Ayub 29

₂“Ah, mbok ya aku kaya sasi-sasi sing kepungkur,

kaya ing dina waktu Gusti Allah njaga marang aku,

₃waktu dian-Né madangi sirahku,

lan karo sloroté padangé enggonku mlaku ing pepeteng;

₄kaya waktu mempeng-mempengé umurku,

waktu tarupku kayoman karo gegayutanku marang Gusti Allah,

₅waktu sing Mahakwasa ijik nunggal karo aku,

lan aku dirubung karo anak-anakku,

₆waktu tlapaké sikilku adus mèlek,

lan gunung watu pada metu kaliné lenga ing sak tyedakku.

₇Yèn aku metu ing gapurané kuta,

lan nata jagonganku ing tengahé lapangan,

₈para nom-noman bareng weruh tekaku terus pada mundur,

nanging para wong sing wis uwanen pada ngadek mapan;

₉para penggedéné pada lèrèn enggoné guneman

pada nutupi tutuké;

₁₀meneng swarané para penggedé,

ilaté kelèt ing tyetaké.

₁₁Yèn kuping krungu bab aku, aku terus diarani rahayu,

lan saben mripat sing weruh, aku mesti dilem.

₁₂Awit wong sing sangsara sing njaluk tulung ya terus tak pitulungi,

semono uga botyah lola lan wong sing ora nduwé pitulungan.

₁₃Wong sing arep nemu tyilaka ngutyapké berkah marang aku,

lan aku nggawé bungahé atiné randa.

₁₄Kabeneran sing dadi sandanganku

lan aku nganggo keadilan kaya jubah lan serban.

₁₅Aku dadi mripat kanggo wong lamur,

lan dadi sikil kanggo wong lumpuh.

₁₆Aku dadi bapak kanggo wong mlarat,

lan perkarané wong sing duduk kantya-kantyaku tak préksa.

₁₇Wong dursila tak remuk untuné,

lan memangsané tak rebut sangka tyangkemé.

₁₈Pikiranku mengkéné: Aku bakal entèk bareng karo susuhku,

lan urip dawa sing kepénak.

₁₉Oyotku tekan banyu,

lan pangé pada diinepi ebun.

₂₀Aku tansah kanggonan kamulyan sing seger,

lan gandéwaku pulih nom ing tanganku.

₂₁Wong pada ngrungokké sak pituturku karo nganti-anti,

pada nampani pituduhku karo meneng.

₂₂Sak rampungé pituturku, ora ana wong sing ngomong menèh,

lan tembung-tembungku pada tumètès marang wong-wong mau.

₂₃Aku diarep-arep kaya ngentèni tibané udan,

lan pada ngangapké tutuké kaya nadahi udan kiriman.

₂₄Pada tak sumèhi yèn pada semplak,

lan pada ora bisa nyuremaké padangé praupanku.

₂₅Aku sing netepaké dalané lan dadi pemimpiné.

Aku lungguh kaya ratu ing sak tengahé rayat,

kaya wong sing nglipur marang sing pada ngalami susah.”