1Ing waktu kuwi mengkono tembungé GUSTI balungé para ratu ing Yéhuda, para penggedéné, para imam lan para nabi, uga balungé para wong sak isiné Yérusalèm bakal pada ditokké sangka kuburané, 2dilèr ing sak ngisoré srengéngé, mbulan lan suradaduné langit, sing mbiyèné ditrésnani, dièloni, dinut, digolèki lan disujuti. Kabèh kuwi ora bakal diklumpukké lan dikubur, kuwi bakal digawé rabuk ing kebon. 3Nanging sak kabèhé turahé wong sing ala kuwi bakal luwih seneng mati tenimbang urip ing saben panggonan, sing Tak kanggokké mbuyarké wong-wong kuwi, mengkono tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi.
Dosa lan paukumané
4Kowé ngomonga marang para wong kuwi:
“Mengkéné tembungé GUSTI:
Wong sing tiba kuwi apa ora tangi menèh?
Wong sing nyingkur kuwi apa ora bali menèh?
5Kenèng apa bangsa iki nyingkur,
nyingkur terus?
Pada nékat laku goroh,
nulak mratobat.
6Aku wis nggatèkké lan ngrungokké,
omongané ora jujur!
Ora ana sing nggetuni penggawé alané
karo ngomong: Apa ta sing wis tak lakoni iki!
karo mbedal mlayu pada bablas miturut parané déwé-déwé
kaya jaran sing nrejang ing peperangan.
7Uga manuk tyangak ing awang-awang, ngerti waktuné,
manuk drekuku, sriti lan blekok
pada kèlingan waktuné bali,
nanging umat-Ku ora weruh
angger-anggeré GUSTI.
8Nanging kowé wani ngomong:
Aku iki wityaksana
lan nduwèni Torèté GUSTI?
Lah, poteloté tukang nulis sing goroh,
wis ngowahi dadi goroh.
9Para wong wityaksana bakal pada kewirangan,
kagèt lan kesasar.
Lah wis pada nampik tembungé GUSTI,
apa ijik pada kanggonan kawityaksanan?
10Mulané bojoné bakal pada Tak pasrahaké marang wong liyané,
lan tegalan-tegalané marang para penjajah.
Wiwit sing tyilik tekané sing gedé,
kabèh pada nggolèki untungé,
dadia nabi, dadia imam,
kabèh pada laku goroh.
11Wong kuwi pada nambani tatuné anaké wadon umat-Ku,
sing dianggep gampang waé, omongé:
Tentrem rahayu! Tentrem rahayu!
Nanging ora ana tentrem rahayu.
12Pantyèn kudu rumangsa kisinan,
awit pada nglakoni sing njijiki,
nanging pada ora rumangsa kisinan babar pisan
lan ora ngrumangsani tyatyaté.
Mulané bakal pada tiba ing sak tengahé wong sing pada ambruk,
bakal pada kejengklok,
ing waktu pada nampa paukuman,
mengkono tembungé GUSTI.
13Tembungé GUSTI mengkéné:
Aku arep njupuk pametuné,
nanging wité anggur ora ana wohé,
wité anjir ora ana wohé,
lan godongé wis pada alum,
mulané Aku bakal netepké,
para wong sing bakal pada ngidak-idak wong-wong kuwi.”
14Kenèng apa kita kok mung pada lungguhan waé?
Hayuk pada ngumpul lan ngungsi menyang kuta sing kuwat
lan lebur ing kono!
Awit GUSTI, Gusti Allah kita, nglebur kita,
ngekèki ombèn-ombèn ratyun marang kita,
awit kita wis nggawé dosa ing ngarepé.
15Kita ngarep-arep katentreman,
nanging ora katekan siji-sijia sing betyik,
ngarep-arep waras, nanging sing ana mung rasa wedi.
16“Mbekèré jarané mungsuh krungu sangka Dan,
sak ubengé negara pada gemeter karo bengèhé jarané lanang.
Tekané ngentèkké negara sak isiné,
kuta uga wong sak isiné pada dipangan.
17Delengen, Aku ngetyulké ula upas ing sak tengahmu
sing ora bisa dijapani,
lan bakal nyokot kowé, mengkono tembungé GUSTI.”
Tangisané kanggo Yéhuda lan Yérusalèm
18Ora bisa waras kasusahan sing nibani aku,
atiku lara banget.
19Rungokna, bengokané anaké wadon bangsaku njaluk tulung sangka negara adoh:
“GUSTI apa ora ing Sion?
Apa ing kono ora ana Ratuné?”
Kenèng apa pada nukulké larané ati-Ku karo retya-retyané
lan déwa-déwa sangka negara liyané sing ora ana gunané?
20Waktuné panèn wis kliwat,
waktu ketiga wis kepungkur,
nanging kita meksa durung diluwari!
21Atiku remuk, awit tatuné anaké wadon bangsaku,
aku ngalami susah,
aku katekan karo rasa wedi.
22Apa ing Giléad ora ana balsem?
Apa ing kono ora ana dukun?
Kenèng apa tatuné anak wadoné bangsaku durung waras?
