Ayub 34

₂“Hé para wong wityaksana pituturku pada rungokna.

Hé wong sing kanggonan kepinteran,

pada kèkana kuping marang aku,

₃awit kuping kuwi nguji tetembungan,

kaya tyetak ngrasakaké pangan.

₄Apiké kita netepaké déwé apa sing adil,

netepké bebarengan apa sing betyik.

₅Awit Ayub ngomong: Aku bener,

nanging Gusti Allah njupuk wewenangku;

₆senajan aku bener ya dianggep goroh,

senajan tanpa kesalahan, tatuku ora bisa waras.

₇Ngendi ana wong kaya Ayub,

sing enggoné seneng ngèlèk-èlèk marang Gusti Allah kaya wong ngelak sing terus ngombé banyu,

₈sing komplotan karo para wong ala

lan sesrawungan karo wong duraka?

₉Awit ana tembungé: Ora maédahi apa-apa kanggo manungsa,

yèn ndadèkké kesenengané Gusti Allah.

₁₀Mulané hé para wong sing kanggonan kepinteran, pada rungokna pituturku:

adoha sangka Gusti Allah nindakké sing ala,

utawa yèn sing Mahakwasa nandangi lityik,

₁₁nanging manungsa mesti nampa balesan kanggo penggawéné,

lan nggawé supaya saben wong nemoni sing timbang karo tumindaké.

₁₂Sejatiné Gusti Allah kuwi ora nandangi salah,

sing Mahakwasa ora mbéngkongké keadilan.

₁₃Sapa sing masrahké bumi marang Panjenengané?

Sapa sing nggawé ndonya iki kabèh?

₁₄Yèn mikir marang manungsa,

lan terus njupuk roh lan napasé mulih sing wis dikèkké,

₁₅wis mesti kabèh sing urip bebarengan pada pedot nyawané,

lan manungsa bali dadi lebu.

₁₆Mulané yèn kowé nduwé pangertèn, tembungku iki rungokna,

pasangen kupingmu marang tembungku.

₁₇Wong sing sengit marang keadilan apa bisa nyekel pangwasa,

lan apa kowé gelem nyalahké

Panjenengané sing Adil lan sing Mahakuwat;

₁₈sing ngomong marang ratu: Hé, wong dursila,

lan marang para luhur: Hé, wong duraka;

₁₉Panjenengané sing ora nuruti karepé para penggedé,

lan ora mbédakké wong luhur karo wong tyilik,

awit kuwi kabèh penggawéané tangané?

₂₀Ing sak kedèpé mripat kuwi pada mati, ing wayah tengah wengi

wong pada digawé gègèr lan terus entèk;

wong sing kuwat pada dientèkké ora karo tangané wong.

₂₁Awit mripaté ndeleng mlakuné manungsa,

uga weruh jangkahé sikilé kabèh.

₂₂Ora ana pepeteng utawa peteng ndedet,

sing dadi delikané wong ala.

₂₃Awit Panjenengané ora netepaké waktuné wong

enggoné bakal nemoni ing ngarepé Gusti Allah supaya diadili,

₂₄wong rosa-rosa pada diremuki tanpa dipréksa,

lan wong liyané pada diangkat kanggo gantiné.

₂₅Dadi nyata yèn Gusti Allah kuwi ngerti sembarang tindak-tanduké,

lan ing wayah mbengi pada digulingké nganti pada lebur,

₂₆pada digebuki awit sangka dosané ing ngarepé wong okèh,

₂₇awit pada ninggal Panjenengané

lan ora ana sing perduli marang karepé,

₂₈njalari jeritané wong mlarat

tekan ngarepé,

lan Panjenengané kuwi gelem ngrungokké jeritané wong sangsara.

₂₉Yèn Panjenengané mandek, sapa sing bakal nibakké ukuman?

Yèn ndelikké praupané,

sapa sing bakal weruh Panjenengané,

senajan bangsa utawa saben wong?

₃₀Kuwi supaya wong ala aja dadi ratu,

sing mesti terus dadi jireté wong okèh.

₃₁Nanging yèn ana tunggalé sing ngomong marang Gusti Allah:

Kula wis nyombongaké awak kula,

nanging sak terusé ora bakal nandangi ala malih.

₃₂Kula supaya dikèki piwulang bab sing kula durung ngerti;

yèn kula wis nandangi lityik,

kula ora bakal nandangi mengkono menèh.

₃₃Miturut pangrasamu apa Gusti Allah kudu nibakké balesan?

Awit kowé sing wis nulak.

Dadiné ya kowé sing kudu mutusi, duduk aku;

omongna apa sing kok ngertèni!

₃₄Wong sing pada kanggonan kepinteran

lan wong sing wityaksana

sing ngrungokké gunemanku kuwi bakal ngomong marang aku:

₃₅Ayub iki enggoné ngomong tanpa kaweruh

lan tembung-tembungé ora isi pangertèn.

₃₆Ah, Ayub kuwi supaya bisa tutuk enggoné dityoba,

awit enggoné nyauri kaya wong dursila,

₃₇lan nambahi dosané karo panerak,

ing tengahku kabèh ngepelaké tangané

lan okèh ngomongé marang Gusti Allah.”