Ayub 14

₁“Manungsa sing lair sangka wong wadon,

tyendek umuré, warek karo kasusahan,

₂mekar kaya kembang terus alum,

ilangé kaya ayang-ayang, ora bisa lestari.

₃Apa ya Panjenengan bakal gelem weruh wong sing kaya mengkéné kuwi

lan bakal Panjenengan gèrèt menyang pengadilan Panjenengan?

₄Apa tau ana wong resik tukulé sangka wong reget?

Siji waé mesti ora ana!

₅Kanggo kuwi umuré manungsa wis dipestèkké watesé,

lan tyatyahé sasiné wis Panjenengan temokké, apa menèh wates-watesé wis Panjenengan tetepké, terus ora bisa kelangkahan,

₆mila Panjenengan supaya gelem ménguh, supaya dèwèké bisa lèrèn,

terus bisa ngrasaké énaké dina kaya wong buruh.

₇Awit kanggo wit-witan ijik ana pengarep-arep;

yèn ditegor, metu trubusan malih,

banjur urip ing sak terusé.

₈Senajan oyoté dadi tuwa ing njeruhné lemah,

lan tunggaké nganti mati manggon ing lebu,

₉nanging angger mambu banyu,

mesti semi lan metu pangé sing dadi tanduran anyar.

₁₀Nanging yèn wong nemoni pati wis ora nduwé daya kekuwatan menèh;

manungsa yèn wis mati,

wong iki terus ing ngendi?

₁₁Kaya banyuné tlaga sing nguwab

lan kali sing asat lan mati,

₁₂mengkono uga manungsa ya ambruk lan ora tangi menèh,

nganti tekan ilangé langit pada ora tangi utawa digugah anggèné turu.

₁₃Nanging beja kula yèn Panjenengan gelem ndelikké kula ing panggonané wong mati;

yèn Panjenengan gelem ngaling-alingi kula nganti mandeké bebendu Panjenengan

lan yèn Panjenengan gelem netepaké waktu terus Panjenengan éling marang kula!

₁₄Manungsa yèn wis mati, apa bisa urip menèh?

Yèn mengkéné kula nduwé pengarep-arep sak suwéné kula ngalami kangèlan,

nganti tekan giliran kula.

₁₅Panjenengan terus bakal nyeluk kula, lan kula bakal nyauri;

Panjenengan bakal kangen marang penggawéané tangan Panjenengan.

₁₆Panjenengan terus ora bakal nggatèkké dosa kula,

senajan Panjenengan ngitung jangkah kula,

₁₇panerak kula terus pada dilebokké ing kantong sing diségel,

lan Panjenengan bakal nutupi rapet kesalahan kula.

₁₈Nanging kaya gunung sing ambruk terus ajur,

lan watu sing ngalih panggonan,

₁₉lan kaya banyu sing nggripiské watu,

lan banteré iliné ngéntérké lebuné lemah,

ya kaya mengkono enggèn Panjenengan nglebur pengarep-arepé manungsa.

₂₀Manungsa Panjenengan kwasani sak lawasé terus lunga piyambaké,

Panjenengan owahi praupané terus Panjenengan tundung;

₂₁ora weruh enggoné anak-anaké pada olèh kamulyan,

utawa pada tiba ing ala ya ora dimangertèni.

₂₂Mung awaké sing njalari dèwèké ngalami perih,

lan awit sangka dèwèké déwé, nyawané ngalami sedih.”