Panemuné Elihu
Elihu nglairké panemuné
1Ing kono wong telu mau terus ngendek enggoné nyauri Ayub, awit Ayub ngarani awaké déwé bener; 2nganti Elihu anaké Barakeel, wong Bus, sangka turunané Ram, nesu. Enggoné nesu marang Ayub kuwi awit nganggep awaké déwé luwih bener tenimbang Gusti Allah. 3Kantyané telu uga dinesoni, awit senajan wis ora bisa nyauri Ayub, nanging tetep nyalahké Ayub. 4Nanging Elihu ngentèni enggoné arep rembukan karo Ayub; awit kantya telu mau luwih tuwa tenimbangané dèwèké. 5Nanging bareng weruh yèn tutuké wong telu kuwi wis ora nyauri menèh, terus tukul nesuné. 6Mengkéné tembungé Elihu, anaké Barakeel, wong Bus mau:
“Aku ijik nom, nanging kowé wis pada uwanen,
mulané aku pekéwuh lan wedi ngomongké panemuku marang kowé.
7Pangrasaku mengkéné: Wong sing wis pada tuwa kuwi apiké pada ngekèki pitutur,
lan sing wis okèh tyatyahé tauné kuwi pada ngomongké bab kawityaksanan.
8Nanging roh ing manungsa
lan napasé sing Mahakwasa, kuwi sing ngekèki pangertèn.
9Duduk wong sing wis okèh umuré sing kanggonan kawityaksanan,
duduk wong sing wis tuwa sing ngerti marang keadilan.
10Mulané rembukanku: Rungokna gunemanku,
aku uga arep ngomongké panemuku.
11Ngertia, aku wis ngentèn-entèni marang tembungmu,
aku wis nggatèkké pikiranmu,
nganti kowé pada bisa nemu tembung-tembung sing tyotyok.
12Karo tliti enggonku ngrungokké tembungmu,
nanging sejatiné ora ana sing nyatakké salahé Ayub,
kowé kabèh ora ana sing nglawan katerangané-katerangané.
13Saiki kowé aja pada ngomong mengkéné: Aku wis pada nemu kawityaksanan;
mung Gusti Allah sing kwasa ngalahké Ayub duduk manungsa.
14Tembungé ora tumuju marang aku,
lan aku ora bakal nyauri karo nggunakké bantahanmu.
15Wong mau pada delek-delek ora bisa nyauri menèh,
ora bisa ngomong sak tembung-tembunga.
16Apa aku ijik kudu ngentèn-entèni, awit wong-wong kuwi wis ora nduwé tembung,
awit wis mandek ora bisa nyauri menèh?
17Aku uga arep nyauri ing giliranku,
aku ya arep ngomongké panemuku.
18Awit aku kebak tetembungan,
semangat ing aku ndesek marang aku.
19Sak temené batinku kuwi kaya anggur sing ora ana dalané hawa,
kaya kantong anyar sing arep bedah.
20Aku kudu ngomong supaya lega,
aku kudu mbukak lambéku lan ngekèki bantahan.
21Aku ora bakal mèlu-mèlu
lan ora bakal ngelem sapa-sapa,
22awit aku ora ngerti bab ngelem-elem;
yèn tumindak mengkono, sing nggawé nyawaku mesti gelis-gelis njabut nyawaku.”
