Ayub 11

₂“Wong kakèhan rembukan kuwi apa ora kudu disemauri?

Apa wong sing kakèhan omong kuwi kudu dianggep bener?

₃Apa wong kudu meneng waé krungu otyèhanmu kuwi?

Lan yèn kowé ngèlèk-èlèk kuwi apa ora ana sing melèhké?

₄Kowé ngomong: Piwulang kula kuwi murni,

lan kula resik ing mripat Panjenengan.

₅Nanging supaya Gusti Allah déwé gelem mréntahké tembungé,

lan mbukak ilaté kanggo kowé,

₆lan ngekèki weruh marang kowé bab wewadiné kawityaksanan,

awit kuwi isiné anèh.

Kowé terus bakal weruh,

yèn Gusti Allah ora ngitung kesalahanmu sak bagéan.

₇Apa kowé bisa njajaki kahanané Gusti Allah,

apa bisa weruh wates-watesé pangwasané sing Mahakwasa?

₈Iki duwuré pada karo langit; - kowé bisa nindakké apa?

Jeruné ngungkuli panggonané wong mati: - kowé ngerti apa?

₉Dawané ngungkuli ukurané bumi,

jembaré ngungkuli segara.

₁₀Yèn Panjenengané liwat, terus nyekel

lan ngadili, sapa sing bisa ngalang-alangi?

₁₁Awit Panjenengané weruh tukang ngapus

lan ngerti sing ala tanpa ngewaské.

₁₂Yèn wong bodo bisa ngerti,

anaké kimar alas ya bisa lair dadi manungsa.

₁₃Yèn atimu kok tyepakké,

terus megarké tanganmu marang Panjenengané,

₁₄lan ala ing tanganmu kuwi kok edohké,

lan kowé ora nglilani duraka manggon ing tarupmu,

₁₅kowé mesti terus bisa ndangak karo tanpa tyiri,

nganti kuwat lan ora bakal wedi,

₁₆kowé malah terus lali marang kasusahanmu,

kuwi mung kok ilingi kaya banyu sing wis kepungkur miliné.

₁₇Uripmu padangé bakal ngungkuli wayah tengah awan,

pepeteng bakal dadi padang kaya ésuk.

₁₈Kowé bakal rumangsa tentrem, awit ana pengarep-arep;

sakwisé mriksa ngiwa nengen terus bakal turu kepénak;

₁₉enggonmu nglèyèh turu ora bakal ana sing ngrusuhi,

lan okèh wong sing pada njaluk dimelasi karo kowé.

₂₀Nanging mripaté wong duraka mesti bakal dadi lamur,

mulané pada ora bisa mlayu nylametké menèh;

sing dadi pengarep-arepé mung pegaté nyawané.”