Ayub 20

₂“Mulané aku kepeksa nyauri,

lan atiku wis ora sabar menèh.

₃Aku mentas krungu tuduhan sing mirang-mirangké aku,

nanging sing nyauri aku kuwi kepinteran tanpa pangertèn.

₄Apa kowé durung weruh kuwi kabèh wiwit jaman mbiyèn mula,

wiwit waktu manungsa dipapanaké ing bumi,

₅yèn senengé wong ala kuwi ora awèt,

lan kesenengané wong sing nyingkur Gusti Allah kuwi mung sedilut?

₆Senajan enggoné ngegul-ngegulké kaluhurané nganti sundul langit,

lan sirahé nganti sundul mendung,

₇nanging bakal lebur ing selawasé kaya tainé déwé;

wong sing tau weruh dèwèké pada takon: Ana ngendi wong kuwi?

₈Bakal entèk kaya impèn tanpa tilas,

ilang kaya wong weruh ing wayah mbengi,

₉ora kétok menèh ing mripaté sing weruh,

lan panggonané ora bakal weruh menèh.

₁₀Anak-anaké kepeksa golèk kawelasan marang wong mlarat,

lan tangané déwé kudu ngelungké barang duwèké.

₁₁Senajan balung-balungé kebak kekuwatané wong enom,

nanging kuwi ya bakal mèlu semèlèh ing lebu.

₁₂Senajan rasané sing ala kuwi legi ing tyangkemé,

lan didelikké ing ngisoré ilaté,

₁₃diiwit-iwit ora dilepèh-lepèh,

malah diemut waé nèmplèk ing tyetaké,

₁₄nanging pangané kuwi terus malih ing sak njeruhné ususé,

dadi ratyuné ula upas ing wetengé.

₁₅Banda diuntal nanging terus diutahké menèh,

Gusti Allah sing ngetokké sangka wetengé.

₁₆Ratyuné ula upas bakal disesep,

mulané ya bakal dipatèni karo ilaté ula.

₁₇Wis ora dililani olèh kesenengan sangka kali-kali

lan sangka kali-kali sing mili madu lan mèlek.

₁₈Kudu mbalèkké apa-apa sing wis kena digayuh mulané ora nganti ngrasakaké olèh-olèhé kuwi;

ora bisa ngrasaké untungé enggoné dedagangan.

₁₉Mulané mengkono awit wis nggawé sangsarané wong mlarat,

terus ditinggal glanggang;

ngrampas omah sing terus ora dibangun.

₂₀Atiné tenan-tenan ora tau tentrem,

dèwèké ora bakal bisa utyul karo nggawa banda-bandané.

₂₁Ora ana barang sing bisa utyul sangka ngamuké,

mulané kabekjané ora bisa tetep.

₂₂Senajan sugih nganti lubèr-lubèr nanging atiné kebak rasa wedi;

kasangsarané sing ditibakké medèni banget.

₂₃Kanggo ngisèni wetengé

Gusti Allah nibakké bebenduné sing mulat-mulat sing diudanké kanggo pangané.

₂₄Senajan bisa ngéndani gaman wesi,

nanging terus kena ditembus karo panah tembaga.

₂₅Panah mau didudut lan metu sangka gegeré

lintyipé panah kétok meling metu sangka rempelané.

Wong mau terus wedi banget.

₂₆Pepeteng wis tata-tataa kanggo dèwèkné,

sing terus dipangan karo geni,

geni sing ora didamoni sing terus nglebur apa sing ijik kèri ing tarupé.

₂₇Kesalahané dibèbèr karo langit,

lan bumi terus gembrégah nglawan marang dèwèké.

₂₈Olèh-olèhé upayané ing omahé pada diboyong

nganti entèk kabèh ing dina bebenduné Gusti Allah.

₂₉Ya kuwi ganjarané Gusti Allah marang wong duraka,

panduman sing dijanjèkké karo Gusti Allah marang wong mau.”