Ayub 35

₂“Apa iki sing kok anggep adil

lan enggonmu ngomong: kebeneranku ing ngarepé Gusti Allah,

₃uga pitakonmu sing mengkéné: Kuwi maédahi apa marang aku?

Apa keluwihanku yèn ditimbang karo enggonku nglakoni dosa?

₄Aku sing bakal nyauri kowé

lan para kantyamu pisan:

₅Maraa lan ndangaka ndelok ing langit,

delengen mendung-mendung sing ngungkuli kowé kuwi!

₆Yèn kowé nglakoni dosa, kowé arep nandangi apa ing ngarepé?

Yèn panerakmu okèh, kowé nglakoni apa ing ngarepé?

₇Yèn kowé nandangi bener, kowé ngekèki Panjenengané apa,

utawa Panjenengané nampa apa sangka kowé?

₈Mung wong sing kaya kowé kuwi sing ruginé awit sangka dosamu

lan mung anaké manungsa sing olèh untungé awit sangka kebeneranmu.

₉Wong ngaduh-aduh kuwi awit sangka kokèhan penindes,

sambat-sambat awit sangka penindesé para wong sing kwasa;

₁₀nanging wong ora takon: Ing ngendi Gusti Allah sing nggawé aku,

lan sing ngekèki kidung pamuji ing wayah mbengi;

₁₁sing ngekèki kita kepinteran ngungkuli kéwan ing bumi,

lan kawityaksanan ngungkuli manuk ing awang-awang?

₁₂Ing kono wong pada sambat, nanging Panjenengané ora nyauri,

awit sangka gemunggungé para wong ala.

₁₃Tenan sambat sing tanpa isi kuwi ora digatèkké karo Gusti Allah

lan ora diperduli karo sing Mahakwasa.

₁₄Saya menèh yèn kowé ngomong, yèn kowé ora weruh Panjenengané,

yèn perkaramu wis dipasrahké ing ngarepé,

₁₅lan kowé kudu ngentèni putusané!

Nanging saiki: awit nesuné ora nibakké ukuman

lan Panjenengané ora patia perduli marang panerak,

₁₆Ayub terus ngomong sing tanpa guna,

lan tyrèwèt, sing tanpa teges.”