Ayub 21

₂“Rungokna sing tenan ta tembungku,

kuwi kanggo panglipurmu.

₃Aku sabarana, aku tak ngomong,

sakwisé kuwi kowé pada kena nyepèlèkké.

₄Apa marang manungsa enggonku sambat

lan kepriyé enggonku ora pegel atiku?

₅Aku gatèkna, nganti kowé bakal pada nggumun

lan nutup tutukmu karo tangan.

₆Yèn tak pikir, aku dadi wedi

lan awakku terus gemeter.

₇Kenèng apa wong duraka kok tetep urip,

dadi tuwa, malah tukul-tukul kekuwatané?

₈Tansah dirubung karo anak putuné,

turunané pada ing ngarepé mripaté.

₉Omahé pada tentrem, ora ana rasa wedi

ora ketiban karo pentungé Gusti Allah.

₁₀Sapiné lanang pada majangi lan mesti dadi,

sapiné wédok pada manak ora tau kluron.

₁₁Anak-anaké lanang pada diumbar kaya kumpulan wedus;

anak-anaké pada jingklak-jingklak,

₁₂Pada nembang digameli terbangan lan siter,

lan pada bungah-bungah miturut swarané sulingan.

₁₃Sakjeké urip pada ngrasakaké urip kepénak

lan karo tentrem enggoné mudun ing jagaté wong mati.

₁₄Nanging tembungé marang Gusti Allah: Minggira sangka aku!

Aku pada ora seneng weruh dalan-dalan-Mu.

₁₅Sing Mahakwasa kuwi sapa ta, nanging aku kok pada kudu ngabekti marang Panjenengané,

lan apa gunané, yèn aku pada ndedonga marang Panjenengané?

₁₆Pantyèn, kabekjané kuwi ora manggon ing tangané.

Rantyamané wong duraka kuwi adoh sangka karo aku.

₁₇Dimaré wong duraka kuwi kerep dipatèni;

pada katekan sangsara,

lan pada didumi kasusahan karo Gusti Allah sak njeruhné bendu-Né.

₁₈Pada kaya damèn ing ngarepé angin,

kaya kulit gabah kabur karo angin.

₁₉Tyilakané disimpen karo Gusti Allah kanggo anak-anaké.

Apiké wong kuwi déwé sing diukum karo Gusti Allah, supaya rumangsa,

₂₀apiké mripaté déwé supaya weruh karusakané,

lan dèkné déwé ngombé bebenduné sing Mahakwasa!

₂₁Awit dèwèké ijik perduli apa marang brayaté sakwisé mati,

yèn wis entèk gunggungé sasiné?

₂₂Mosok Gusti Allah dikèki piwulang karo manungsa,

Panjenengané sing ngadili wong-wong mau sangka nduwur!

₂₃Ana wong sing matiné ijik kanggonan kekuwatan pepak,

karo tentrem lan kuwat,

₂₄bangkèkané lemu karo gajihé,

lan sungsum balung-balungé ijik seger.

₂₅Ana menèh sing matiné karo lara atiné,

lan ora tau ngrasakké sing énak.

₂₆Nanging kabèh pada semèlèh ing sak njeruhné lemah,

lan pada dirubung karo sèt.

₂₇Lah aku wis weruh, sing dadi pikiranmu,

lan akal sing ala sing kok rantyam kanggo aku.

₂₈Tembungmu: Ngendi omahé sing nyekel pangwasa,

endi tarup sing dienggoni karo wong-wong duraka?

₂₉Apa kowé pada durung tau takon marang wong-wong sing mlaku ing dalan?

Apa kowé bisa mbantah marang pituduh-pituduhé,

₃₀ya kuwi yèn wong ala diéman ing waktu dina tyilaka,

lan diluwari ing dina bebenduné Gusti Allah?

₃₁Sapa sing bakal terus nggugat bab kelakuané

lan ngganjar marang penggawéné?

₃₂Dèwèké digawa menyang kuburan,

lan kuburané dirumati karo wong.

₃₃Kepénak enggoné ketutupan karo prongkolan-prongkolan lemah ing legokan;

saben wong ngetutké dèwèké,

lan sing wis ndisiki tanpa itungan.

₃₄Banget kotongé panglipurmu marang aku kuwi!

Kabèh semauranmu kuwi mung ngapusi waé.”