Ayub 15

₂“Wong sing wityaksana apa nyauri karo kaweruh sing tanpa isi,

lan ngisèni pikirané karo angin?

₃Apa ya enggoné ngélingké kuwi karo tetembungan sing tanpa guna,

lan karo tembungé sing ora maédahi?

₄Uga kowé ngilangi rasa wedi marang Gusti Allah,

lan ngurangi rasa ora ngajèni marang Gusti Allah.

₅Kesalahanmu sing mulangi tutukmu

lan basané wong lityik sing kok pilih,

₆tutukmu déwé sing nyalahké kowé, duduk aku;

lambému déwé sing melèhké kowé.

₇Apa lairmu dadi manungsa sing wiwitan?

Enggonmu digawé apa sak durungé ana gunung?

₈Apa kowé krungu pestiné Gusti Allah,

lan apa kowé ngrebut kawityaksanan kanggo awakmu déwé?

₉Kowé weruh apa, sing ora tak weruh,

kowé ngerti apa, sing ora tyeta kanggo aku?

₁₀Sak panunggalmu ana sing wis uwanen lan sing wis tuwa banget,

ngungkuli bapakmu.

₁₁Apa panglipurané Gusti Allah kuwi sepélé kanggo kowé,

lan pitutur sing alus sing ditibakké marang kowé kuwi apa kok rèmèhké?

₁₂Kenèng apa kowé kok blingeraké karo rasané atimu,

lan mripatmu kok tyerengké,

₁₃terus atimu dadi nglawan marang Gusti Allah.

Lan tutukmu ngetokké tetembungan sing kaya mengkono?

₁₄Manungsa kuwi mosok sutyi,

lan mosok bener sing lair sangka wong wadon kuwi!

₁₅Lah para abdi-Né sing sutyi pada ora dipertyaya,

lan langit didelok ora ketemu resiké,

₁₆malah menèh wong sing reget lan watekké dursila sing nyruput duraka kaya banyu.

₁₇Kowé tak omongi, rungokna!

Apa sing wis tak deleng bakal tak tyritakké,

₁₈ya kuwi sing diomongké karo para wityaksana

sing enggoné weruh sangka para leluhuré ora nganggo digawé delikan,

₁₉waktu negara mung dikèkké marang wong-wong mau,

lan ora ana wong mantya sing mlebu ing kono.

₂₀Wong ala ngalami wedi sakjeké urip,

wong sing duraka ya mengkono uga ing sak njeruhné taun-taun sing dityawiské.

₂₁Swara-swara sing medèni mlebu ing kupingé,

ing waktu tentrem dèwèké katekan juru pengrusak.

₂₂Wis ora nduwé pengarep-arep yèn bisa metu sangka pepeteng,

wis pestiné dadi pangané pedang;

₂₃nglembara golèk pangan, embuh menyang ngendi.

Dèwèké weruh, yèn bakal ngalami dina pepeteng.

₂₄Atiné digawé wedi karo kasangsarané lan kangèlan,

sing ngebyuki kaya ratu sing wis arep perang,

₂₅awit ngelungké tangané arep nglawan marang Gusti Allah,

lan nglawan marang sing Mahakwasa,

₂₆karo sombong enggoné gelis-gelis metuki Panjenengané,

karo nggawa tamèng-tamèngé sing dilapis-lapis kandel.

₂₇Praupané wis diblonyohi karo gajihé,

lan bangkèkané dipasangi sabuk gajihé sing dilapis-lapis;

₂₈terus ngenggoni kuta-kuta sing wis gempuran,

lan omah-omah sing ora kena dienggoni karo wong, sing wis ditentokké dadi jugrukan.

₂₉Dèwèkné ora bakal dadi sugih lan bandané ora langgeng,

lan barang-barangé ora tambah ing bumi,

₃₀bakal ora bisa utyul sangka pepeteng,

tukul-tukulané bakal garing kena panasé geni,

lan dèwèké bakal dientèkké karo napasé tutuké GUSTI.

₃₁Wong mau aja ngandel marang bab sing tanpa isi, awit bakal kapusan,

awit olèh-olèhé ya tanpa guna.

₃₂Sak durungé wantyiné terus wis mati,

lan pangé ora bakal bisa seger.

₃₃Kaya wit anggur sing gogrok wohé,

lan kaya wit saitun sing gogrok kembangé.

₃₄Awit golongané wong ala ora bakal ngetokké woh,

lan tarup-tarupé wong sing nampani beselan bakal dipangan karo geni.

₃₅Kuwi pada meteng kasusahan lan nglairké sing ala,

lan atiné meteng goroh.”