Ayub 3

₃“Tumpesa dina kalairanku,

mengkono uga wengi sing muni:

Wis dadi anak lanang ing wetengku.

₄Dina kuwi dadia peteng,

aja dipikir karo Gusti Allah

ing nduwur, aja keslorotan pepadang.

₅Supaya dikebaki karo pepeteng lan ditutup petengé pati,

kebuntel karo mendung,

dikagètké karo grahanané srengéngé.

₆Wengi kuwi - ketutup karo peteng ndedet;

aja nganti bungah-bungah, ing dina sak njeruhné setaun,

aja diitung tyampur karo tyatyahé sasi-sasi.

₇Lan wengi kuwi tetepa ora ana sing nglairké,

lan aja dirungokké swarané kabungahan.

₈Disumpetana karo para wong sing nyepatani dina,

karo wong sing pinter nangèkké nesuné Léwiatan.

₉Lintang-lintang ésuk pada tetep peteng;

tanpa gawé enggoné ngentèni tekané pepadang,

aja nganti weruh kétoké ésuk wétan,

₁₀awit ora nutupi lawangé wetengé ibuku,

lan ora ngaling-alingi kasusahan ing ngarepé mripatku.

₁₁Kenèng apa aku ora mati waktu lair,

lan ora pedot nyawaku waktu metu sangka wetengé?

₁₂Kenèng apa ana dengkul sing mangku awakku;

lan ana susu sing nusoni aku?

₁₃Yèn ora mengkono, aku apa ora bisa lèyèh-lèyèh karo tentrem;

bisa turu lan ngasuh

₁₄tyampur karo ratu lan para imam ing ndonya,

sing wis pada mbangun gempuran kanggo piyambaké,

₁₅lan tyampur karo para penggedéné sing nduwé emas,

lan omahé dikebaki slaka,

₁₆utawa kenèng apa aku ora kaya bayi kluron sing didelikké,

kaya bayi sing ora nganti weruh pepadang?

₁₇Ing kono para wong dursila mandek enggoné nggawé ala,

lan para wong sing kentèkan tenaga pada lèrèn.

₁₈Ing kono para wong tawanan pada olèh katentreman,

wis ora krungu swarané sing ngwasani.

₁₉Wong tyilik lan wong gedé dianggep pada ing kono,

lan batur wis luwar sangka bendarané.

₂₀Kenèng apa wong ringkih dikèki pepadang,

lan sing kasusahan dikèki urip?

₂₁Sing banget kepéngin mati, nanging ora mati-mati,

sing enggoné nggolèki ngungkuli wong sing ngeduk banda sing kependem;

₂₂yèn nemoni kuburané,

bungahé luwih banget nganti surak-surak;

₂₃wong lanang sing dalané kaling-kalingan,

ditutupi karo Gusti Allah.

₂₄Awit nggresulaku wis kaya dadi rejekiku,

lan sambatku kutah kaya waé banyu.

₂₅Dasar apa sing tak sumelangké, terus nekani aku uga,

lan apa sing tak wedèni, ya terus nyerang aku.

₂₆Aku ora bisa ayem lan ora olèh lèrèn utawa tentrem,

mung kangèlan sing nekani aku.”