Ayub ngakoni, yèn Gusti Allah kuwi kwasa lan wityaksana
1Ayub terus nyauri, tembungé:
2“Lah ya kowé kuwi sing jenengé manungsa,
yèn kowé pada mati,
kawityaksanan ya mati bebarengan karo kowé.
3Aku ya nduwé pikiran kaya kowé,
aku ora kalah karo kowé;
sapa sing durung tau weruh sing kaya mengkono kuwi?
4Aku iki dadi guyonan sak pepadaku,
aku sing menawa sambat marang Gusti Allah terus dituruti,
wong sing apik lan bener dadi guyonan.
5Sangka panemuné wong sing tentrem uripé,
wong sing sangsara kuwi pantesé dityatyat,
kuwi kaya gebuk kanggo wong sing sikilé kejengklok.
6Tarupé wong sing tukang ngrusak pada tentrem
lan wong sing nangèkké nesuné Gusti Allah pada ngalami katentreman,
mengkono uga para wong sing arep nggegem Gusti Allah ing tangané.
7Nanging takon ta marang kéwan, kuwi mesti pada didunungké marang kowé,
lan takon ta marang manuk ing awang-awang,
mesti kowé diduduhké,
8utawa ngomonga marang bumi, kuwi mesti bakal ngekèki piwulang marang kowé,
uga iwak ing segara bakal nyritakné marang kowé.
9Tunggalé kuwi kabèh sapa sing ora weruh,
yèn tangané Gusti Allah sing nindakké kuwi;
10yèn nyawané kabèh sing urip
lan napasé saben manungsa kuwi manggon ing tangan-Né?
11Kuping apa ora nguji tembung-tembung,
kaya tyetak enggoné ngrasakaké pangan?
12Apa duduk para wong tuwa sing pada kanggonan kawityaksanan,
lan wong sing wis okèh umuré kuwi sing nduwé pangertèn?
13Nanging Gusti Allah kuwi sing nduwé kawityaksanan lan pangwasa.
Ya Panjenengané kuwi sing dadi sumberé timbangan pikiran lan kapinteran.
14Yèn Panjenengané mbungkar, ora ana sing bisa mbangun menèh.
Yèn Panjenengané nyekel wong, ora ana sing bisa ngluwari.
15Yèn Panjenengané mbendung banyu, terus asat kabèh.
Yèn Panjenengané nglilani mili menèh, terus ngelepi bumi.
16Panjenengané nggawa pangwasa lan kemenangan
ya sing ngwasani wong sing kesasar lan wong sing nasarké.
17Panjenengané sing nggiring lan ngudani para mentri,
lan sing nggawé bodoné para rèkter.
18Panjenengané sing ngutyuli tali banda sing dipasang karo para ratu,
sing terus pada ditalèni bangkèkané karo tali peniset.
19Panjenengané sing nggiring lan ngglédahi para imam,
lan nggolingké wong sing kuwat.
20Panjenengané sing mbungkem tyangkemé para wong sing dipertyaya,
lan para wong tuwa pada diilangi nalaré.
21Panjenengané sing nekakké wirang para wong luhur
lan sing ngutyuli sabuké para wong sing kuwat.
22Panjenengané sing mbukak wewadiné pepeteng
lan nekakké peteng ndedet ing pepadang.
23Panjenengané sing ndadèkké tangkar-tumangkaré lan tumpesé para bangsa,
lan sing nggawé tambah-tambahé bangsa terus diboyong.
24Panjenengané sing nggawé para penggedéné ndonya pada ilang akalé
lan kesasar ing ara-ara samun sing ora ana dalané,
25pada gagap-gagap ing pepeteng sing ora ana pepadangé;
uga pada digawé gloyoran kaya wong mendem.”