaya mengkono omahé kebak isi duraka,
kuwi sing njalari wongé dadi gedé lan sugih,
28pada lemu gimbluk-gimbluk.
Kejaba kuwi uga ngejarké tumindaké kabèh sing ala,
ora perduli marang angger-angger,
ora menangké perkarané botyah lola,
lan ora mbélani wewenangé wong mlarat.
29Apa Aku ora bakal ngukum marang wong sing pada nandangi mengkono?
Mengkono tembungé GUSTI.
Apa Aku ora mbales ukuman
marang bangsa sing kaya mengkono kuwi?”
30Ing negara iki ketemu
bab sing ngidap-idapi lan ngeres-ngeresi ati:
31Para nabi ngomongké nubuat palsu,
para imam mulangi sak karep-karepé,
lan umat-Ku bakal seneng sing kaya mengkono kuwi!
Nanging apa sing bakal kok lakoni
yèn wis tekan ing pungkasané?
